Αστείες στιγμές με έξυπνη διάθεση και πολύ μυστήριο
«Η Λέσχη Φόνων της Πέμπτης», από τις εκδόσεις Ψυχογιός
Το τρυφερό, αστείο, έξυπνο και γεμάτο μυστήριο μυθιστόρημα «Η Λέσχη Φόνων της Πέμπτης» του Ρίτσαρντ Οσμάν κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, στις 13 Μαΐου - τη μετάφραση υπογράφει ο Αύγουστος Κορτώ. Σε έναν γαλήνιο οικισμό ευγηρίας στη βρετανική ύπαιθρο, μια ετερόκλητη παρέα -η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ιμπραΐμ και ο Ρονμαζεύεται κάθε Πέμπτη και ασχολείται με παλιούς φακέλους ανεξιχνίαστων φόνων.
«Ήξερα ότι η Λέσχη Φόνων της Πέμπτης απαρτίζεται απ’ την Ελίζαμπεθ, τον Ιμπραΐμ Αρίφ, που μένει στο Κτίριο Γουόρντσγουορθ -με τα περιμετρικά μπαλκόνια-, και τον Ρον Ρίτσι. Ναι, τον γνωστό Ρον Ρίτσι. Οπότε η συνάντηση είχε κι αυτό το συναρπαστικό στοιχείο. Τώρα που τον ξέρω λίγο καλύτερα, ο ενθουσιασμός έχει ξεθυμάνει ελαφρώς, μα, ακόμα κι έτσι, υπάρχει. Παλιότερα ήταν μέλος κι η Πένι Γκρέι, αλλά πλέον βρίσκεται στις Ιτιές, την κλινική. Τώρα που το σκέφτομαι, ταίριαζα περίφημα στην ομάδα. Υποθέτω πως υπήρχε κενό, κι ήμουν η νέα Πένι.[…]
Η Ελίζαμπεθ είχε ιδρύσει τη Λέσχη Φόνων της Πέμπτης με την Πένι. Η Πένι ήταν επιθεωρήτρια στην αστυνομία του Κεντ για πολλά χρόνια, κι έφερνε φακέλους ανεξιχνίαστων φόνων. Κανονικά δεν έπρεπε να έχει στην κατοχή της τους φακέλους, αλλά ποιος θα το μάθαινε; Από μια ηλικία κι έπειτα, μπορείς λίγο πολύ να κάνεις ό,τι σου καπνίσει. Κανείς δε σε κατσαδιάζει, εκτός απ’ τους γιατρούς και τα παιδιά σου.[…]
Η Ελίζαμπεθ κι η Πένι μελετούσαν κάθε φάκελο γραμμή γραμμή, περιεργάζονταν κάθε φωτογραφία, διάβαζαν κάθε κατάθεση μάρτυρα, αναζητώντας στοιχεία που είχαν παραβλεφθεί. Δεν τους άρεσε διόλου η ιδέα ότι οι ένοχοι ζούσαν τη ζωή τους σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Ότι κάθονταν στον κήπο τους, έλυναν σουντόκου, ξέροντας ότι είχαν σκοτώσει ατιμωρητί.
Επιπλέον, νομίζω ότι η Πένι κι η Ελίζαμπεθ το διασκέδαζαν αφάνταστα. Μερικά ποτήρια κρασί κι ένα μυστήριο. Τρομερά κοι
νωνικό, μα κι αιμοσταγές. Μεγάλη πλάκα.
Συναντιούνταν κάθε Πέμπτη (έτσι προέκυψε το όνομα της ομάδας). Η Πέμπτη βόλευε γιατί υπήρχε ένα δίωρο κενό στην Αίθουσα Παζλ, ανάμεσα στην Ιστορία της Τέχνης και τα Γαλλικά για Κουβέντα. Έκλειναν τον χώρο, υποτίθεται, για «Γιαπωνέζικη ΌπεραΜια Ανοιχτή Συζήτηση», που εξασφάλιζε ότι θα τους άφηναν όλοι στην ησυχία τους.
Ήταν κι οι δυο τους σε θέση να ζητούν διάφορες χάρες, για διάφορους λόγους, κι ένα σωρό κόσμος είχε προσκληθεί για φιλική κουβέντα με τα χρόνια. Ερευνητές του εγκληματολογικού, λογιστές και δικαστές, δενδροκόμοι, ιπποκόμοι, υαλουργοί - όλοι τους
είχαν επισκεφτεί την Αίθουσα Παζλ. Η Ελίζαμπεθ κι η Πένι φώναζαν οποιονδήποτε θεωρούσαν ότι μπορούσε να τις βοηθήσει με τη μια ή την άλλη έρευνα».
Ωστόσο, έρχεται η μέρα που μια άγρια δολοφονία γίνεται σε απόσταση αναπνοής, και η Λέσχη έχει ν’ αντιμετωπίσει μια σύγχρονη, σοκαριστική υπόθεση - όχι κιτρινισμένες, μουντζουρωμένες σελίδες γραφομηχανής μιας άλλης εποχής• μια υπόθεση, με ένα ζεστό πτώμα, κι έναν δολοφόνο που σίγουρα κυκλοφορεί κάπου εκεί έξω. Τα ηλικιωμένα μέλη της ανορθόδοξης, μα ευφυέστατης και βαθιά «νεανικής» συμμορίας βάζουν στόχο να εξιχνιάσουν το έγκλημα και να συλλάβουν τον δολοφόνο. [SID:14314300]