سرنوشت «خانه احزاب» در دستان مثلث «امید»

انتخاب مقیمی به عنوان استاندار تهران که در احیای خانه احزاب تأثیرگذار بود می تواند نقطه اتکایی برای فصل جدید آن باشد

دو ســـال و نیـــم از بازگشـــایی«خانه احزاب ایران» در دوره جدید میگذرد؛ نهادی که احیا و بازگشاییاش یکی از دغدغههـــای اصلـــی و جـــدی احزاب و تشکلهای سیاســـی در ابتدای روی کارآمدن حسن روحانی بود. از آن تب تند، امروز ساختمانی نمناک، قدیمی و بیشـــور و نشاط در محله «سنگلج» مانـــده اســـت کـــه بـــا آنچـــه احـــزاب میخواســـتند و گمـــان میکردنـــد، فاصله زیـــادی دارد. اگرچه جلســـات منظم شـــورای مرکزی کماکان برگزار میشـــود و کمیتههـــا نیـــز کـــم وبیش جلســـات خود را دارند، امـــا در همان نگاه اول مشـــخص میشود تنها نهاد صنفی احزاب، نیازمند مساعدتهای جدی تری اســـت تا به معنای واقعی کلمـــه، احیا شـــود و بتواند قریب 185 حزب شناسنامه دار را در چتر حمایتی خود بگیرد.

«خانـــه احـــزاب ایـــران» تنهـــا نهاد صنفـــی احـــزاب و تشـــکلهای سیاســـی در دولـــت اصالحـــات و در راســـتای تحقـــق شـــعار «توســـعه» سیاســـی تشـــکیل شـــد؛ تشـــکلی کـــه فلســـفه وجـــودی اش، حمایـــت از حقوق صنفی و مشترک احزاب بود و توانست اختصاص یارانه به احزاب را، در بودجه تعریف کند. «خانه احزاب» همچنین محملی بود تا تشـــکلهای سیاســـی فـــارغ از مرزبندیهـــای سیاسیشـــان بـــه گفتوگو بنشـــینند و بـــه تعبیـــری تمرین «دموکراســـی» کرده و آستانه شنیدن صدای منتقد و مخالف را باال ببـــرد. اگر چه احزاب با اشتیاق فراوان از این نهاد تازه تأسیس استقبال کردند و جملگی به عضویت آن درآمدنـــد، اما در دورههای چهارم و پنجم، سیاستهای انقباضی دولت های نهم و دهم برای فعالیت احزاب و «خانه» شان، در کنار اختالف داخلی جریانهای سیاسی سبب شد حیات و فعالیت این نهاد مختل شـــود. دولت محمود احمدینـــژاد همچنین یارانه احزاب را از ردیـــف بودجه حذف کرد و مکانی کـــه در اختیار «خانه احزاب» قـــرار داشـــت را پـــس گرفـــت. این در حالی بود که تضعیف و رکود احزاب، که اجزای اصلی تشکیل دهنده «خانه احزاب» بودند، مزید بر علت شـــده و چراغ «خانه احزاب» خاموش شد.

بعـــد از اتمـــام دولـــت محمـــود احمدینـــژاد و روی کار آمدن حســـن روحانی، وزارت کشـــور پیشگام ایجاد انـــس و الفـــت میان احزاب شـــد و در خـــالل جلســـات مســـتمر عالیترین مقامهـــای وزارتخانـــه بـــا دبیـــران کل احـــزاب، جریانهـــای سیاســـی تفاهـــم کردند تـــا بـــا اصالحاتی قفل «خانه احـــزاب» را بـــاز کننـــد. یکی از اصالحات اساســـی، «دوره ای» شدن هیـــأت رئیســـه ایـــن نهـــاد بهصورتی بـــود کـــه اصولگرایـــان، اعتدالگرایان و اصالحطلبـــان به ترتیب یک ســـال ریاســـت این تشکل را در اختیار داشته باشند.

بـــه این ترتیب حســـن غفوری فرد رئیس «خانه احزاب» در ســـال اول و حشـــمتیان رئیس این تشکل در سال دوم بـــود. درانتهای ســـال اول بود که شـــهرداری تهران، ساختمانی را برای اســـتقرار «خانـــه احـــزاب» در اختیار ایـــن نهاد قـــرار داد. ســـاختمانی 200 ســـاله و منتســـب به یکی از نوادههای عباس میـــرزا در محلـــه «درخونگاه» کـــه سرشـــناسترین صاحبخانه اش، «شـــعبان جعفری» بـــود و بر همین اســـاس بـــود کـــه خانـــه احزابیهـــا از پذیـــرش آن امتنـــاع میکردند. اما در نهایت با توجه به نبـــودن گزینه ما به ازای مناســـب، هیـــأت رئیســـه مجاب شـــدند در ایـــن ســـاختمان آجر چین و نه چنـــدان خوش نما بـــرای «خانه احزاب»، مستقر شوند.

ایـــن در حالی اســـت کـــه تحوالت پـــس از انتخابـــات شـــورای شـــهر تهـــران و انتخاب شـــهرداری از جرگه اصالحطلبـــان، ایـــن امیـــدواری را به وجود آورده اســـت که اعضای شورای شهر که برخیشان در «خانه احزاب» نیـــز عضویـــت دارنـــد، بـــرای احیای

اساسی «خانه احزاب» مساعدتهای جـــدی کننـــد؛ یکـــی از اصلیتریـــن مســـاعدتها نیـــز میتوانـــد تغییـــر ســـاختمان فعلی «خانـــه احزاب» به محله وساختمانی در خور 185 حزب رســـمی باشـــد. حـــاال محمدحســـین مقیمی که در قامت معاون سیاســـی وزیر کشـــور در زمینه بازگشایی «خانه

احزاب» مساعدتهای جدی داشت، نیز بهعنوان اســـتاندار تهـــران تعیین شـــده اســـت و میتواند نقطه اتکایی بـــرای فصل جدیـــد «خانـــه احزاب» شود. از سوی دیگر فراکسیون پرتعداد «امیـــد» هـــم میتوانـــد در زمینـــه اختصـــاص یارانـــه مجدد بـــه احزاب تحرک جدی داشته باشد.