Το τραγούδι επιλέγει τον τραγουδιστή
Ο δημιουργός Γιώργος Χατζηπιερής μας μιλάει με αφορμή το άλμπουμ του «Πατημασιές στο Χιόνι»
«Έκανα καταβύθιση στις παιδικές μου αναμνήσεις, στην υμνολογία, στα κάλαντα και τα έθιμα…» είπε ο Γιώργος Χατζηπιερής, δημιουργός των τραγουδιών του αγαπημένου «Τεμπέλη Δράκου», μιλώντας μας για το άλμπουμ του «Πατημασιές στο Χιόνι», που κυκλοφορεί με έξι νέα τραγούδια για τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα. Τα τραγούδια ερμηνεύουν οι Απόστολος Ρίζος, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μάρκος Κούμαρης, Κορίνα Λεγάκη, Διονύσης Σαββόπουλος και Σοφία Παπάζογλου.
Στο τέλος του δίσκου υπάρχουν όλα τα τραγούδια ορχηστρικά -αναδεικνύοντας τις εξαίρετες ενορχηστρώσεις των Μάριου Τακούσιη και Χρίστου Ανδρέου.
Θα θέλατε να μας συστήσετε τις «Πατημασιές στο χιόνι»;
«Πριν από δύο χρόνια με κάλεσαν από το Ελληνικό Σχέδιο οι Δημήτρης Παπαδημητρίου και Ραλλού Βογιατζή να γράψω τρία χριστουγεννιάτικα τραγούδια-κάλαντα για σκοπούς μιας παράστασης στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.[…] Στη δική μου περίπτωση, έκανα καταβύθιση στις
παιδικές μου αναμνήσεις, στην υμνολογία, στα κάλαντα και τα έθιμα και προσπάθησα να μεταφέρω σε τραγούδια τα αληθινά μου συναισθήματα. Έτσι δημιουργήθηκαν “Ο Βοσκός”, “Τo Δέντρο των Χριστουγέννων” και “Τα Φώτα”. Αυτή η διαδικασία συνεχίστηκε και μέσα στα επόμενα χρόνια, οπότε προέκυψε αυτή η νέα συλλογή τραγουδιών».
Όπως στο παρελθόν, έτσι και σε αυτά τα τραγούδια, οι ερμηνείες γίνονται από αγαπημένους καλλιτέχνες. Μιλήστε μας για τη «διαδικασία» σύνδεσης ερμηνευτή - τραγουδιού.
«Είναι μια πολύ ωραία διαδικασία, ένας διάλογος με το ίδιο το τραγούδι και τις ανάγκες του. Μετά που ενορχηστρώνεται ένα κομμάτι, το ακούω πολλές φορές και προσπαθώ να μου πει το ίδιο το τραγούδι ποιον τραγουδιστή επιθυμεί[…]».
Κάποια χαρακτηριστικά που έχετε διακρίνει στο παιδικό ακροατήριο;
«Είναι, πιστεύω, το πιο αυστηρό ακροατήριο. Δεν σου δίνει δεύτερη ευκαιρία. Ξέρουν να παίζουν και με όλα τα κουμπάκια, οπότε πολύ εύκολα θα πάνε στο επόμενο και θα σε αγνοήσουν. Γράφω τα τραγούδια μου αφού προηγηθεί μια διαδικασία “εξαγνισμού” από τις καθημερινές
σκοτούρες και έγνοιες, αφού ανασύρω τα υγιή και αληθινά στοιχεία που παρέμειναν αναλλοίωτα από την παιδική ηλικία μέχρι σήμερα και τα οποία, βέβαια, κρύβονται κάτω από πέπλα καθωσπρεπισμού και καθημερινών πτώσεων και εκπτώσεων. Με αυτό τον τρόπο αντιμετωπίζω το κοινό ως ίσος προς ίσο, χωρίς επιβολή και χωρίς διδακτισμό […]».
