غار گبری، پناهگاه زرتشتيان نیریز

بامداد رستگار: غار گبری يكی از گيرايیهای (:جاذبههای) طبيعی زيبای ايران است كه در نزديكی شهرستان استهبان و فسا جای دارد. راين (:دليل) نامگذاری اين پديدهی طبيعی از آن رو است كه گويا محل زندگی زرتشتيانی بوده است كه در زمان يورش تازيان به ايران و گسترهی فارس به فرماندهی «ساريه ابن زنيم الدئلی الكنانی» و چيره شدن او بر فارس به اين نقطهی سختگذر كوهستانی اما نزديك راه فسا به كرمان آمدند تا هم از بلواها و آشوبهای دوران جنگ در پناه باشند و هم ناچار به ترک باورهای خود يا دادن جزيه نباشند. همچنين امكان دادوستد با كاروانيان گذری يا روستاهای پيرامون را داشته باشند. از اين رو شايد طوالنی شدن دوران زندگی آنان در اين غار يا حتا نشان دادن ديرينگی غار راين (:دليل) نامگذاری آن به غار گبری شده است. اين غار يك پديدهی طبيعی است و مردمی كه به آن پناه برده بودند در درون آن دگرگونیهايی برای زندگی و برگزاری آيينها دادهاند. دهانهی غار گبری با ٠8 متر درازا و ژرفنای نزديك به ٠2 متر، در ٠3 كيلومتری جادهی استهبان-شيراز، رو به روی روستای دهويه رونيز عليا است و در نزديكی روستای عباسآباد جای دارد. اين غار طبيعی، از گونهی آهكی بوده و در پی ريزش سمت شمالی يك تاقديس گسترده، پديد آمده است. دهانهی اصلی غار يكی است و از سطح دريا 6٠١2 متر بلندا دارد و با يك ساعت كوهپيمايی در راه پاكوب كوهنوردان پيشين، قابل دسترسی است و در تابستان هوايی خنك و خوشايند دارد. از ديگر ويژگیهای اين غار، وجود ستونها و چكيده و چكندههايی است كه اصطالح دانشی آن، استاالكتيت واستاالگميت است كه ميان 6 تا 8 متر بلندا دارند. قطرههای زالل آب و خنكی كه از آسمانهی (:سقف) غار

از تاريخ و فرهنگ جاودان و اهورايی ايرانزمين سخن میگوييم و هر روز تازه میشويم: