الیحهی همهپرسی محلی؛ تقویت همبستگی یا تجزیهی کشور!
دولت روحانی پاسخ دهد:
زمزمههــای تدوین الیحهی همهپرســی محلی، همزمان با هفتاد و دومین سالگرد نجات آذربایجان از چنگال اشــغال مزدوران شــوروی، نگرانیهای بسیاری را میان ایراناندیشان آگاه ایجاد کرده است. به راستی تجربهی تلخ جداسازی بحرین از ایران با یک همهپرســی غیرقانونی محلی بسنده نبوده که این بــار دولت جناب روحانی قانونی شــدن همهپرســی محلی را برای همهی مناطق ایران تجویز کرده است؟ آیا در برابر حجم بزرگ دسیســههای تفرقهافکنانه و گسلسازانهی زبانی-قومی در کشور، دادن حق همهپرسی محلی در راستای کمک به همبستگی ملی و یکپارچگی ســرزمینی ایران قابلارزیابی است یا بیش از هر چیز تسهیلکنندهی خواستهای تجزیهطلبانهی محلی هر گوشهای از کشور است؟ امروزه نیرنگهای جهانی علیه کشــور، با تحرکات آشکار فاشیســ ِم قبیلهگراِی جداییخواه همراه شده اســت که بر پایهی آموزههــای دیرین جریانهای چپ وتئوریسینهایی چون برنارد لوییس انگلیسی و برنداشفر اسراییلی، پشتیبانی مالی دشمنان منطقهای ایران و پشتیبانی رسانهای شبکههایی چون بیبیسی فارسی و ایران اینترنشنال، تحرکات و تبلیغات پرحجم و آشکار را علیه یکپارچگی سرزمینی ایران تدارک دیدهاند. بــا آنکه، چند تن از چهرههای رســانهای ضدایرانی چون برخی آقازادههای تجزیهطلب مقیم خارج با بیشــرمی طرح پارهپاره کردن کشــور به ایالتهای فدرال محلی را ارایه میدهند تا به گمان خود، با تمرکززدایی، از اختیارات دولت مرکزی کاسته و به ایالتها تفویض شود، آیا در میاننهادن مسالهی حق همهپرسی محلی نمیتواند تسهیلگر نیتهای شوم ایران بربادده تلقی شود؟ چرا با وجود تجربهی بحرین، دولت با فراهم کردن الیحهی قانونی کردن همهپرســی محلی، خطر پارهپارهشــدن کشور را در اســتانهای مرزی که گروهها و جریانهای تجزیهطلب زبانی-قومی در آنجا نفوذ تبلیغاتی بسیاری دارند فراهم کرده است؟ تجربهی بحرین میگوید که برای تعیین سرنوشت یکی از اســتانهای ایران به نام اســتان چهاردهم بحرین، بدون نظرســنجی از همهی ملت ایران، به آرای همهپرسی همان منطقه (همهپرسی قالبی از چند شــیخ عرب، به جای مردم ایرانیتبار آن دیار) مراجعه شد و اینگونه جدایی یکی از استانهای ایران رقم خورد هرچند از دیدگاه بسیاری از متخصصان و حقوقدانــان ایراناندیش، جدایــی بحرین از ایران همچنان غیرقانونی و ناپذیرفتنی است چرا که: .1 برای جدایی بحرین از ایران الیحهای از ســوی دولت وقت صادر نشــد؛ .2 برای جدایی بحرین به عنوان بخشی از ایران، هیچ طرحی از سوی مجلس شورای ملی تصویب نشد؛ .3 هیچ توشیحی از سوی مقام نخست کشــور (محمدرضاشاه پهلوی) برای جداســازی بحرین از ایران نوشته و امضا نشد؛ .4 جدایی بحرین از ایران بیمراجعه به نظرسنجی از همهی ملت ایران صورت پذیرفت. با آنکه فدرالیســتها، رقیبان و دشمنان منطقهای ایران (عربستان سعودی، ترکیه و جمهوری باکو)، جداییخواهــان پانتــرک و پانعــرب و جریان سومی، (رســانهی آمدنیوز، تجزیهطلبان کردنما، چپهای جهانوطن و ... ) افزون بر، اختالف برخی دیدگاههای سیاسی، در انکار و تضعیف شناسهی (:هویت) فرهنگــی و تاریخی ملت یگانهی ایران، دشــمنی با یکپارچگی ملی ایران و دامن زدن به اختالفافکنی زبانی تیرههای ایرانی (با نام ساختگی و نادرســت اقوام) آرمانی یگانه را دنبال میکنند، دولت به جای پیشــنهاد طرحهــای نابخردانه که میتوانــد مورد بهرهجویــی جریانهای قومگرای جداییطلب زبانی ایرانســتیز قرار گیرد، باید برای حفظ یکپارچگی ملت یگانهی ایران بکوشد. شوربختانه برخی نمایندگان مجلس نیز، افزون بر یادآوریهای چندین بارهی دلسوزان ایراناندیش در پرهیــز از «گسلســازی قومــی» بــه دنبال