گالیههای اصالحطلبان و اعتدالیون باید با گفتوگو رفع شود

غالمعلی جعفرزاده، نایب رئیس فراکسیون مستقلین در گفتوگو با «ایران»

اعتدالیون هــم چندان از ســخنان محمدرضا عارف که گفتــه بود اصالحطلبان ســال 98 با دیگــر گروهها ائتالف نمیکنند، راضی بهنظر نمیرسند. غالمعلی جعفرزاده،نایبرئیسفراکسیونمستقلینمجلس در گفتوگــو بــا «ایــران» تأکیــد میکنــد که خــروج از ائتــالف نتیجهای جز قــدرت گرفتن مجــدد تندروها ندارد. او معتقد اســت کــه اصالحطلبان و اعتدالیون نیازمنــد شــروع یــک سلســله گفتوگوهــای جــدی برای رفــع کدورتهــا و گالیهها هســتند. کدورتها و گالیههایی که به زعم جعفرزاده در هر دو ســوی این ائتالف وجود دارد. آقــای عــارف چندی پیــش عنــوان کردند کــه احتماالً برای انتخابات ســال89 ائتالفی مانند فهرســت امید وجود نداشته باشد و اصالحطلبان به صورت مستقل وارد عرصــه انتخابــات شــوند. طیــف شــما بهعنوان اعتدالگرایــان، اصولگرایــان معتدل و مســتقلین که مؤتلف و طــرف دیگر ائتالف اصالحطلبــان بودید، در مورداینحرفچهنظریدارید؟

اشــتباه بودن ایــن اســتراتژی اظهرمن المشــس اســت و اینقدر واضح اســت که همه ظرفیت ائتالف از ایــن موضوع متضرر خواهند شــد که شــاید نیاز به توضیــح بیشــتر نباشــد. هر تفکــر و گرایش سیاســی بهصــورت طبیعــی دوســت دارد ایــن توانمنــدی را داشــته باشــد که تا جــای ممکن بهصورت مســتقل عمل کند. به هر حال ائتالف کردن دردسرهایی دارد و باید کسانی را بپذیرید که در مواردی با شما همنظر نیستند یا اتفاق نظر کمتری دارید.

بایــد در روند ائتــالف امتیازهایی به مؤتلفین داد. بایــد بــا کســانی هماهنگ شــد که شــاید بــه صورت طبیعــی خیلــی بــا ما هماهنــگ نباشــند. قطعــاً در یــک شــرایط عــادی هیــچ عقــل ســلیمی ائتــالف را نمیپذیرد. به عبارتی ائتالفها تحت تأثیر ضرورت شــرایط ایجاد میشــوند و به نظر من هنــوز ضرورت ائتالف میان اصالحطلبان با مستقلین و اصولگرایان معتدل صددرصــد وجــود دارد. مهمترین ضرورت هم این اســت که به دالیل مختلفی نه اصالحطلبان و نه اعتدالیون به صورت مســتقل در رقابت سیاسی نمیتوانند موفق شــوند و متأســفانه فعالً شرایط ما این است. با این اوصــاف آیا فکر میکنید که موضــع آقای عارف نمیتواندزمینهائتالفراتضعیفکند؟

نه. شما به موضعگیری خود اصالحطلبان بعد از این سخنان توجه کنید. حتی خود آنها هم در بسیاری از موارد تأکید کردهاند که چنین کاری اشــتباه اســت و نبایــد بهعنوان یــک اســتراتژی در دســتور کار ما قرار بگیرد. خب این یعنی اینکــه حرفهای آقای عارف بیشــتر نظر شــخصی بوده که البته خودشــان هم به این موضوع اشــاره کرده بودنــد. لذا من فکر میکنم آن صحبتها باعث از بین رفتن ائتالف نخواهد شد. اصــ ًال آیــا االن ائتالفی وجــود دارد که بخواهــد از بین برود؟

بلــه، وجــود دارد. مگــر در همین 29 اردیبهشــت همه ائتالف بین این جریانها را ندیدند؟ ولــی به هــر حــال گالیهها هــم زیاد اســت. شــما یک جاهایی همکاریهایی داشتهاید اما مهم تر این است کهجاهایبیشتریبهاختالفخوردهاید.

گالیه که هست، هم ما از اصالحطلبان گالیه داریم و هم آنها از ما. خودمان هم میدانیم اما این گالیهها باید رفع شوند. ما اختالفات را منکر نمیشویم. حتی اذعــان میکنم جاهایی هم مقابل هم ایســتادیم اما مــن بهعنوان یــک نفر از گروه مســتقلین و اعتدالیون و اصولگرایــان معتــدل میگویــم کــه در هــر قدمــی حواســمان بــود که اگــر بــا اصالحطلبان هــم رقابت میکنیم، این رقابت نتیجهاش به نفع تندروها نشود. بر سر موضوع ریاست آقای الریجانی یا هیأت رئیسه مجلسوبرخیمقاطعدیگر،همیشهاینطوربود. امادرهمانبحثهیأترئیسهاتفاقاتیکهافتادنهایتاً به نفع طیف مخالفــان دولت تمام شــد و آنها نفرات بیشتریراراهیهیأترئیسهکردند.

