Ο Covid-19 σε παγκόσμιους αριθμούς
Oένας θάνατος είναι τραγωδία, 1 εκατομμύριο θάνατοι είναι ένα στατιστικό στοιχείο. Είτε ισχύει είτε όχι αυτό που έχει πει ο Στάλιν, είναι μία σκληρή και ακριβής περιγραφή της οικονομικής πραγματικότητας. Ο πανικός παγκοσμίως για τον νέο κορονοϊό, Covid-19, είναι κατανοητός, επειδή κάθε πρόωρος θάνατος συνιστά ανθρώπινη τραγωδία. Αλλά, όσο σκληρό και να ακούγεται, ο οικονομικός και πολιτικός αντίκτυπος αυτής της πανδημίας τελικά θα καθοριστεί από τους αριθμούς. Ευτυχώς, σε αυτή την περίπτωση, οι σχετικοί αριθμοί εξελίσσονται με πολύ λιγότερο ανησυχητικό τρόπο από ό,τι θα μπορούσαν να προτείνουν οι τίτλοι πανικού των μέσων μαζικής ενημέρωσης.
Αυτοί οι τίτλοι ενδέχεται να γίνουν ακόμη πιο υστερικοί τις ερχόμενες εβδομάδες, επειδή οι ΗΠΑ έχουν μόλις αρχίσει να διεξάγουν εκτεταμένες δοκιμές για τον κορονοϊό. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο αριθμός των Αμερικανών που έχουν μολυνθεί και έχουν χάσει τη ζωή τους από τον Covid-19 θα κλιμακωθεί γρήγορα, με το χρηματοπιστωτικό και οικονομικό κλίμα να ανταποκρίνεται ανάλογα, πριν ο πανικός στην κοινή γνώμη στις ΗΠΑ και σε όλο τον κόσμο αρχίσει να ατονεί μέχρι τα τέλη Απριλίου ή Μαΐου. Όμως, όποια και αν είναι η ακριβής χρονική στιγμή, τα στατιστικά στοιχεία των δύο μηνών από την έναρξη της επιδημίας υποδηλώνουν ότι ο Covid-19 θα έχει περιορισμένες συνέπειες για την υγεία και τη θνησιμότητα παγκοσμίως, εκτός από την επαρχία Χουμπέι της Κίνας, όπου ξεκίνησε η επιδημία.
Όταν μιλούν τα στοιχεία
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Το σχετικό διάγραμμα δείχνει πώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι πολιτικοί και οι επενδυτές βλέπουν την απειλή του κορονοϊού. Σε όλες τις χώρες, όπου έχουν εκδηλωθεί πολλά κρούσματα, τα επίπεδα μόλυνσης κλιμακώνονται σχεδόν κατακόρυφα και προφανώς ακολουθούν το αρχικό μοτίβο στην επαρχία Χουμπέι, με τον αριθμό των θυμάτων να διπλασιάζεται κάθε 3 με 4 ημέρες. Ωστόσο, ας σημειωθεί η τεράστια ανομοιογένεια στις κλίμακες αυτών των φαινομενικά παρόμοιων περιπτώσεων. Στην επαρχία Χουμπέι, 40.000 άνθρωποι είχαν μολυνθεί τις πρώτες τρεις εβδομάδες της επιδημίας. Τα συγκρίσιμα στοιχεία για τις πρώτες τρεις εβδομάδες της επιδημίας στη Νότιο Κορέα και την Ιταλία, τις χώρες που επλήγησαν περισσότερο μετά την Κίνα, ήταν 5.000 και 2.500 αντίστοιχα.
Ο πίνακας προτείνει έναν διαφορετικό και πιο ουσιαστικό τρόπο να εξετάσουμε την παγκόσμια εξάπλωση του κορονοϊού. Δείχνει επίσης μία εντυπωσιακή ομοιότητα της επιδημίας στη επαρχία Χουμπέι και σε άλλες περιοχές, αλλά με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο. Σε κάθε πληγείσα περιοχή, η εξάπλωση του ιού, που παρουσιάζεται σε λογαριθμική κλίμακα (όπως πρέπει να παρουσιάζεται σε οποιαδήποτε εκθετική διεργασία μετάδοσης), επιβραδύνεται σχεδόν ολοκληρωτικά, σύμφωνα περίπου με την εμπειρία από την επαρχία Χουμπέι. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προτιμούν προβλέψιμα την εντυπωσιακή γραμμική ιστορία που εξάγει η εμπειρία της επαρχίας Χουμπέι, να την παρουσιάσουν ως μία παγκόσμια αποκάλυψη με εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια θύματα. Το πιο περίεργο είναι ότι πολλοί πολιτικοί και επαγγελματίες στον τομέα της υγείας προωθούν αυτή την παραπλανητική άποψη.
Αν αναγνωρίσουμε ότι η μόλυνση είναι μια εκθετική διαδικασία που είναι ανάλογη με τον πληθυσμό, τότε τα στοιχεία μέχρι στιγμής απέχουν πολύ από την αυτή την αποκάλυψη. Η επιτυχία της Κίνας στη σταθεροποίηση του ποσοστού μόλυνσης στις 4 με 6 εβδομάδες φαίνεται να αντικατοπτρίζεται σε 3 από τις 4 άλλες ασιατικές χώρες με μεγάλο αριθμό περιπτώσεων και μεγάλη διάρκεια της επιδημίας, στη Σιγκαπούρη, την Ιαπωνία και το Χονγκ Κονγκ, οδηγώντας μας στην άντληση συμπερασμάτων με ουσία. Ενώ η πρόσφατη αύξηση των κρουσμάτων της Κορέας φαίνεται πολύ πιο ανησυχητική, όπως και η επιδημία στη Βόρεια Ιταλία, οι εκθετικές τάσεις και στις δύο χώρες έχουν υποχωρήσει δραστικά, σχεδόν παράλληλα με ό,τι συνέβη έναν μήνα περίπου νωρίτερα στο Χονγκ Κονγκ, τη Σιγκαπούρη, την Ιαπωνία και την Κίνα εξαιρουμένης της επαρχίας Χουμπέι.
