Αντίο στον μαέστρο Ε. Μορικόνε
«Έφυγε» στα 91 ο αυτοκράτορας της μουσικής για κινηματογράφο
Οδιεθνώς αναγνωρισμένος Ιταλός συνθέτης Ένιο Μορικόνε πέθανε σε ηλικία 91 ετών, σε κλινική στη Ρώμη όπου νοσηλευόταν, καθώς είχε σπάσει τον μηρό του.
Συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και τρομπετίστας, ο Μορικόνε έγραψε μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασικής μουσικής. Η καριέρα του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής σύνθεσης, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιδραστικούς συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών. Η μουσική του έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από 60 βραβευμένες ταινίες.
Γεννήθηκε στη Ρώμη. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, υπηρέτησε ως επιτυχημένος ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA. Ενορχήστρωσε πάνω από 500 τραγούδια και συνεργάστηκε με μουσικούς όπως οι Πολ Άνκα, Τσετ Μπέικερ και η Μίνα. Έγινε παγκοσμίως γνωστός συνθέτοντας μουσική, την περίοδο 1960-75, για ιταλικά γουέστερν από σκηνοθέτες όπως οι Σέρτζιο Λεόνε, Ντούτσιο Τέσαρι και Σέρτζιο Κορμπούτσι - ανάμεσα σε αυτά η τριλογία των δολαρίων, με τα σπαγγέτι γουέστερν «Για Μια Χούφτα Δολάρια», «Μονομαχία Στο Ελ Πάσο» και «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος».
Συνέθεσε μουσική για πολλά είδη ταινιών - από κωμωδίες μέχρι δράμα, θρίλερ και ιστορικές ταινίες. Αρκετές από τις συνθέσεις του γνώρισαν εμπορική επιτυχία, όπως το «The Ecstasy of Gold», μουσικό θέμα της ταινίας «Ο Καλός, ο Κακός και ο Άσχημος», το «A Man with Harmonica», το «Here’s to You», το οποίο ερμηνεύθηκε από την Τζόαν Μπαέζ, και το «Chi Mai». Έγραψε, ακόμη, το επίσημο τραγούδι για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1978. Από το τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Μορικόνε διακρίθηκε στο Χόλιγουντ, συνθέτοντας μουσική για Αμερικανούς σκηνοθέτες, όπως οι Τζον Κάρπεντερ, Μπράιαν ντε Πάλμα, Μπάρι Λέβινσον, Μάικ Νίκολς και Όλιβερ Στόουν.
Ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική για αρκετές ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ, όπως τα «Days of Heaven», «The Mission», «Οι Αδιάφθοροι», «Cinema Paradiso» και «Bugsy». Συνεργάστηκε, επίσης, με τον Ιταλό σκηνοθέτη Τζουζέπε Τορνατόρε. Στον 21ο αιώνα, η μουσική του ξαναχρησιμοποιήθηκε στην τηλεόραση και σε ταινίες όπως αυτές του Κουέντιν Ταραντίνο: «Kill Bill» (2003), «Death Proof» (2007), «Άδωξοι Μπάσταρδη» (2009) και «Django: Ο Τιμωρός» (2012).
Το 2007 παρέλαβε τιμητικό Όσκαρ «για τη μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες». Είχε προταθεί για άλλα πέντε Όσκαρ την περίοδο 1979-2001. Επίσης, απέσπασε και το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής, το 2016, για τη μουσική της ταινίας «Μισητοί 8». Ο Μορικόνε είχε αποσπάσει τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, έναν τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο, από τη Βασιλική Ακαδημία Μουσικής της Σουηδίας.
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της Ιταλίας τιμά και αποχαιρετά τον μεγάλο καλλιτέχνη, ενώ ένας βουλευτής πρότεινε, άμεσα, να δοθεί το όνομα του εκλιπόντος σε έναν δρόμο της Ρώμης. Μετά την είδηση του θανάτου του πολυβραβευμένου μουσικού, εκπρόσωποι του καλλιτεχνικού και του πολιτικού κόσμου απέστειλαν συλλυπητήρια μηνύματα. «Θα θυμόμαστε για πάντα, με ατέλειωτη ευγνωμοσύνη, την καλλιτεχνική διάνοια του μαέστρο Ένιο Μορικόνε. Μας έκανε να ονειρευτούμε, να προβληματιστούμε, μας συγκίνησε… γράφοντας αξέχαστες νότες που θα μείνουν για πάντα στην ιστορία της μουσικής και του κινηματογράφου» έγραψε ο Ιταλός πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε στο Twitter. «Αντίο μαέστρο και σε ευχαριστούμε για τα συναισθήματα που μας χάρισες» ανέφερε σε tweet του ο Ιταλός υπουργός Υγείας Ρομπέρτο Σπεράντσα.
Ο Ζιλ Ζακόμπ, πρώην πρόεδρος του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των Καννών, τον χαρακτήρισε «αυτοκράτορα» της μουσικής για τον κινηματογράφο.
Ο Ιταλός κινηματογραφικός παραγωγός Αουρέλιο ντι Λαουρέντις δήλωσε: «Με τον Ένιο Μορικόνε χάνεται ένα μέρος του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η μετριοφροσύνη του σε συνδυασμό με την τεράστια αξία του, την οποία ποτέ δεν επεδείκνυε, του επέτρεπαν να υποστηρίζει μικρές και μεγάλες ταινίες, δίνοντάς τους μια μοναδική ψυχή και κάνοντάς τες τέλειες και αξέχαστες». Ο Ένιο Μορικόνε υπήρξε «μια διαρκής πηγή έμπνευσης, σαν ένα μέλος της οικογένειάς μου», σχολίασε ο μουσικός Ζαν-Μισέλ Ζαρ. «Είναι σαν μέλος της οικογένειάς μου. Είναι περίεργο που το λέω αυτό αφού έχω έναν σπουδαίο συνθέτη μουσικής για τον κινηματογράφο στην οικογένειά μου (τον πατέρα του Μορίς), αλλά ο Μορικόνε ανήκε στον στενό μου κύκλο, υπήρξε πανταχού παρών στη ζωή μου. Χωρίς τον Μορικόνε, όπως και πολλοί άλλοι μουσικοί πιστεύω, δεν θα ήμουν σήμερα αυτός που είμαι».
Μιλώντας στην εκπομπή του BBC «Breakfast on Monday», ο συνάδελφός του μουσικοσυνθέτης Χανς Ζίμερ δήλωσε ότι ο Μορικόνε ήταν «μοναδικός», ένα «ίνδαλμα». «Η μουσική του ήταν πάντα εξαιρετική, έργο ενός δημιουργού με μεγάλη συναισθηματική γενναιότητα και σπουδαία διανοητική ικανότητα», ανέφερε. Σύμφωνα με τον Βρετανό σκηνοθέτη Έντγκαρ Ράιτ, ο Μορικόνε «μπορούσε να μετατρέψει μια μέση ταινία σε μια ταινία που δεν πρέπει κανείς να χάσει, μια καλή ταινία σε τέχνη και μια εξαιρετική ταινία σε μύθο». «Δεν βγήκε ποτέ από το στερεοφωνικό μου σε όλη μου τη ζωή. Τεράστια η κληρονομιά που αφήνει πίσω του! Συλλυπητήρια» έγραψε ο Ράιτ. Η συγγραφέας Τζόαν Χάρις επίσης απέτισε φόρο τιμής στον Μορικόνε και θυμήθηκε ότι σε μια συνάντησή τους σε τελετή απονομής των βραβείων BAFTA, το μόνο που είχε καταφέρει να του πει ήταν: «Sono una fan» (Είμαι θαυμάστριά σας). «Τόσο θλιμμένος με τον χαμό του τεράστιου Ένιο Μορικόνε. Ο μικρός Τότο του “Σινεμά ο Παράδεισος” και όλοι οι αγαπημένοι του συνθέτη είναι συγκλονισμένοι σήμερα», σχολίασε από την πλευρά του ο Γάλλος βιολονίστας Ρενό Καπισόν.