Κάποιες πηγές έμπνευσης;
«Συνήθως, όλα ξεκινούν από μια αστραπιαία σκέψη, που μπορεί να είναι μια ανατροπή, ένα στιγμιότυπο, μια εικόνα στη φύση, μια φράση σε έναν μικρό φίλο, ένα έντονο συναίσθημα. Αυτό είναι το σποράκι που ανοίγει και δημιουργεί το τραγούδι. Φτάνει να το χειριστείς με αγάπη και να αφουγκρά
ζεσαι τις ανάγκες του».
Ένα σχόλιό σας για το παιδικό ελληνικό τραγούδι;
«Το παιδικό ελληνικό τραγούδι ευτύχησε να έχει ανθρώπους που του έδωσαν σημασία, με πλήρη σεβασμό στα παιδιά. Η “Λιλιπούπολη” είναι ένας σταθμός, η βάση στην οποία πατήσαμε όλοι οι επόμενοι δημιουργοί για να πούμε τις δικές μας ιστορίες. Αλλά και δουλειές όπως τα “Μυστικά του Κήπου”, “Κάτω από ένα Κουνουπίδι” του Μάνου Λοΐζου, η “Περπερούνα” της Δόμνας Σαμίου, η “Τενεκεδούπολη” του Γιάννη Μαρκόπουλου, υπήρξαν δίσκοι σταθμοί. Ευτυχώς, υπάρχει σήμερα σημαντικός αριθμός καλλιτεχνών που συνεχίζουν να ασχολούνται με το παιδικό τραγούδι, παράγοντας αξιοπρεπέστατα αποτελέσματα».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Οι βόλτες στη φύση. Το βουνό μετά από βροχή, οι έρημες παραλίες, οι κάμποι με άγρια χόρτα και λουλούδια. Επίσης, το αναμμένο τζάκι και η καλή παρέα».
Κάτι που τη χαλά;
«Το να πετάνε σκουπίδια στον δρόμο, το να χαλάνε το περιβάλλον για χάριν οικονομικών συμφερόντων και η αγένεια».
Μια χριστουγεννιάτικη, παιδική σας ανάμνηση;
«Όταν στο χωριό μου την Ακανθού -τώρα είναι κατεχόμενο- γυρνάγαμε την παραμονή των Χριστουγέννων από σπίτι σε σπίτι και λέγαμε τα κάλαντα με τριγωνάκια και φλογέρες. Ανάμεσα στα στενά σοκάκια, άνοιγαν οι πόρτες και αποκάλυπταν τα μεγάλα δωμάτια με την πέτρινη καμάρα-αψίδα στη μέση. Στο μακρύ τραπέζι, όλο το σόι να τρώει και να διασκεδάζει. Μας έδιναν για μποναμά μανταρίνια, πορτοκάλια, κουραμπιέδες και, οι πιο πλούσιοι, νομίσματα».
Μια ευχή σας;
«Υγεία πάνω απ’ όλα και μέσα στην ταχύτητα, τη σύγχυση και την υπερβολή να βρίσκει ο καθένας τη δική του μικρή περιοχή που να τον αναπαύει».
Να κλείσουμε με λίγα λόγια από ένα τραγουδάκι του άλμπουμ; Όποια σας έρθουν πρώτα στον νου!
«Στο πρώτο τραγούδι του δίσκου, ο Βοσκός μάς περιγράφει πώς βίωσε ο ίδιος τη Γέννηση κρυμμένος στη σπηλιά. Αφού είδε τους μάγους, τους αγγέλους και όλο το σκηνικό του θαύματος, συνεχίζει και λέει: “Σηκώνομαικαιτ’ άχυρατινάζω,/Φοβάμαι,όμως κάτωδεντοβάζω,/Ισιώνωμετα χέριαταμαλλιάμου /Καιπάω καιπροσκυνώτονΒασιλιάμου ».