Τα στατιστικά
Αφήνοντας στην άκρη την επαρχία Χουμπέι, όπου ο ιός αφέθηκε να μεταδοθεί ανεξέλεγκτα για έναν μήνα ή περισσότερο, το ασυμπτωτικό επίπεδο λοίμωξης στο οποίο όλες οι γραμμές φαίνεται να συγκλίνουν είναι μεταξύ των 10 και των 100 περιπτώσεων ανά 1 εκατομμύριο πληθυσμού - ή μεταξύ του 0,1% ή του 0,001% του επιβεβαιωμένου ποσοστού μόλυνσης για 1.100 ανά 1 εκατομμύριο στην επαρχία Χουμπέι. Τα στοιχεία από όλες τις μολυσμένες περιοχές, ακόμη και στην επαρχία Χουμπέι, είναι ότι η εξάπλωση του ιού πέφτει σε αμελητέο επίπεδο όταν η καμπύλη μόλυνσης αρχίζει να λειαίνει, ίσως επειδή οι βαριά μολυσμένοι ασθενείς έχουν απομονωθεί και υποβληθεί σε θεραπεία, ενώ η μόλυνση από μη-συμπτωματικούς φορείς είναι στην πραγματικότητα πολύ πιο αδύναμη από τους αρχικούς φόβους.
Έτσι, αντί να προετοιμασθούμε για ένα καταστροφικό κινηματογραφικό σενάριο, στο οποίο αυταρχικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο μαζεύουν δισεκατομμύρια ανθρώπους και τους φυλάσσουν σε κλειστούς χώρους όπως στην επαρχία Χουμπέι, φαίνεται πιο λογικό να περιμένουμε κάτι σαν το ακόλουθο σενάριο. Για κάθε 1 εκατομμύριο ανθρώπους στον παγκόσμιο πληθυσμό, οι 10 με 100 είναι πιθανό να μολυνθούν από τον ιό σε μορφή που μπορεί να παρακολουθηθεί. Με πληθυσμό 7,5 δισεκατομμυρίων παγκοσμίως, ο αριθμός των ανθρώπων με κορονοϊό παγκοσμίως, πέρα από τους περισσότερους από 67.000 ασθενείς που έχουν ήδη διαγνωστεί στην επαρχία Χουμπέι, θα αυξηθεί από σχεδόν 49.000 σήμερα σε 75.000 έως 750.000.
Αυτό μπορεί να απεικονίζει ένα πολύ αβέβαιο και ευρύ φάσμα, εντούτοις το σημαντικό είναι ότι ακόμη και η κορύφωση αυτής της εκδοχής είναι πολύ χαμηλότερη από τα χειρότερα σενάρια που κυριαρχούν επί του παρόντος στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Επιπλέον, για να κρίνουμε από την κλινική εμπειρία στις ασιατικές χώρες με αξιοπρεπή συστήματα υγειονομικής περίθαλψης και διαχείρισης, μόνο το 2%-3% αυτών των ασθενών είναι πιθανό να πεθάνουν. Στη Σιγκαπούρη, τη χώρα με το υψηλότερο αρχικό ποσοστό κατά κεφαλήν μόλυνσης μετά την Κίνα, δεν έχει πεθάνει ούτε ένας ασθενής από κορονοϊό.
Για κάθε 1 εκατομμύριο ανθρώπους στον παγκόσμιο πληθυσμό, οι 10 με 100 είναι πιθανό να μολυνθούν από τον ιό σε μορφή που μπορεί να παρακολουθηθεί.
Οι φτωχές χώρες
Βεβαίως, ο αριθμός των νεκρών στις φτωχές χώρες με λιγότερο αποτελεσματική υγειονομική περίθαλψη θα είναι πιθανώς πολύ υψηλότερος. Ωστόσο, αν ο παγκόσμιος αριθμός θανάτων ήταν τέσσερις ή πέντε φορές υψηλότερος από την εμπειρία σε προηγμένες ασιατικές χώρες, ας πούμε με θνησιμότητα 10% αντί για 2% με 3%, θα ισοδυναμούσε με θανάτους μεταξύ 7.500 και 75.000 παγκοσμίως, πέραν των 2.800 ασθενών που έχουν ήδη πεθάνει στη επαρχία Χουμπέι. Αυτό θα ήταν μία ανθρώπινη τραγωδία αλλά ως στατιστικό στοιχείο με οικονομικό ή πολιτικό αντίκτυπο, θα ήταν απλώς ένα ανεπαίσθητο σφάλμα σε σύγκριση με τα 55 εκατομμύρια ανθρώπων παγκοσμίως που πεθαίνουν κάτω από κανονικές συνθήκες υγείας και θνησιμότητας κάθε χρόνο.
*ΟΑνατόλιΚαλέτσκιείναιεπικεφαλήςοικονομολόγοςκαιεκτωνπροέδρωντηςGavekalDragonomicsκαισυγγραφέαςτουβιβλίου«Καπιταλισμός4.0:ΗΓέννησηΜίαςΝέαςΟικονομίας ΜετάΤηνΚρίση».