Συγγνώμη, ο Παπανώτας φταίει;
«Εγώ δεν βλέπω να έχει πρόβλημα η γυναίκα στην Ελλάδα και γενικά στην ΕΕ κανένα, εκτός αν θέλει να έχει. Δηλαδή, αν πάρει έναν σατράπη ο οποίος την κακοποιεί και δεν μιλάει και κάθεται και το ανέχεται, είναι πρόβλημά της». Τάδε έφη Δημήτρης Παπανώτας, ο οποίος αποπέμφθηκε από το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ όταν κάποιος ξέθαψε τη συγκεκριμένη πρόταση, η οποία είχε ειπωθεί σε τηλεοπτική εκπομπή σε κουβέντα του με τη Νόνη Δούνια.
Έγινε πολύς λόγος λοιπόν για το αν η συγκεκριμένη δήλωση είναι σεξιστική ή όχι, με αποκορύφωμα την παρέμβαση της Σοφίας Μπεκατώρου, η οποία ζήτησε από τον ΣΥΡΙΖΑ να μην περιληφθεί ο Παπανώτας στο ψηφοδέλτιο. Όπως και τελικά έγινε.
Το ζήτημα όμως δεν είναι αν η δήλωση είναι σεξιστική. Το ζήτημα είναι ότι η δήλωση φανερώνει βαθιά άγνοια για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, μια πραγματικότητα για την οποία ο Δημήτρης Παπανώτας θα καλείτο να νομοθετήσει -και μάλιστα ως ευρωβουλευτής ενός αριστερού και προοδευτικού κόμματοςσε περίπτωση που εκλεγόταν.
Το «μη πρόβλημα» που είναι τεράστιο πρόβλημα
Σε αντίθεση με όσα φαίνεται να πιστεύει ο κύριος Παπανώτας, το ζήτημα της έμφυλης βίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα, ακριβώς επειδή «η γυναίκα στην Ελλάδα και γενικά στην ΕΕ» έχει πρόβλημα και μάλιστα πολύ μεγάλο. Σύμφωνα με έρευνα του Συμβουλίου της Ευρώπης, μια στις τρεις γυναίκες στις 27 χώρες της Ένωσης έχει υποστεί φυσική ή σεξουαλική βία, ενώ το 28% των γυναικών έχει υποστεί βία από τον σύντροφό τους. Το 5% των γυναικών έχει βιαστεί και η μία στις δύο έχει υποστεί σεξουαλική παρενόχληση κάποιου είδους.
Τα νούμερα είναι πράγματι τεράστια και διηγούνται μια πολύ σκοτεινή ιστορία, αυτήν ακριβώς που προσπαθεί τους τελευταίους μήνες να «διορθώσει» η ΕΕ με νέες νομοθεσίες και μέτρα, όπως την πρόσφατη συμφωνία μεταξύ Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την πρώτη οδηγία σε επίπεδο ΕΕ για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών. Η οδηγία καθορίζει κοινά πρότυπα για την ποινικοποίηση των διαφόρων μορφών έμφυλης βίας, την πρόληψη, την προστασία των θυμάτων και τη διασφάλιση της πρόσβασης στη δικαιοσύνη. Η συμφωνία για την οδηγία θεωρείται ρηξικέλευθη για τα δεδομένα της δυσκίνητης ΕΕ, αν και δέχτηκε αρκετή κριτική, κυρίως επειδή «θα μπορούσε να κάνει περισσότερα».
Θα όφειλε να τα γνωρίζει αυτά ο κύριος Παπανώτας όταν μιλούσε με την κυρία Δούνια σε τηλεοπτικό πάνελ; Χμ... Και ναι και όχι. Ως δημοσιογράφος και έντονα πολιτικοποιημένος, ναι. Ως μελλοντικός υποψήφιος για την Ευρωβουλή, όχι.
