Τετ α τετ με τον χρόνο σε έναν μουσικό διάλογο
Η Ρίτα Αντωνοπούλου μιλά στη «Ν» για την παράσταση στη Σφίγγα
τραγούδια κι όλα αυτά θα τα κάνουμε όλοι μαζί… και οι πάνω στη σκηνή μα και οι κάτω».
Πώς προέκυψε η επιλογή σας να ασχοληθείτε με το ζήτημα του χρόνου;
«Πριν αποφασίσω με τι θα ασχοληθώ, πριν από κάθε παράσταση, μου κάνω μια ερώτηση. Ρωτάω “τι με καίει αυτήν την περίοδο;”… E, τώρα η απάντηση ήταν ο χρόνος και το πώς επηρεάζει τις ζωές μας».
Πώς θα περιγράφατε τη δική σας σχέση με τον χρόνο;
«Σαν όλες τις σχέσεις. Με τα πάνω της και τα κάτω της… Άλλες φορές τα πάμε καλά κι άλλες του κρατάω κακία, γιατί δεν φέρεται εντάξει! Δεν μπορώ και να τον χωρίσω…!».
Πείτε μας στίχους κάποιου τραγουδιού από αυτά που θα ερμηνεύσετε στην παράσταση - όποιους σας έρθουν πρώτοι στον νου.
«”Θαμεγαλώνωνασεβλέπωνα γελάς / Θα μεγαλώνω να φωνάζωναπροσέχεις / Θαμεγαλώνειςμυστικάναμουκρατάς / Καιμακριάμουμ’ευκολίανα αντέχεις / Θαμεγαλώνω…”. Με διαφορά ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια που έχω πει, κι ακόμη δεν έχει κυκλοφορήσει. Οι στίχοι είναι της Ειρήνης Τσαγκαράκη και η μουσική των Αντώνη και Δημήτρη Παπαβομβολάκη».
Σκέψεις και συναισθήματα
όταν βρίσκεστε επί σκηνής;
«Τις σκέψεις επί σκηνής τις αποφεύγω… Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται με λόγια».
Στη μουσική σας διαδρομή έχουν , ήδη, καταγραφεί πολύ σημαντικές συνεργασίες. Είναι κάποια ή κάποιες που ξεχωρίζετε;
«Φυσικά. Η συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο πάνω από όλες μα και αυτή με τον Σταμάτη Κραουνάκη».
Μια στιγμή της -μέχρι τώραπορείας σας που αγαπάτε ιδιαίτερα;
«Το τέλος της παράστασης στη Σφίγγα πέρυσι, στην τελευταία μας παράσταση με τον Θοδωρή Οικονόμου, όταν το χειροκρότημα δεν έλεγε να σταματήσει, που ο κόσμος ήταν όρθιος κι εγώ ήμουν έτοιμη να βάλω τα κλάματα από τη μεγάλη συγκίνηση και την ευγνωμοσύνη».
Συντελεστές παράστασης
Μανόλης Ανδρουλιδάκης: κλασική κιθάρα, ενορχήστρωση
Σταύρος Καβαλιεράτος: κοντραμπάσο
Μιχάλης Ατσάλης: ακουστική κιθάρα
Κάποια στιγμή πικρή;
«Υπάρχουν και τέτοιες… όμως δεν είχαν να κάνουν ποτέ με τον κόσμο, μόνο σε συνεργασίες υπήρξαν μελανά σημεία, αλλά ευτυχώς πολύ λίγα».
Μια χρήσιμη συμβουλή που σας έχουν δώσει;
«Θυμάμαι την πρώτη φορά που εμφανίστηκα δίπλα στον Θάνο Μικρούτσικο το 2006. Στο τέλος της παράστασης, με πλησίασε ο Γιώργος Κιμούλης και μου είπε: “Δεσποινίς μου, δεν θα σταθώ σε όλα τα θετικά που θα μπορούσα να σας πω… θα σας πω μόνο πως δεν χρειάζεται να προβάλλετε τη θεατρικότητά σας, γιατί την κουβαλάτε και μόνο που περπατάτε πάνω στη σκηνή”… Ήμουν, μάλλον, υπερβολική εκείνο το βράδυ ( γέλιο)… είχε δίκιο ο άνθρωπος και πάντα το θυμάμαι».
Ένα-δύο άλμπουμ που ακούτε αυτή την περίοδο;
« Δυστυχώς, δεν ακούω άλμπουμ. Και το εννοώ το δυστυχώς. Ακούω τραγούδια. Κυρίως ξένα για να είμαι ειλικρινής. Μα ένα cd που δεν φεύγει ποτέ από το αυτοκίνητό μου, εδώ και χρόνια, είναι το “Aerial” της Kate Bush».
Κάτι που σας χαλά τη διάθεση;
«Η βία».
Και κάτι που σας τη φτιάχνει;
«Ο ήλιος το πρωί και το χαμόγελο της κόρης μου!».