ضرورتمسئولیتپذیری در حوادث جادهای

گزارشهــا و آمارهای مربوط به حوادث جادهای در ســالهای اخیر بویژه در شهریور ماهها که اوج سفرهای تابستانی است نشان میدهد به دالیل مختلف میزان تصادفات رانندگی و تلفات ناشی از آن در کشــورمان رو بــه افزایش بــوده و حتی از اســتانداردهای جهانــی فراتر اســت، بهطوری که همین مســأله هر ســال هزینهها و خســارتهای مالی و جانی ســنگینی را به شــهروندان و جامعه تحمیل میکند. بــه اعتقــاد کارشناســان اگــر این اتفاقــات و حــوادث به وقوع پیوســته بــه صورت ریشــهای و بر پایه مطالعات علمــی و تجربیات جهانی رصد و مورد آســیب شناسی جدی کارشناســان و متولیان امر قرار گیرد بهطور حتــم آمار اینگونه ســوانح و حوادث ناگوار جــادهای کاهش پیدا خواهد کرد،بــه شــرطی که همه دســتگاهها و ســازمانهای مرتبط بــا تصادفات جادهای به جای متهم کردن یکدیگر و شانه خالی کردن از بار مسئولیت در جهــت کاهــش و اصــاح ایــن معضــل اجتماعــی گامهــای اساســی و جدی بردارند.

یکــی از اقداماتی که میبایســت از ســالهای قبل صــورت میگرفت آموزش اســت چرا که به گفته کارشناســان در تصادفــات رانندگی جاده، وســیله نقلیــه، انســان و محیط چهــار عامل اساســی اســت. بنابراین اگر بخواهیــم این چهــار عامــل را درجهبندی کنیــم به این نتیجــه خواهیم رســید که ۰3 درصد از عوامل حوادث جادهای مربوط به محیط، خودرو و جاده است و ۰7 درصد دیگر عامل انسانی است.

حال اگر این مسأله را دقیقتر بررسی کنیم درمییابیم که اصلیترین دلیل تصادفات این روزها در جادههای کشــور عامل انسانی است. نکته دیگری که باید به آن اشــاره کرد این اســت از ســال 13۰5 که خودرو وارد ایران شده تا به امروز متأسفانه ما نتوانستیم فرهنگسازی کنیم. چطور برخــی خانوادههــا نوجوانانشــان را دســت افــرادی میدهند کــه تعلیم رانندگــی ندیدهاند، رانندگــی فقط یک کتاب خواندن و یاد گرفتن اصول حرکت ماشــین نیست. در این باره هم پلیس مقصر نیست. ما از دوران کودکــی تــا دانشــگاه نتوانســتیم ایــن موضــوع را بــه جوانــان و نوجوانان آمــوزش دهیــم. آنهــا مهــارت الزم را درباره فرهنــگ رانندگــی ندارند. صــدا و ســیما و مطبوعــات آمــوزش الزم را ندادند حاال چــرا باید پلیس را مؤاخذه کنیم. پلیس ناظر این رفتار اســت آموزش دهنده که نیســت. این آموزش هم توســط ســازمان مربوطه باید داده شود، وزارت آموزش و پرورش و وزارت علوم باید متولی آموزش باشند.

با این اوصاف حاال که اتفاق افتاده همه همدیگر را مؤاخذه میکنند. باالخره یک ســازمان باید بیاید و بگوید من مسئولیت کاهش تصادفات را برعهــده دارم، ایــن ســازمان هماکنــون در کشــور مــا وجــود نــدارد. تمام کشــورهای پیشــرفته درباره این موضوع متولی دارند، اگر فردی در کشورًاروپایی از چراغ قرمز رد شود چطور با جدیت با او برخورد میشود اصــا تــا مدتها اجازه رانندگی به فرد نمیدهنــد اما در ایران وضعیت چگونه است؟

مــردم مــا اگــر ببیننــد جایــی پلیــس ایســتاده بــا چــراغ بــه همدیگر عامــت میدهنــد، ما خودمــان قانــون را دور میزنیم. همین میشــود که قانون رانندگی هم برای ما مسخره بهنظر میرسد.

به نظرم باید در این زمینه فعالیت جدیتری انجام شــود و پیشنهاد میکنم کــه رئیسجمهوری، رئیس شــورای عالی ترافیــک یا تصادفات شــود تــا او بتوانــد با جدیــت وظایــف ســازمانها را بــه آنها گوشــزد کند و در نهایــت پلیــس در کنــار ایــن ســازمان ناظــر فعالیتهــا باشــد. ما با امتحــان دادن یــک کتــاب آییننامــه راهنمایــی و رانندگــی نمیتوانیم مردم را با فرهنگ رانندگی آشنا کنیم.