Η «Τρίαινα» και η νέα εποχή
«ΟΠΩΣ είναι κατανοητό απ’ όλους, το πρόγραμμα του Πολεμικού Ναυτικού που θα αρχίσει από την 1η Φεβρουαρίου είναι ένα πρόγραμμα-γέφυρα, που το επιδιώξαμε και το πετύχαμε προκειμένου να μη μείνουμε χωρίς δουλειά και χωρίς μισθό μέχρι να προσληφθούμε από τον κ. Προκοπίου.
Γιατί το Ναυπηγείο πλέον ανήκει στον κ. Προκοπίου. Έτσι, όταν ο κ. Προκοπίου αναλάβει τη διοίκηση του Ναυπηγείου και αρχίσει τις προσλήψεις, τα πράγματα σταδιακά θα αλλάζουν. Στόχος μας είναι μέχρι 30 Ιουνίου, που θα τελειώσει το πρόγραμμα του Π.Ν., να έχουμε όλοι προσληφθεί από τον κ. Προκοπίου».
ΕΤΣΙ κλείνει η ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων στα Ελληνικά Ναυπηγεία, με την επωνυμία «Η Τρίαινα».
ΑΣ ΔΟΥΜΕ, όμως, τι ήταν η «τρίαινα», όπως αναφέρει η σύγχρονη εγκυκλοπαίδεια. «Η τρίαινα συνδέεται με τον θεό της θάλασσας Ποσειδώνα. Το θεϊκό αυτό όργανο θεωρούνταν ότι είχε σφυρηλατηθεί από τους Κύκλωπες. Ο Ποσειδώνας χτύπησε έναν βράχο με την τρίαινά του, δημιουργώντας έτσι μια θάλασσα (ή πηγή αλμυρού νερού, που ονομάζεται Ερέχθειο) κοντά στην Ακρόπολη των Αθηνών. Ο Ποσειδώνας, εκτός από θεός της θάλασσας, ήταν επίσης γνωστός ως "Γαιήοχος", καθώς πιστευόταν ότι προκαλεί σεισμούς. Ορισμένοι σχολιαστές ανέφεραν ότι τους προκαλούσε με την τρίαινα ενδεχομένως χτυπώντας τη στη γη»...
ΘΥΜΗΘΗΚΑ, λοιπόν, τους «σεισμούς» που προκάλεσε η συνδικαλιστική «Τρίαινα» των Ελληνικών Ναυπηγείων, που το άφρον ελληνικό κράτος τα είχε αγοράσει από τον μεγιστάνα της Ναυτιλίας Σταύρο Νιάρχο και τα είχε «κοινωνικοποιήσει». Δηλαδή τα είχε παραδώσει στη συμφωνική ορχήστρα του «εργατοπατερισμού», επιφανή μέλη του οποίου άρχιζαν τότε (σε όλες τις «κοινωνικοποιημένες» επιχειρήσεις, που αργότερα επονομάστηκαν «προβληματικές» και αποδείχθηκαν πιθάρια δίχως πάτο) μια σπουδαία πολιτική καριέρα, καθώς έγιναν στη συνέχεια υπουργοί, υφυπουργοί, νομάρχες, δήμαρχοι και «στελέχη».
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ να ομολογήσω ότι μου άρεσε η ανακοίνωση. Μου άρεσε γιατί φαίνεται ότι (ας το πιστώσουμε αυτό στην κυβέρνηση) κάποια πράγματα «μπαίνουν στη θέση τους», κάποιες ισορροπίες αποκαθίστανται.
ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ γιατί βλέπω τα ονόματα των συνδικαλιστών πλάι στο όνομα του νέου ιδιοκτήτη, διακρίνω ευγένεια και αβρότητα στη σύνταξη (από τον δικηγόρο) της ανακοίνωσης. Πράγματα που μέχρι πριν από λίγα χρόνια φάνταζαν αδιανόητα! Θα πω κι εγώ αυτό που λένε οι καλλιτέχνιδες όταν τις ρωτούν την ηλικία τους. «Ξέρετε, εγώ βγήκα στο πάλκο πολύ μικρή».
ΛΟΙΠΟΝ, επειδή βγήκα στο ρεπορτάζ από είκοσι ετών, μπορώ να σας πω ότι πρόλαβα και είδα τάνκερ γιγαντιαία να πέφτουν στο νερό από εσχάρες του Σκαραμαγκά! Είδα υπερδεξαμενόπλοια να καλαφατίζονται στις δεξαμενές τους. Είδα τον Νιάρχο, τον Δρακόπουλο, τον Μπρισιμιτζάκη κι έπαιξα πιάνο για να τραγουδήσουμε με τον Κουτρουμπούση. Κι ύστερα είδα και την παρακμή. Είδα την Ολυμπιακή να γίνεται «προβληματική» και να «δουλεύουν» στην Catering περισσότεροι απ' όσοι θα δούλευαν σε δέκα παρόμοιες επιχειρήσεις μαζί. Είδα επίσης την Ολυμπιακή να μην προσφέρει ούτε καφέ στις πτήσεις! Κι επειδή μπήκα μικρός στο μαγγανοπήγαδο του ευλογημένου ναυτιλιακού ρεπορτάζ, μπορώ να διακρίνω κάποια «επαναφορά στην τάξη». Κι ελπίζω να ξαναδώ «βαφτίσια» στου Σκαραμαγκά. Και να σπάνε σαμπάνιες! Πολλές σαμπάνιες!