این ناشــی از خواســت مــا نبود بلکه ناشــی از این میشــد که احتماالً هر دو طرفمــان در معادالتی که ریختیم اشتباه کردیم. اما تهدید گروههای تندرو یک موضوع عینی و اساســی اســت که باعث میشــود ما زمینه ائتالف را از دست ندهیم. هنوز مشکالت زیادی هست که اجازه نمیدهند اصالحطلبان به تنهایی یا اعتدالیــون و اصولگرایــان معتدل بــه تنهایی موفق شــوند. وضعیت هم طوری نیست که بگوییم امکان دارد در یــک بــازی یــک طــرف موفــق و طــرف دیگر ناموفق باشــد، ایــن دو گروه و گرایــش یا با هم موفق میشــوند یا نمیشــوند. راه سوم نیست. پس باید به درک بیشــتر همدیگر برســیم و بر ســر اختالفاتمان حرف بزنیم. باید گالیههایمان را مطرح کنیم و حتی به طرف مقابل در این ائتالف اعتراض داشته باشیم امــا هیچکــدام از اینهــا دلیل نمیشــود که چشــم بر ضرورتهای موجود برای ادامه ائتالف ببندیم. به هر حــال قســمتی از اصالحطلبان االن بــر این نظر هستندکهشما،یعنیاعتدالیونواصولگرایانمعتدل از پایــگاه رأی آنهــا اســتفاده میکنیــد و ســپس بعد از پیروزیحرکتدیگریانجاممیدهید.نمونهمهمش هم بحث فهرســت امید و فراکســیون امید است که دومینسبتبهاولییکریزشبزرگداشت.

خــب ایــن برداشــت اشــتباهی اســت. در همین

موضوع فهرست امید مگر ما آمده بودیم که ائتالف کنیم تــا بعــداً در مجلس فراکســیون واحد تشــکیل دهیم؟ امابههرحالخیلیزودازاصالحطلبانجداشدید.

خب شما در این نگاه زیرساخت عملی آن ائتالف و اولویــت اصلــی آن یعنــی تالش بــرای عــدم ورود تندروهــا به مجلــس را نادیده میگیریــد. آن ائتالف نخســتین اولویتش ایــن بود نه اینکه مجلســی الزاماً اصالحطلب یا اعتدالی تشکیل شود.

مــا آمــده بودیــم بــا هــم کار کنیــم کــه تندروها و افراطیــون نیایند. اما در برخــی جاها پیروزی آنچنان چشــمگیر بــود که خیلــی زود واقعیت بــازی یادمان رفــت. من متوجه هســتم از این دســت گالیهها زیاد اســت. مــاًهــم گالیههایــی جــدی از اصالحطلبــان داریم. مثال اینکه بدون هماهنگی و همفکری با ما در جلسات خودشــان تصمیم گرفتند که آقای عارف را برای ریاست جلو بفرستند. اما جای طرح این گالیهها فضــای عمومی نیســت. هم ما میتوانیم فهرســت بلنــدی از گالیههــا را ردیف کنیم و هــم میدانیم که اصالحطلبان میتوانند. چاره کار در گفتوگو است. چــرا گفتوگو تــا االن انجام نشــده؟ در همیــن روزها خیلیهاازضرورتچنینگفتوگوییگفتهاند.

بههرحالشرایطشنبودهوبرخیسوءبرداشتها مانــع شــدهاند. امــا ما نیــاز داریم تــا بــرای قدمهای بعدی خود و برای حفظ ائتالفی که تا االن نتیجهاش پیــروزی در ســه انتخابات مهم بــوده، گفتوگوهایی جدی داشته باشیم. هر چه این گفتوگو را به تعویق بیندازیم، فضا را برای قــدرت گرفتن دوباره تندروها باز کردهایــم. البته تا االن یکســری گفتوگوهای غیر رســمی بوده اما عمق زیادی نداشــته که بتواند مؤثر باشد. اصالحطلبان و اعتدالیون نیازمند گفتوگویی منســجم و جــدی هســتند تا بــرای ســال 98 از طرف مقابل رو دست نخوریم. طیفشماچقدربرایاینگفتوگوییکهمدنظردارید آمادهاست؟

ما آماده هســتیم، ولی هنوز پیشنهادی نداشتیم که خیلی جدی باشــد. اما من معتقــدم حرفهایی مانند حرفهای آقای عارف در این شرایط میتواند کار را خرابتر کند. شما ببینید که تندروها بعد از این صحبتها چقدر خوشحال بودند. این نشان میدهد که چنین استراتژی آب به آسیاب چه کسانی میریزد.

ائتالفها تحت تأثیر ضرورت شرایط ایجاد میشوند و به نظر من هنوز ضرورت ائتالف میان اصالحطلبان با مستقلین و اصولگرایان معتدل صددرصد وجود دارد هر چه گفتوگوی اصالح طلبان و اعتدالیون را به تعویق بیندازیم، فضا را برای قدرت گرفتن دوباره تندروها باز کردهایم