Παλαιές και νέες προκλήσεις

Η ανάγκη για ισχυρότερη εστίαση της ευρωπαϊκής πολιτικής στην συνεχή επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση συνδέεται τόσο με τις μακροπρόθεσμες μεγα-τάσεις που αλλάξουν τον κόσμο της εργασίας την ερχόμενη δεκαετία όσο και με την οικονομική κρίση που προκαλεί η πανδημία και η οποία επιταχύνει τις κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές. Στο τοπίο μετά το Covid19, οι χώρες της Ε.Ε., θα βρεθούν αντιμέτωπες με παλαιές και νέες προκλήσεις.

(α) Η ταχεία υιοθέτηση αναδυόμενων τεχνολογιών -νέες τεχνολογίες και νέες μορφές οργάνωσης της εργασίας- θα δημιουργήσει την ανάγκη για συνεχή ενημέρωση και απόκτηση νέων δεξιοτήτων. Οι δημογραφικές αλλαγές θα οδηγήσουν στην ανάγκη για περισσότερη εξειδίκευση ενώ ταυτόχρονα απαιτούν αύξηση της συμμετοχής στο εργατικό δυναμικό. Η παγκοσμιοποίηση αναμένεται να συνεχίσει να συνδέει τις θέσεις εργασίας διασυνοριακά, επηρεάζοντας όχι μόνο τους τύπους θέσεων εργασίας που απαιτούνται, αλλά και τις εργασίες και τις απαιτήσεις σε νέες δεξιότητες.

(β) Η Ευρώπη έχει αναλάβει δεσμεύσεις για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων, με ενδεικτικό το γεγονός ότι οι στόχοι της αειφόρου ανάπτυξης του ΟΗΕ αντικατοπτρίζονται στην ευρωπαϊκή πράσινη συμφωνία και στη νέα αναπτυξιακή στρατηγική της Ε.Ε. προς μια κυκλική και κλιματικά ουδέτερη κοινωνία έως το 2050. Οι εργαζόμενοι σε τομείς έντασης ενέργειας θα επηρεαστούν άμεσα και νέες δεξιότητες και ικανότητες θα απαιτηθούν για τις νέες θέσεις.

(γ) Οι διαρθρωτικές αλλαγές υπό το πρίσμα της πανδημίας γίνονται δύσκολες, καθώς στο εγγύς μέλλον η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει έναν μεγάλο αριθμό απωλειών σε θέσεις εργασίας λόγω του lockdown και της μείωσης της ζήτησης. Υπάρχουν ακόμη κάποιες προσδοκίες για ανάκαμψη τύπου V αλλά ταυτόχρονα είναι σαφής ο κίνδυνος να συνεχίσουν να χάνονται θέσεις εργασίας ακόμη και μετά την πανδημία.