Οδηγός στην πολιτική
Επιστροφή στην… κοινοβουλευτική κανονικότητα, με αφορμή το περιβαλλοντικό νομοσχέδιο. Οι ήπιοι τόνοι που επικράτησαν όλο το προηγούμενο διάστημα λόγω κορονοϊού δίνουν σταδιακά τη θέση τους σε μία έντονη πολιτική κόντρα.
Η διήμερη συζήτηση στην Ολομέλεια για το νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος έδωσε μία «εικόνα από το μέλλον». Από την αρχή της συνεδρίασης κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ προχώρησαν σε μία σφοδρή αντιπαράθεση και έπειτα από πολύωρες συγκρούσεις η αξιωματική αντιπολίτευση αποχώρησε πριν από την ψηφοφορία.
Σε αυτή τη φάση η σύγκρουση γίνεται κυρίως για θέματα λειτουργίας της Βουλής, που συνεδριάζει με περιορισμένο αριθμό βουλευτών στο πλαίσιο των μέτρων αντιμετώπισης του κορονοϊού. Ωστόσο, το επόμενο διάστημα οι «μάχες» θα επεκταθούν σε μία ευρεία γκάμα θεμάτων. Άλλωστε, η κυβέρνηση ετοιμάζεται για ένα νομοθετικό σπριντ, φέρνοντας προς ψήφιση 26 νομοσχέδια μέχρι το τέλος Ιουλίου. Στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας θα βρεθούν θέματα που σχετίζονται με την οικονομία, τις επενδύσεις και την αγορά εργασίας. Είναι αδιαμφισβήτητο πως ο κορονοϊός έχει αφήσει το οικονομικό του «αποτύπωμα» και η μάχη δίνεται για να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο το ποσοστό της ύφεσης.
Την ίδια στιγμή είναι ορατός ο κίνδυνος η ανεργία να «θυμίζει» μνημονιακές εποχές, με ένα κύμα απολύσεων που θα είναι αποτέλεσμα της πανδημίας. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα νέο εργασιακό τοπίο, με τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης να έρχονται δυναμικά στο προσκήνιο.
Επομένως μέσα σε αυτό το οικονομικό σκηνικό είναι απαραίτητο όλοι να συνειδητοποιήσουν πως απαιτούνται μάχες ουσίας και όχι μικροπολιτικές κόντρες για τη συσπείρωση του κομματικού ακροατηρίου. Η επόμενη ημέρα θα είναι δύσκολη και πρέπει να υπάρξει ένα μίνιμουμ συναίνεσης στην προώθηση σημαντικών μεταρρυθμίσεων, που θα επιχειρήσουν να «γιατρέψουν» τις πληγές του κορονοϊού.
Περιθώρια για λάθη δεν υπάρχουν, με δεδομένο άλλωστε πως μισθωτοί και συνταξιούχοι κλήθηκαν για σχεδόν μία δεκαετία να κάνουν θυσίες. Είναι απαραίτητο να υπάρξει ένας σοβαρός διάλογος για την κατεύθυνση που πρέπει να έχουν οι παρεμβάσεις και να μην αναβιώσει μία ξύλινη γλώσσα από το παρελθόν. Το «στοίχημα» είναι μεγάλο και δεν πρέπει να χαθεί.