Στου λιμανιού τα «κάγκελα»

Η διαχείριση

του λιμανιού του Πειραιά δεν ήταν και φυσικά δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Ούτε όταν ήταν υπό την ομπρέλα του Δημοσίου, αλλά ούτε και τώρα, που είναι κάτω από την ομπρέλα της κινεζικής Cosco. Οι «ναυμαχίες» συμφερόντων που έλαβαν χώρα κατά καιρούς τις δύο τελευταίες δεκαετίες, τουλάχιστον, γύρω και μέσα στο μεγάλο λιμάνι, και τσουνάμι δημιούργησαν και «θύματα» άφησαν πίσω τους.

Αυτό που δεν θυμάμαι, όμως, είναι οι διενέξεις να έχουν τέτοια συχνότητα. Ο υπό κινεζική σημαία ΟΛΠ βρίσκεται συνεχώς επί ποδός πολέμου. Οι περισσότεροι, είτε τα λένε δημοσίως είτε όχι, κάτι έχουν να προσάψουν στη διοίκηση του λιμανιού. Και συνήθως έχουν να προσάψουν αρκετά.

Για παράδειγμα, η κουβέντα «take it or leave it», που λένε οι φήμες ότι ακούστηκε κατά τη διάρκεια διαπραγμάτευσης με καλό πελάτη του λιμανιού, αλλά και η «φασαρία» που λέγεται ότι έκαναν, και με τον τρόπο που την έκαναν τελευταία, στο ΤΑΙΠΕΔ για το 16% των μετοχών που θεωρούν ότι πρέπει να πάρουν επιπλέον τώρα, δεν είναι δείγμα καλής θελήσεως απέναντι στην Ελλάδα.

Όπως δείγμα καλής θέλησης δεν φαίνεται να είναι και η ανατροπή των δεδομένων από πλευράς διοίκησης

ΟΛΠ σχετικά με την άδεια ναυπηγείου, απέναντι στους ναυπηγοεπισκευαστές. Πριν από δύο μήνες και αφού οι επιχειρηματίες είχαν κλείσει διαμαρτυρόμενοι τον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων, πήραν τη διαβεβαίωση από τους Κινέζους ότι ναυπηγείο δεν θα γίνει. Στην ανακοίνωση τότε των επιχειρηματιών του κλάδου γινόταν λόγος και για υπογραφή δεσμευτικού κειμένου από πλευράς Κινέζων. Ανακοίνωση που δεν διαψεύστηκε ποτέ. Τελικά δύο μήνες μετά τους ανακοίνωσαν οι Κινέζοι ότι δεν μπορούν να υπογράψουν και οι ναυπηγοεπισκευαστές φαίνεται ότι είναι έτοιμοι να σηκώσουν τα λάβαρα της επανάστασης.

Δεν ξέρω αν η δυτική επιχειρηματική κουλτούρα είναι καλύτερη από την ασιατική, ξέρω όμως ότι οι πληγές που ανοίγουν δύσκολα θα κλείσουν αν δεν αλλάξει κάτι, προκειμένου να μην είναι μια πολύ μεγάλη μερίδα των χρηστών στα «κάγκελα».

[ SID: 13744059]