H πλάνη της συνήθειας σύμμαχος του κορονοϊού

Οάνθρωπος έχει την τάση να πιστεύει ότι η ζωή θα εξελίσσεται πάντα όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν. Οργανώνουμε τη σκέψη μας σύμφωνα με την εμπειρία και οι εκτιμήσεις μας για το μέλλον εδράζονται συνήθως σε παρατηρήσεις για το πώς έχουν λειτουργήσει τα πράγματα μέχρι τώρα. Αυτός ο τρόπος σκέψης επιβιώνει γιατί τις περισσότερες φορές λειτουργεί αποτελεσματικά. Όμως, αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, έρχονται κάποιες στιγμές που οι συνθήκες απαιτούν ριζικές αλλαγές στον τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων. Αν δεν συμβεί, τότε κινδυνεύουμε να πέσουμε θύματα μιας πλάνης της συνήθειας. Η πανδημία του κορονοϊού αποτελεί μια χαρακτηριστική περίπτωση όπου η ορθολογική σκέψη δεν ταυτίζεται απαραίτητα με τον κοινό νου.

Πρόκειται για μια πρωτόγνωρη κατάσταση, που απαιτεί γρήγορες και δραστικές αποφάσεις σε όλα τα επίπεδα. Μέτρα που θα προστατεύσουν την υγεία ακόμη και εκείνων που πιστεύουν ότι δεν κινδυνεύουν. Κυρίως αυτών.

Το δόγμα «business as usual» αποτελεί τη χειρότερη απάντηση στη σημερινή κρίση. Τη Δευτέρα ο πλανητάρχης κατήγγειλε το Δημοκρατικό Κόμμα και τα Μέσα Ενημέρωσης ότι υπερβάλλουν για τον κίνδυνο της εξάπλωσης της νόσου.

Τέσσερις ημέρες μετά αναγκάστηκε να κλείσει τα αεροδρόμια και αργά χθες το βράδυ αναμενόταν να προχωρήσει σε έκτακτο διάγγελμα. Πριν από έναν μήνα η Ιταλία διέκοψε τις μετακινήσεις από την Κίνα και ο Ιταλός πρωθυπουργός δήλωνε με οίηση ότι τα μέτρα για την πρόληψη του ιού είναι τα πιο αυστηρά στην Ευρώπη. Όμως η νόσος κυκλοφορούσε ήδη ανεξέλεγκτη στη Βόρεια Ιταλία μέσω άλλων οδών.

Ακόμη και αυτές τις κρίσιμες ώρες κάποιοι νομίζουν ότι η υγειονομική κρίση θα παρέλθει δίχως μεγάλες απώλειες, όπως συνέβη με τις περισσότερες που γνωρίσαμε στο παρελθόν. Προτιμούν να χαϊδεύουν το εκλογικό κοινό τους, παρά να επεξεργάζονται -ή έστω να στηρίζουν- σχέδια για την προστασία της δημόσιας υγείας και τη διασφάλιση των αναγκαίων αγαθών σε όλους τους πολίτες. «Ό,τι και να συμβεί», λένε, ως συνήθως θα έχει ξεχαστεί μέχρι τις επόμενες εκλογές. Πλάνη της συνήθειας! Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου