Ο πειρασμός ήταν ανυπέρβλητος

οι αναλυτές που υποστήριζαν πως ο πειρασμός για τους θεσμικούς, με μακρά παραμονή στις συναλλαγές του Χ.Α., να οδηγήσουν τον Γ.Δ. ως τις 630 μονάδες θα ήταν ανυπέρβλητος. Οι πιέσεις, μετά την «κλασική κορύφωση» στις 646,5 μονάδες, πριν από τη συμπλήρωση μιας ώρας, εμφανίστηκε όπως σε όλες τις συνεδριάσεις της εβδομάδας. Οι συναλλασσόμενοι με δυο κύματα προσφοράς μετοχών οδήγησαν τον μέσο όρο στις 635 μονάδες, 5 λεπτά μετά τη συμπλήρωση του πρώτου δίωρου. Αμέσως μετά, για να καταλάβει και ο κάθε πικραμένος εξ όσων αγοράζουν αυτόν τον καιρό στην πρώτη ώρα της διαπραγμάτευσης, η υπεροχή της ζήτησης έδωσε την ευκαιρία να χτυπήσει η αγορά στα επίπεδα του κλεισίματος της προηγούμενης (641 μονάδες) δυο φορές, στις 13:37 και στις 13:41. Ακολούθησαν πιέσεις με αυξημένους, σχετικά βέβαια με τις προηγούμενες συνόδους, όγκους.

του επιπέδου ειδοποίησε πως η θεωρούμενη στην αρχή της εβδομάδας στήριξη είχε μετατραπεί στην προτελευταία συνεδρία της σε οροφή. Μετά από αυτά, οι πιέσεις, αν και επιλεκτικές, ήταν αρκετές για να αναγκάσουν την αγορά σε επιστροφή οριακά κάτω από τις 637 μονάδες. Στην πραγματικότητα, οι θεσμικοί θεώρησαν ανεκτή μια συσσώρευση από τις 14:00 ως τις 16:30 μεταξύ 637 και 639 μονάδων, με το πλήθος ανοδικών καθοδικών ισοδύναμο. Άνω των 40 και κάτω των 50, όταν τον τραπεζικό δείκτη φρέναραν οι απώλειες των ΑΛΦΑ, ΠΕΙΡ και ωθούσαν ανοδικά οι ΕΤΕ και ΕΥΡΩΒ. Για τον εν λόγω δείκτη ήταν σημαντικό να μη χάσει τα επίπεδα των 355 μονά

δων και το ταμπλό αποτύπωνε την προσπάθεια των θεσμικών, με εμφανές ενδιαφέρον για τον τραπεζικό κλάδο να κρατήσει μαζί με τα προσχήματα και αυτό το επίπεδο, εμφανίζοντας οριακά κέρδη.

ξεπεράστηκαν χθες στις 16: 03 (αξία πακέτων 7,2 εκατ.) με υπόσχεση για διατήρηση του τζίρου ψηλότερα από τα 50 εκατ. και εκείνη την ώρα τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια εμφάνιζαν κέρδη, αφού είχαν περά

σει οι δείκτες τους αρκετό χρόνο σε αρνητικό πεδίο. Όσο για τα futures της Wall Street, επίσης και σε αυτά τα μικρά κέρδη έδειξαν προς ανοδικό ξεκίνημα. Συνεπώς η προσέγγιση και της αθηναϊκής αγοράς στις 640 μονάδες ήταν δικαιολογημένη, σαν συντονισμός με τη στροφή προς το ρίσκο διεθνώς. Εντούτοις, η αδυναμία υπέρβασής τους, που χαρακτήριζε μόνο το ελληνικό και το αντίστοιχο για το ιταλικό χρηματιστήριο επίπεδο, ήταν παραφωνίες σε μια αισιόδοξη προ

κολοσσοί JP Morgan, Citigroup και Wells Fargo δημοσιεύουν τα αποτελέσματά τους την προσεχή Τρίτη και από την τεχνολογία Microsoft και Netflix την ερχόμενη Πέμπτη. Εμάς θα επηρεάσουν των τραπεζικών, αν κάποιες αρνητικές εξελίξεις εδώ δεν θα αποτελέσουν αφορμή για αύξηση του country risk. Αφού και χθες η ενίσχυση των πιέσεων στα τραπεζικά blue chip μετά τις 16:30 προκάλεσε μια υποχώρηση από τις 638,98 στις 635,22 μονάδες σε 29 λεπτά ακριβώς. Χύνοντας την καρδάρα με όσο γάλα κατόρθωσαν να κρατήσουν οι προσπάθειες έξι ολόκληρων ωρών. Με την προσδοκία να σπάσει η πτωτική αλυσίδα θα μείνουν οι επενδυτές, καθώς το φινάλε στην Ευρώπη ήταν πολύ πιο σκληρό από της Αθήνας. Οι παράγοντες στις ΗΠΑ παλεύουν εις βάρος των ευρωπαϊκών αξιών.

Σοφοκλήςβ’

[ Κατά Κόσμον Κώστας Ιωαννίδης ]

Μόνο εκείνοι που έζησαν και ήταν ενεργοί στον αντιδικτατορικό αγώνα την περίοδο της επταετίας, γνωρίζοντας βιωματικά τι σημαίνει χουντική διακυβέρνηση, χαμογελούν πικρά με τα επιχειρήματα κατά του νομοσχεδίου για τα συλλαλητήρια. Η πίεση από το 1967 ως το 1974 δικαίωσε την άποψη πως η διαμαρτυρία κατά του κυβερνητικού αυταρχισμού είναι αναφαίρετο δικαίωμα, μιας κοινωνίας που πριν από τη Νομική και το Πολυτεχνείο είχε καταφέρει να αφυπνιστεί μαζικά σε κηδείες επιφανών πολιτικών. Στις υπόλοιπες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, οι συμμετέχοντες είχαν φθάσει να γνωρίζονται «φατσικά», όπως έλεγαν, τότε που όλοι αναζητούσαν τους ασφαλίτες ή τους εγκάθετους. Μετά τη μεταπολίτευση, οι αντιστασιακοί έγιναν εκατομμύρια και οι διαδηλώσεις απόκτησαν μαζικότητα. Τότε τα πλήθη άρχισαν να μαγεύουν τους διοργανωτές ακόμα και μικρών αριστερίστικων γκρουπούσκουλων. Περισσότερο μαγεύτηκαν οι πολίτες από τη θαλπωρή και την ατμόσφαιρα των διαδηλώσεων. Αρχικά συμμετείχαν πρόθυμα, ακόμα και αν γινόντουσαν για ψύλλου πήδημα. Η κοινωνική ωρίμανση, κατόπιν δεκαετιών υψηλού κόστους μπάχαλου, οδηγεί σε εκλογίκευση δικαιωμάτων και ευθυνών.