Όταν όμως ξέσπασε ο ντόρος και ενώ πλέον ήταν υποψήφιος για την Ευρωβουλή, ο ίδιος δεν έκανε το αυτονόητο, να βγει δηλαδή και να πει την αλήθεια: Παιδιά, σόρι, δεν ήξερα, είπα μια χαζομάρα, την παίρνω πίσω, πάω να διαβάσω, να ενημερωθώ, να ανοίξω τα ματάκια μου μπας και πάμε εκεί πέρα να κάνουμε λίγο τη διαφορά.
Αντ’ αυτού απαίτησε από τον ΣΥΡΙΖΑ -και τον Στέφανο Κασσελάκη ιδιαιτέρωςτυφλή υποστήριξη, επειδή, όπως είπε, «εγώ τον στήριξα από τους πρώτους μήνες της εκλογής του».
Και ποιους να στέλνουμε στην Ευρωβουλή;
Θα μου πείτε τώρα, τι θες; Να στέλνουμε μόνο ειδικούς στην Ευρωβουλή, ανθρώπους που ξέρουν τα ευρωπαϊκά θέματα και τα έχουν μελετήσει ή τουλάχιστον τα ξέρουν στο επίπεδο που αφορά τον τομέα καθενός τους;
Ιδανικά, ναι, αυτό θα σας πω. Αυτό το βιολί που στέλνουμε στην Ευρωβουλή τον κάθε celebrity ή το κάθε κομματικό ρουσφέτι εγώ δεν πρόκειται να το καταλάβω ποτέ. Ή, μάλλον, το καταλαβαίνω, αλλά δεν το αποδέχομαι. Υπάρχει σαφώς και ο αντίλογος: Ποιος θα πάει να ψηφίσει τον παγκοσμίως άγνωστο ειδικό, όταν δίπλα του -ή απέναντί τουυπάρχουν τηλεοπτικοί αστέρες και διάφοροι άλλοι, ήδη διάσημοι για άσχετα πράγματα, άνθρωποι; Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι δικό μου πρόβλημα.
Το έχουμε πει κατ’ επανάληψη εξάλλου σε κουραστικό βαθμό: Όταν κάνεις την πολιτική showbiz, θα τα λουστείς τα αποτελέσματα. Με ποια ακριβώς λογική ένας άνθρωπος που βγαίνει στην τηλεόραση ή ένας ηθοποιός ή ένας ποδοσφαιριστής είναι σε θέση να νομοθετεί για τις τύχες 300 εκατομμυρίων ανθρώπων; Και μάλιστα σε ένα τόσο σύνθετο και πολύπλοκο περιβάλλον όπως είναι η Ένωση των 27;
Κι εγώ σας γράφω πολύ ωραίες στήλες, θα με πάτε να κρίνω το επόμενο Νόμπελ;
Το πρόβλημα φυσικά δεν περιορίζεται στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά αυτό πραγματικά τείνει να γίνει αποθετήριο διασήμων πλην ασχέτων. Και να τα αποτελέσματα: Ανοίγει το στόμα του ο διάσημος και δεν ξέρει τι λέει. Και δεν οφείλει και να ξέρει. Σου λέει, εγώ σε πάνελ ήμουνα, πού να ξέρω τα στατιστικά για τη γυναικεία κακοποίηση στην ΕΕ; Εκτεθειμένος ο ίδιος, εκτεθειμένο το κόμμα, εκτεθειμένη η όλη κατάσταση, αλλά εντάξει, δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί κανενός.
Με τον ίδιον τρόπο εξάλλου γίνονται τα πάντα στην ταπεινή μας γωνία των Βαλκανίων: πρόχειρα και επιφανειακά. Τα στατιστικά που είδατε πιο πάνω δεν μου πήρε πάνω από 5 λεπτά να τα βρω και όχι επειδή είμαι τζίνιους. Απλώς επειδή έψαξα. Ψάχνοντας όμως δεν πας στην Ευρωβουλή...