Για τον Παναγιώτη Γεννηματά, ρε γαμώτο!
ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΟ Παναγιώτη Γεννηματά, βέρο Πειραιώτη, που έφυγε ξαφνικά από τη ζωή πριν από λίγες μέρες, ήμασταν φίλοι από παιδιά. Ο θείος μου (αδελφός της μητέρας μου) Βασίλειος Πατσουράκος ήταν νομικός σύμβουλος του πατέρα του Παναγιώτη, ο οποίος υπήρξε εκ των πρώτων προέδρων του ΟΛΠ.
Ο Παναγιώτης ήταν ένας τύπος που διάβαζε (και μάθαινε) τα πάντα και «παραβγαίναμε» για το ποιος έχει διαβάσει τα περισσότερα! Όποτε ανταμώναμε, τσακωνόμασταν, καθώς ανταλλάσσαμε «εξυπνάδες» και «καρφώματα»! Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Γεννηματά ως αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Όμως δεν ήταν οικονομολόγος! Είχε σπουδάσει Ιστορία της Τέχνης και Νομικά και ήταν λάτρης της όπερας, της οπερέτας και της Μιρέιγ Ματιέ! Καλοφαγάς, «εστέτ» και «βαρύς».
Εκείνο που λίγοι, όμως, γνωρίζουν είναι ότι το λιμάνι του Πειραιά, ο ΟΛΠ, δεν θα ήταν σήμερα αυτό που είναι αν δεν υπήρχε ο Παναγιώτης Γεννηματάς!
Το 1993, ο οικονομολόγος Σπύρος Στάλιας, τότε διευθύνων σύμβουλος του ΟΛΠ (με πρόεδρο τον αείμνηστο Γιώργο Πρασιανάκη), καταλάβαινε ότι ο ΟΛΠ αν δεν άλλαζε, θα φυλλορροούσε. Λεφτά, όμως, δεν υπήρχαν. Η «Εθνική» δεν είχε όσα χρειαζόταν ο ΟΛΠ για να φτιάξει τον ΣΕΜΠΟ και ο Στάλιας πήγε στον Γεννηματά.
«Ναι, ρε Σπύρο! Να τον φτιάξουμε! Το χρωστάμε στον Πειραιά, το χρωστάω και στον πατέρα μου!» του λέει και αρχίζει η τρεχάλα! Ο Στάλιας τρέχει στον Γιώργο Κατσιφάρα, εκείνος συμφωνεί απολύτως και ο διευθύνων σπεύδει στον Γιάννο Παπαντωνίου (υπουργός Οικονομικών), ο οποίος λέει το «ναι» και το Ελληνικό Δημόσιο εγγυάται τη χρηματοδότηση που θα ελάμβανε ο ΟΛΠ από την ΕΤΕπ! Μάλιστα, το σχετικό έγγραφο το παρέδωσε στον Στάλια ο τότε σύμβουλος του Γ. Παπαντωνίου, Γιάννης Στουρνάρας!
Και τότε ο Γεννηματάς ανοίγει το πουγκί της ΕΤΕπ και ο Πειραιάς «προλαβαίνει» τη Μάλτα, που επίσης είχε ζητήσει χρηματοδότηση από τον Γεννηματά, αλλά κι εκείνος (υποθέτω και πλέον δεν μπορεί να με διαψεύσει) «έβαλε το χεράκι του» στην όποια καθυστέρηση στην απόφαση για χρηματοδότηση των Μαλτέζων!
Γκρεμίστηκαν οι παλιές αποθήκες, έφυγαν τα άχρηστα κτήρια, «άνοιξε» το κεντρικό λιμάνι και σε χρόνο-ρεκόρ γεννήθηκε ο ΣΕΜΠΟ, με το κτήριο διοίκησής του και με τέσσερις γερανογέφυρες και μια σειρά από άλλα τροχοφόρα και μηχανήματα πληρωμένα!
Το χρήμα ερχόταν «ζεστό», οι εργολάβοι πληρώνονταν στην ώρα τους και όλοι ήταν ευχαριστημένοι! Και πάνω στον οργασμό της δημιουργίας, ο Κατσιφάρας, ο Στάλιας και ο αξέχαστος ναύαρχος Περικλής Κατσίνας λύνουν και το θέμα της μεταστέγασης του υπουργείου Ναυτιλίας! «Ποια αποθήκη θα μας δώσεις, ρε Σπύρο, για να φτιάξουμε υπουργείο μέσα στο λιμάνι;». Και κατεβαίνουν όλοι στην Ακτή Βασιλειάδη και ο Κατσιφάρας επιλέγει το «κομμάτι» που του άρεσε!
Έτσι έγιναν τα πράγματα και σας τα λέω «από πρώτο χέρι» καθότι με τον Κατσιφάρα υπήρξαμε φίλοι αδελφικοί και τα μεσημέρια, όποτε ήθελε να ξεκουραστεί και δεν προλάβαινε να ανέβει στην Αθήνα, ερχόταν κι «έπαιρνε έναν υπνάκο» στο σπίτι μου, στη λεωφόρο Χατζηκυριακού 40, με ένα άσπρο «Τογιότα», που οδηγούσε ένας έμπιστός του αξιωματικός του Λιμενικού.
Χωρίς Γεννηματά, λοιπόν, δεν θα είχαμε ΣΕΜΠΟ και χωρίς Κατσιφάρα δεν θα άλλαζε στέγη το υπουργείο!
Όπως ακριβώς σας το γράφω!