اهدای نشان سمندریان به بیضایی، چرمشیر و پورآذری

پنجمین جشن آکادمی سمندریان برگزار شد

هرگاه پای سخنان تئاتریها بنشینی، بعید است نامی از حمید سمندریان به میان نیاید؛ معلمی که یادگار بزرگی از خود به جا گذاشــت و بسیاری عرصــه بازیگری تئاتر را مدیون وجود او هســتند. پــس از گذشــت ســال 1۹ کــه ســمندریان را برای همیشــه با خود برد، جشــن آکادمی ســمندریان توســط همــا روســتا بنــا گذاشــته شــد و هرســاله نشــان ســمندریان را بــه هنرمنــدان ایــن عرصه همچون علی رفیعی، حسن معجونی، همایون غنــیزاده، فرهــاد آییــش، محمــد رضایــی راد، مرتضی اســماعیل کاشــی و پانتهآ پناهیها اهدا کــرد. پنجمین دوره این جشــن، کــه دومین دوره بیهمای تئاتر ایران هم بود، شامگاه 52شهریور در تماشــاخانه ســمندریان ایرانشــهر برگزار شد و بهــرام بیضایــی، محمــد چرمشــیر و حمیــد پورآذری سه نام برگزیده پنجمین جشن آکادمی ســمندریان بودنــد. در ابتــدای مراســم پنجمین جشــن آکادمــی ســمندریان، کلیپــی از دورههای پیشین جشن از سال 2۹ تا ۵۹ پخش شد.

الهــام پاوهنژاد اجرای این مراســم را برعهده داشت و علت جا به جایی تاریخ برگزاری جشن را مصادف شــدن مــاه محرم بــا زادروز تولد هما روستا (مؤسس این جشن) دانست.

ابراهیم حقیقی برای اهدای نخســتین نشان به بهرام بیضایی حاضر شد و حمید امجد که به نیابــت از بهرام بیضایی به مراســم حاضر آمده بــود، پیام این کارگردان ســینما و تئاتر را که برای آکادمی فرستاده بود، قرائت کرد.

در ایــن پیام آمده بــود: «نمیدانم اگر حمید ســمندریان بــود شــما را بــه خاطر لطــف به من مینواخت یا سرزنش میکرد یا اگر هما بود از این مهربانی خشنود میشد یا نه. این انتخاب گردن شــما بوده و من بیگناهم. راستی اگر سمندریان ایــن روزها بود به چه میاندیشــید و به فکر کدام نمایــش بر صحنه نیامده بود و آیا میشــد فیلم دومــش را ســاخته باشــد؟ او با زندگــیاش به ما گفــت اگر جان در این کار نمیگذارید، وقت خود را بیخود تلف نکنید. من از شــما سپاسگزارم که مرا تصادفاً یاد کردید. مدیون دوستی و همکاری با حمید سمندریان و سپس هما روستا بودهام و احترام قلبیام نثار یاد هردوشان.»

ســپس حســین عاطفی برای اهــدای دومین نشان به محمد چرمشیر، نویسنده و مدرس تئاتر در جایــگاه حاضــر شــد. محمد چرمشــیر بعد از دریافت نشــانش در سخنانی گفت: من در طول دوران فعالیتم، جایزههای زیادی نگرفتهام. این دومین جایزهای اســت که گرفتــهام و قدردان آن هســتم. جایــزه اول را از بنیاد اکبــر رادی گرفتم و دومیــن جایزه را از اســتادم حمید ســمندریان و بانــوی بزرگــوارش دریافــت میکنم و مــن اینجا قدردان معلمهایم نیز هســتم. مهدی شفیعی، مدیرکل مرکز هنرهای نمایشــی پیــش از اهدای ســومین نشــان درباره حمیــد پــورآذری گفت: او چند ویژگــی خیلی خوب دارد، یکــی اینکه کامالً آمیختــه بــا تئاتــر اســت و دغدغــه و زندگــیاش بــا تئاتــر عجین شــده اســت. دیگر ویژگــی او این اســت که هیچگاه جلســات ما ختم به مســائل و درخواست شخصی نمیشود و دغدغه جوانان و استعدادهای تازه وارد به این حوزه را دارد.

در ادامــه کلیپــی بــه نــام «اســتاد و شــاگرد» کــه محمدعلــی ســجادی آن را ســاخته بــود و دربــاره کالسها و نحوه تدریس و برخورد اســتاد سمندریان با شاگردانش بود، پخش شد.

سپس محمدعلی ســجادی با قرارگرفتن در جایــگاه دربــاره حمید ســمندریان و هما روســتا گفــت: فیلــم «حمید و هما» ســاخته شــده و در سال گذشــته در گروه هنر و تجربه اکران شد، این کلیپ گزیدهای از آن فیلم است.

او ادامه داد: حمید ســمندریان و هما روســتا رابطه شــاگرد و استادی را ثابت نگه نمیداشتند و بــا شاگردانشــان رفیق و دوســت بودنــد. از نظر آنها استاد، شاگرد هم بود و در عین حال که یک انسان میتواند مدرن باشد؛ میتواند نگاه زیبایی به سنت نیز داشته باشد. در ادامه نمایش «دایره گچــی قفقــازی» به سرپرســتی حمیــد لبخنده و کارگردانــی محمود رضا رحیمی درحالی به اجرا درآمــد کــه بخشــی از آن بــه صحنه رفــت و قرار است بزودی اجرای کاملی از آن به صحنه برود.

ســپس کاوه ســمندریان پســر همــا روســتا و حمید ســمندریان بیانیــه پنجمین دوره جشــن آکادمی سمندریان را برای حضار قرائت کردند.

در بخشهایی از این بیانیه آمده است:«هدف از تأســیس این آکادمی این است که سعی دارد، براســاس آموزههای ســمندریان تئاتــری را مورد توجــه قــرار دهد که بــا نگاهی پیــشرو و در طول دوران فعالیتش خود را از شیوهگریهای سطحی و کلیشهای و پیش پا افتاده برهاند تا شاید بتواند راهی جدیدتر و بهتر از دیروز برای نیازهای امروز معرفی کند.»

در پایان مراسم گروه کر فیالرمونیک ایران به رهبری علیرضا شفقینژاد به اجرای چند قطعه موسیقی پرداختند.