Πανδημικός «οδηγός» εταιρικής ηγεσίας
Ποιες στρατηγικές συνιστούν οι αναλυτές για την αντιμετώπιση των προκλήσεων στο ανθρώπινο δυναμικό
Ηκαταλυτική επίδραση του Covid-19 στην υγεία, την οικονομική δραστηριότητα και την καθημερινότητα των πολιτών τους τελευταίους μήνες έχει απομακρύνει την επιχειρηματική ηγεσία από τη θεμελιώδη αρχή τού να κάνει τη θετική διαφορά στη ζωή των ανθρώπων, αν και είναι επιτακτική ανάγκη να επιδείξει προσήλωση στην αντιμετώπιση της ανασφάλειας του ανθρώπινου δυναμικού εμπρός στην «τέλεια καταιγίδα», οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικοοικονομικών και περιβαλλοντικών κινδύνων, όπως χαρακτήρισε ο γνωστός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί την τρέχουσα κρίση, σε συνέχεια της οικονομικής κρίσης του 2008.
Η Εργατική Πρωτομαγιά, προχθές, συνέπεσε με τη δυσμενή συγκυρία που προκαλεί η πανδημία για την απασχόληση και τις θέσεις εργασίας διεθνώς, με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) να προβλέπει ότι σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, δηλαδή 1,6 δισ. άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν τα προς το ζην. Οι δυσοίωνες εκτιμήσεις για το μέλλον της εργασίας δημιουργούν εύλογες ανησυχίες σε όλες τις θέσεις, από το εργατικό δυναμικό χαμηλής εξειδίκευσης μέχρι τα ανώτερα στελέχη.
Πολλές μελέτες δείχνουν ότι σε ένα επιχειρηματικό περιβάλλον οι συμπονετικοί ηγέτες αποδίδουν καλύτερα, προ
ωθώντας την εμπιστοσύνη και τη δέσμευση των ομάδων τους. Ωστόσο, η συμπάθεια και η συμπόνια γίνονται ιδιαίτερα κρίσιμες κατά τη διάρκεια μιας κρίσης. Τη στιγμή δηλαδή που ξεσπά μια κρίση και όλοι περιμένουν από τον ηγέτη να βάλει το κεφάλι κάτω και να δείξει ότι ελέγχει την κατάσταση, είναι εξίσου κρίσιμο να διαχειριστεί τους προσωπικούς του φόβους και τις ανησυχίες του, ώστε να μπορεί να στραφεί στο ανθρώπινο δυναμικό για να το βοηθήσει να αντιμετωπίσει τις δικές τους ανασφάλειες. Αυτό δεν είναι εύκολο, αλλά είναι κρίσιμο στην προ
σπάθεια ανάκαμψης των επιχειρήσεων.
Μια κρίση μπορεί να προκαλέσει ψυχολογικές αντιδράσεις, όπως αυξημένη ευαισθησία και αγωνία. Οι κρίσεις μεγάλης κλίμακας, όπως η πανδημία, μπορούν επίσης να δημιουργήσουν διαταραχές με μαζικές διαστάσεις, καθώς κοινοί φόβοι διαταράσσουν την ισορροπία, ενώ η κοινωνική απομόνωση αποδυναμώνει σχέσεις που συνήθιζαν να παρέχουν συναισθηματική και ψυχολογική υποστήριξη. Η χαμένη αίσθηση ασφάλειας και ομαλότητας μπορεί να προκαλέσει θλίψη,
συναισθήματα σοκ, άρνησης, θυμού και κατάθλιψης. Εν τέλει η αδυναμία αντιμετώπισης του στρες μπορεί να προκαλέσει φόβο στο ανθρώπινο δυναμικό και άρα παρενέργειες για τους οργανισμούς, καθώς επικεντρώνονται στον έλεγχο της κρίσης, χωρίς να είναι σε θέση να αξιοποιήσουν τη δημιουργικότητα και την καινοτομία που είναι απαραίτητες για την έξοδό τους από μια κρίση.
Μετριασμός του στρες
Οι αναλυτές της McKinsey επισημαίνουν τέσσερις ιδιότητες που μπορούν να μετριάσουν το
στρες και να βοηθήσουν τους ηγέτες να βρουν τον κώδικα να διαχειριστούν την κρίση, ξεκινώντας από την επίγνωση του τι συμβαίνει ακριβώς, μέσα και γύρω τους.
Μέσω της ενσυναίσθησης μπορούν να αντιληφθούν καλύτερα τα συναισθήματα των άλλων, ενεργώντας με συμπόνια ώστε να κάνουν τις ομάδες τους να αισθάνονται πραγματικά ασφαλείς. Καλλιεργώντας αυτές τις ιδιότητες με ισορροπημένο τρόπο, πρώτα συντονισμένοι προς τα μέσα -για να κατανοήσουν τα δικά τους συναισθήματα και τους φόβους τουςκαι στη συνέχεια στρεφόμενοι προς τα έξω -για να υποστηρίξουν και να ανακουφίσουν τους άλλους- με την πάροδο του χρόνου θα επιτύχουν επιστροφή στην κανονικότητα. Οι αναλυτές εντοπίζουν ορισμένα «κλειδιά» στη συμπεριφορά του ικανού ηγέτη να οδηγήσει έναν οργανισμό στην έξοδο από την κρίση κι αυτά είναι: η επίγνωση, η τρωτότητα, η ενσυναίσθηση και η συμπόνια.
Εξηγούν ότι οι άνθρωποι θέλουν να αναπνεύσουν και να δώσουν ένα όνομα σε αυτό που βιώνουν προτού βρουν τη δύναμη να χαράξουν πορεία για το μέλλον και οι ηγέτες μπορούν να βοηθήσουν σε μια τέτοια «θεραπεία», μοιραζόμενοι προσωπικούς φόβους, ανησυχίες και αβεβαιότητες, καθώς και την πεποίθηση ότι κανένας ηγέτης δεν έχει όλες τις απαντήσεις.