نقشه راه همراهی مردم و مسئوالن با روزنامه ایران

■ وردینـــژاد: پای صـــادق بودن با مردم بایســـتید تـــا صدق مخبـــری روزنامه ایران حفظ شـــود. برای انجام ایـــن کار اول در مقابـــل دو نگاه گذشـــتهگرایی و آیندهنگری باید آیندهنگری را انتخـــاب کنید. از تغییر و تحول و خالقیت و آفرینشها نترســـید، بگذارید از شـــما انتقاد کنند . دوم تمایز در مقابل اســـتاندارد بودن؛ یعنی باید شـــما چیزی متفاوت از سایر رسانهها تحویل دهید. سوم تنوع است نه اینکه شما هم دچار انحصار شـــوید. باید راههای فرار را پیدا کنید. نکته بعدی جامعیت و همهســـونگری در برابر یکســـونگری است. ســـعی کنید همه کســـانی که قلههای فکری این جامعه هستند سهمی در روزنامه ایران داشته باشند. چرا؟ یک استدالل بیشتر ندارید بگویید رئیسجمهوری متعلق به کل ملت ایران است پس روزنامه ایران هم متعلق به کل ملت ایران است و کسی که اقلیت است و به دولت انتقاد دارد هم باید جایی در این روزنامه داشته باشد. اگر نداشته باشـــد روزنامه ملی نیست اما ارجحیت با جناحی است که رأی آورده است. ■ حقشناس: روزنامه ایران باید این اجازه را داشته باشد که اگر وزیری خطایی کرده باشـــد قبل از ســـایر رســـانهها و منتقدان دولت یقه آن وزیر را بگیرد؛ در این صورت روزنامه مخاطبش را کماکان حفظ میکند و در مسیر حرفهای گام بر میدارد. ■ دکتر نعمتـــی: دوری از تک صدایی اهمیـــت دارد یعنی یک گفتمـــان را وارد یک موضوع نکنیـــم و از دریچه همان گفتمان بـــه موضوع نپردازیم بلکـــه گفتمانهای متعددی را باید کنار هم بگذاریم این در نشان دادن قدرت رسانه اهمیت دارد. به نظر من روزنامه ایران و هر رسانه دیگری باید وابســـتگی خود را به جامعه برجسته نشان دهد. روزنامه ایران نباید وابســـتگی خود را به دولت برجســـته کند. مردم در جاهایی عملکرد دولتها را نمیپسندند و نســـبت به آن نقد دارند بنابراین نشان دادن این وابستگی میتواند ضعف باشد تا نقطه قوت.