پیکرتراشی و تندیسسازی هخامنشیان

گذشــته از پیکرههایی که در تختجمشــید و پاســارگاد با مهرازی (:معماری) همراه شدهاند هیچ پیکرهی آزاد بزرگی از زمان هخامنشی بر جای نماده است. تندیس سگی نشسته که در گنجخانهی (:موزه) تختجمشید دیده میشود گواه بر این است که تندیسسازان ایرانی میتوانستند تن انسان یا جانور را به گونهی طبیعی پیکرهسازی کنند. شماری از شــیهای کوچک همانند شیهای گنجینهی جیحون به گونهی شــگفتآوری شیوهی تندیسسازی یکپارچهی این روزگار را نشان میدهند. هخامنشیان شمار بسیاری از تندیس جانوران را ساختهاند که بیشتر آنها فلزی هستند. ارزشــمندترین آفرینهی (:اثر) بهدســتآمده از این دســت تندیس بدون ســر داریوش بزرگ است که از شوش به دست آمده و دارای نبشــتهای سهزبانه و نیز نبشتهای به دبیرهی(:خط) هیروگلیف است. این تندیس که تحت تاثیر شــیوهی هنری مصر اســت در همانجا ساخته شده و به شوش آورده شده است.