تاریخ یهود (بخش )26

داستان یهود را از کتاب یوشع تا آنجا پی گرفتیم که بنیاســراییل به رهبری یوشــع از رود اردن گذشتند، به «سرزمین موعود» پای نهادند، شهر اریحا را گرفتند، مردمان و جاندارانش را کشــتند و شهر را ویران کردند. سپس، یوشع نیروهایی را برای چیرگی بر «عای» فرستاد که آنان شکست خوردند و این شکســت لرزه بر اندام بنیاسراییل انداخت، ولی خداوند یوشــع را برای پیروزیهای آینده دلاســتوار و امیدوار نمود. پس، خداوند این بار برای چیرگی بر عــای، ترفندی جنگی را به یوشــع آموخت. بدینسان که گروهی از سربازان را یوشع در نقطهای در شمال شهر پنهان ساخت، ســپس خود فرماندهی بازمانــدهی نیروها را در دشــت اردن به دوش گرفت. پادشاه عای چون سپاه بنیاســراییل را آراسته دید بیخبر از ترفند جنگی همهی نیروهایش را از شــهر بیرون برد و بر ســپاهیان یوشــع تاخت. یوشع آنگونه که خداوند بدو آموخته بود وانمود کرد که شکســت خورده است و با سپاهیانش رو به گریز نهاد. پادشاه عای که گمان کرد بنیاسراییل به راستی شکست خوردهاند آنان را دنبال نمود تا کار را یکسره کند. چون سپاهیان عای دور شدند آن دسته از سپاهیان بنیاسراییل که کمین کرده بودند به شهر بیپدافند (:بیدفاع) فرود آمدند و شهر را به آتش کشیدند. ســپاهیان عای چون از پشت سر شهر را سوخته دیدند خود را باختند، پس یوشع و نیروهایش راه را کج کردند و بر ســپاهیان اکنونآشفتهی عای تاختند، از آن ســوی هم بازمانــدهی نیروهای بنیاسراییل پس از سوزاندن شهر از عای بیرون رفتند و از پشت بر سپاهیان عای تاختند، بدینسان ســپاهیان عای که روحیهی خود را باخته بودند میان دو دسته از سپاهیان بنیاسراییل گیر افتادند و همگی کشته شدند، به جز پادشاه عای (نام این پادشاه در کتاب یوشع نیامده است) که او را به بند کشیدند و به نزد یوشع آوردند. سپس، یوشع دستور داد تا مردمان عادی شهر را هم بکشند، تورات شــمار مردمان عای را دوازده هزار تن نوشته اســت که در آن روز همگی آنان به هالکت رسیدند. تنها این بار به وارون اریحا و به فرمان خدا چهارپایان را نکشتند و آنها را به همراه دیگر داراییهای مردمــان عای به غنیمت گرفتند. در پایان پادشاه نگونبخت عای که ناچار شــده بود همهی این بالهایی را که بر شهر و مردمانش رفته بود ببیند به دار آویختند و سپس کالبدش را زیر سنگهایی انباشتند. باستانشناسان شــهر عای را برابر با سایت باستانشناختی «التل» دانستهاند. نخستین کاوشها در این سایت میان سالهای 1۹33 تا 1۹34 و به سرپرستی بانوی باستانشناس یودیت مارکه-کراوزه1 انجام پذیرفت. سپس، در 1۹64 جیای کاالوی کاوشــی دیگری را در آنجا سرپرســتی نمود. پیشینهی شهر یادشده از پیرامون ســه هزار پیش از میالد و در پیوند با روزگار برنز ارزیابی شــده است. در شهر دیوارهای سنگی ستبر بسیاری دیده شده اســت، همچنین اشیایی آیینی در آنجا یافت شد. از یافتههای دیگر کاخی بزرگ با سرســرا و بام استوارشده با تیرهای چوبی و پی سنگی است. گویا ویرانی شهر در سدهی بیست و چهارم پیش از میالد رخ داده باشد و تا سدههای ســیزده یا دوازده پیش از میالد، که چند روســتا در آن پیرامون بر پا شــده بود، همچنان ویران مانده باشد. آفرینههایی (:آثاری) از ســوختگی در این شهر دیده شده است.

پی نوشت : -XGLWK 0DUTXHW .UDXVH

یارینامه: کتاب مقدس فارسی جان الدر، باستانشناسی کتاب مقدس (QF\FORSHGLD -XGDLFD YRO