22 χρόνια πριν, μια άλλη τρομοκρατική επίθεση στη Ρωσία: Ένας φοιτητής Iατρικής έγραφε…
Hταν Οκτώβριος του 2002 όταν Τσετσένοι τρομοκράτες προχώρησαν στην κατάληψη του κατάμεστου θεάτρου Ντουμπρόβκα στη Μόσχα, κρατώντας 850 ομήρους και ζητώντας την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από την Τσετσενία, στο όνομα του ισλαμιστικού αυτονομιστικού κινήματος της χώρας. Πρόεδρος της Ρωσίας ήταν και τότε ο Βλαντίμιρ Πούτιν.
Οι ρωσικές αρχές ασφαλείας διοχέτευσαν ένα άγνωστο χημικό αέριο στο σύστημα εξαερισμού του κτηρίου και ξεκίνησαν την επιχείρηση διάσωσης. Το αποτέλεσμα ήταν να πεθάνουν όλοι οι τρομοκράτες καθώς επίσης και περίπου 130 όμηροι κατά τη διάρκεια της πολιορκίας. Η ταυτότητα του αερίου δεν αποκαλύφθηκε ποτέ, αν και πιστεύεται ότι ήταν παράγωγο της φεντανύλης.
Εκτοετής φοιτητής της Ιατρικής στο ΑΠΘ, τότε, έγραφα:
«“All the world’s a stage and all the men and women merely players: they have their exits and their entrances and one man in his time plays many parts” (“Όλος ο κόσμος είναι μια σκηνή και όλοι οι άντρες και οι γυναίκες απλοί ηθοποιοί: έχουν τις εξόδους και τις εισόδους τους και κάθε άνθρωπος στον χρόνο του παίζει πολλούς ρόλους”) όπως ανέφερε, προφητικά, στο έργο του ο Σαίξπηρ. Προφητικά γιατί, στις μέρες μας, διαπιστώσαμε δραματικά το επίκαιρο της παραπάνω φράσης βλέποντας τις σκηνές που μετέδιδαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία από το καταληφθέν υπό των Τσετσένων τρομοκρατών θέατρο της Μόσχας. Προφητικά γιατί, στους θεατρικά παράλογους καιρούς μας, είδαμε την ποιητική άδεια της ελισαβετιανής εποχής να συναντά την κυριολεκτική επαλήθευσή της στη σκηνή ενός θεάτρου της μετακομμουνιστικής Ρωσίας.
Είναι πραγματικά οδυνηρές οι εικόνες που έφτασαν στους δέκτες μας. Δεκάδες αθώων θυμάτων που δεν άντεξαν το αναισθητικό αέριο και από ανυποψίαστοι θεατές μιας μουσικοχορευτικής παράστασης μετατράπηκαν σε βουβό, τραγικό χορό των νεκρών ενός παγκόσμιου δράματος· και ανάμεσα σε αυτούς, με τους μαύρους φερετζέδες να καλύπτουν ακόμη τα πρόσωπά τους, οι γυναίκες της τρομοκρατικής ομάδας των Τσετσένων. Ζωσμένες με τα εκρηκτικά που δεν πρόλαβαν να πυροδοτήσουν, ριγμένες στις πορφυρές καρέκλες, με τη στάση των σωμάτων τους παγωμένη στη στιγμή όπου τις βρήκε ο θάνατος, σαν ύπνος. Ακόμη και ο πιο αισιόδοξος δεν μπορεί να αμφισβητήσει πως η τρομοκρατία έχει πάρει πια παγκόσμιες διαστάσεις, καθώς αναδεικνύεται εξακολουθητικά η ογκούμενη αντιπαλότητα του δυτικού με τον μουσουλμανικό κόσμο. Φανατικοί ισλαμιστές δολοφονούν, σχεδόν καθημερινά, αθώους υπενθυμίζοντας στην περιχαρακωμένη, ομφαλοσκοπική ευημερία του δυτικού μας πολιτισμού πως δεν υπάρχουν πια ασφαλείς τόποι. Από τη μια στιγμή στην άλλη η Νέα Υόρκη μπορεί να μετατραπεί σε Βηρυτό, η Μόσχα σε Ραμάλα και το Μπαλί σε Σεράγεβο. Δίπλα στη χωρίς περιστροφές καταδίκη της τυφλής βίας των τρομοκρατών πιστεύουμε ότι χωρούνε, έστω ως υποσημείωση, κάποιες παρατηρήσεις…».
Μέσα στα 22 χρόνια που μεσολάβησαν πολλά άλλαξαν, με τον Βλαντίμιρ Πούτιν να παραμένει ακλόνητος στο τιμόνι της Ρωσίας και την τελευταία να απομακρύνεται όλο και περισσότερο από, αντί να πλησιάζει τις, αρχές και τις ορίζουσες των δυτικών δημοκρατιών. Αναλλοίωτος παραμένει και ο ισλαμικός φονταμενταλισμός όπως αποτυπώθηκε στην πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση του ISIS-K σε συναυλιακό κέντρο έξω από τη Μόσχα. Ο ISIS-K αποτελεί τον κλάδο της ακραίας, ισλαμιστικής τρομοκρατικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του/της Λεβάντε/Συρίας (ISIS ή ISIL) που υπό την επωνυμία ISIS - Επαρχία Khorasan (ISIS-K) ιδρύθηκε το 2015 από δυσαρεστημένα μέλη των Ταλιμπάν που ενστερνίζονται μια πολύ πιο βίαιη εκδοχή του Ισλάμ. Ο ISISK κατηγορεί το Κρεμλίνο ότι «έχει αίμα μουσουλμάνων στα χέρια του», λόγω των στρατιωτικών επεμβάσεων της Μόσχας στο Αφγανιστάν, την Τσετσενία και τη Συρία. Τελικά, παρά το βαθύ χάσμα ανάμεσα στη Ρωσία και τη Δύση που βαθαίνει όλο και περισσότερο λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, η ισλαμική μισαλλοδοξία κατάφερε τελικά να τοποθετήσει τη Ρωσία στο ίδιο στρατόπεδο με τη Δύση, απέναντι στην τυφλή βία της τρομοκρατίας.