بهرهجویی از شــکافهای زبانی-قومی برای نیل به آرمانی هستند که بیگمان به برآیندهای (:نتایج) فاجعهآمیزی خواهد انجامید. این افراد هرازچندگاه از پشت تریبون مجلس و نیز درحوزهی انتخابی خود سخنانی خام، ناپخته و برخالف منافع ملی ایران بر زبان میرانند که بایسته است نهادهای مربوط چارهای بایسته را برای جلوگیری از ادامهی این تهدید بیندیشند. از جمله اینکه چند روز پس از اظهار نظرهای قومگرایانهی چندتن از نمایندگان آذربایجان در مجلس ، همچون یکی از نمایندههای ارومیه که به گمان خود، برخالف نص صریح قانون اساسی در وجود تنها یک ملت به نام ملت ایران در کشور از آنچه ملت آذربایجان و تبعیض علیه ۰4 میلیون ترک !!! (و نه ترکزبان که روشن نیســت این عدد بر پایهی چــه آماری مطرح میشود) نامید سخن گفت. نمایندهی مهاباد هم در سخنانی برخالف منافع ملی ایران، از تریبون مجلس آشکارا شناســهی تاریخی-فرهنگی کردها را جــدای از ایران معرفی کرده و باختر (:غرب) را عامل بنیادین تجزیهی کردســتان میان چهار کشور قلمداد کرده است !!! این در حالی است که تاریخ اثبات میکند که شناسهی ایران و کردســتان، هیچگاه از هم جدا نبوده و در بنیاد کشــوری به نام کردستان به گونهی یک واحد تکهتکه شده در تاریخ وجود نداشته است که قدرتهای فرامنطقهای بخواهند آن را چهار بخش کنند. افزون بر آن پس ازتجزیهی امپراتوری عثمانی، پیمان سایکس-پیکو بود که گسترهی کردنشــین عثمانی (که پس از جنگ چالدران در 1۵14 میالدی از ایران جدا شده و به اشغال عثمانی درآمده بودند) میان سه کشور تازه تاسیس عراق، ترکیه و سوریه بخش کرد که این ربطی به کردستان ایران ندارد که در درازای تاریــخ هیچگاه از ایران جدا نبوده و همواره سینهی ســتبر تن یکپارچه و سترگ ایران بزرگ بوده است. پس بایسته اســت به ۰۹2 نمایندهی مجلس یادآوری شــود که بر پایهی اصــل 67 و 84 قانون اساســی که به آن سوگند خوردهاند، تنها نمایندهی همزبانان خود نیستند بلکه نمایندهی همهی «ملت یگانه ایران» هســتند. وضعیت دشوار امروز جهان، منطقه و ایران اثبات میکند کــه «ایرانگرایی» راهــکار بنیادین و ضامن یکپارچگی ملی ایران است و گمانی نمیتوان داشت که آنچه از ســوی دشمنان، علیه ایران طراحی و اجرا میشود، خواهناخواه با تهدیدهای آشــکار موجودیتی تاریخی به نــام «ایران» و شناسهی ملی و یکپارچگی سرزمینی ایران هم پیوندی ناگسســتنی دارد. پس، همهی ملت و نمایندگان مردم باید آگاه باشند که ایرانی بودن، شرافت و شایســتگی میخواهد و حفظ آبروی ناموس ملی خویشکاری (:وظیفهی) هر ایرانی اســت که متعهد به خدمت به کشورش است. بر این پایه، با توجه به جایگاه حساس ایران در باختر آسیا و چالشهای گستردهی فراروی این منطقه، برخورد با ترفندهای فاشیسم قبیلهپرست گسلساز، تفرقهافکن و جداسر زبانی-قومی بسیار بایسته است. جریانی که هرگونه پایبندی به مادر میهن، پاسداشت زبان ملی، حفظ یکپارچگی سرزمینی، نکوداشــت بزرگان ایرانزمین چون کورش بزرگ و فردوســی بــزرگ را با واژهی بیمحتوای فاشیسم و نژادپرستی میآالید ولی باال بردن پرچم کشورهای همسایه و توهین به نمادهای ایرانی را حق خود میداند !!! از ایــن رو دولت و مجلس باید به جای هزینه کردن و ارائهی طرحهایی با پتانســیل تهدید یکپارچگی ملی، قانــون جرمانگاری «الزام رعایت حرمت ملی ایرانزمین» را بنویسد و با هرگونه کنش ایرانستیزانه و جداییخواهانه و توهین علیه پایههای ناموس ملی، مانند درفش ملــی، یکپارچگی ملی و بــزرگان تاریخی ایرانزمین، شناســهی تاریخــی، زبان ملی و دیگر زبانهای رایج کشور و ... همانند بیشتر کشورهای جهان، برخورد قانونی کند. * دکتر میرمهرداد میرســنجری، اســتادیار دانشــگاه و پژوهشگر فرهنگی و ژئوپلیتیک