تفاوتهایکیخسرو با کورش بزرگ

پیشتر و در شمارهی ۴۴3 امرداد (سال ،)1395 آورده شد که کیخسرو (َکوی هئوس َرَو) و کورش دوم یک چهراد (:شــخص) نیســتند، بلکه به راین (:دالیلی) با یکدیگر ناهمســاناند. در آن نوشــته آورده شــده بود که کیخسرو یک شاه پیش از روزگار زرتشــت بود، ولی کورش دوم در روزگار پس از زرتشت و شاه گشتاسپ کیانی میزیست. همچنین، از کیخسرو در یشتهای اوســتا یاد شده است که این سرودهها در پیوند با زمانهی پیش از روی کار آمدن کورشاند. در اینجا بر پایهی شاهنامهی فردوسی، چند راین (:دلیل) دیگر را وارسی میکنیم. -1 کیخســرو در پایان شــهریاری خود، مردی بسیار ناامید و جهانزده شده بود و کار او به جایی کشید که دست از فرمانروایی شست، این در حالی اســت که کورش تا فرجامین دم از زندگانیاش، پرجنبــش و باشــنده (:حاضــر) در برنامههای کشــورداریاش بود. چنانچــه در وصیتنامهی کورش که، به گونهی مســتند در کورشنامهی گزنفون آمده است، او سخنانی رانده که بویی از یک سخنران جهانگریز نمیدهد. ۲- پدر کیخسرو، سیاوش، هرگز شهریار نشد و کشته نیز شد. این، پدربزرگ خسرو یعنی کاووس بود که شهریاری را به نوهی خودش سپرد. این در حالی است که پدر کورش، یعنی کمبوجیهی یکم، خود یک شهریار بود و هیچگاه نیز کشته نشد. -3 کیخســرو پس از ناامیــدی از کار جهان به غاری پناه برد و تا سالها پس از مرگش، پیکرش آرامگاهی نداشــت، اما پیکر کورش را با شکوه هرچه بیشــتر، از سیردریا به پاسارگاد بردند و در آرامگاهش در یک دشت نهادند. ۴- پس از کیخســرو، فرزندی از او به شهریاری نرسید، بلکه این لهراسپ، پدر کیگشتاسپ نامدار بود که به ســفارش شهریار پیشــین، بر تخت نشســت، اما پس از کورش، پسر او، کمبوجیهی دوم فرمانروای کشور شد. -5 خردسالی خسرو، بسیار سختتر از خردسالی کورش گزارش شده است. خســرو، پیوسته در خطر کشته شدن به دست پدربزرگ مادریاش،

شهریار توران بود، اما کورش پس از گذر از خطر مرگ در روزگار نوزادی، بــا احترام و مهرورزی در دربــار پدربزرگش در هگمتانه پرورش یافت. او حتا با آرامش و به دور از هرگونه خطر، به دربار شهریاری پدرش در انشان نیز فرستاده شد. -6 آرامگاهی که اسکندر به نام آرامگاه کیخسرو از آن بازدید کرد، سراسر دگرگون با ویژگیهای آرامگاه کورش و بازدید اســکندر از آن گزارش شده است. چنانکه دیده میشــود، میان ایــن دو چهراد تاریخی و کهن آریاییان، ناهمسانیهای آشکار بســیاری هســت، به همین رایــن (:دلیل)، از روی چند نزدیکی که میان بســیاری از بزرگان تاریخ گزارش شده اســت (چون دو رگه بودن دودمانهای شــاهی پدر و مــادر) نمیتوان به همین سادگی، دست به کاستن شمار چهرادهای تاریخی و دیرینگی تاریخ یک کشور زد. به دیگر سخن، هیچ بایستگیای (:الزامی) در کار نیست که همهی چهرادهای تاریخی یک کشــور، در یک سند چون شــاهنامه نام برده شده باشند، که اکنون به دنبال آنها در این سندها بجوییم.