160 سال هم برای او کم است

نکته بســـیار مهمی که در ارتباط با جواد مجابـــی میتوان به آن اشـــاره کرد این است که وی بینهایت خوشـــبخت است چراکه توانسته در بخشهای مختلف فرهنگ، هنر و ادبیات بدرخشد و آثار شاخصی در اختیار عالقهمندان بگذارد. افزون بر فعالیت حرفهایاش، مجابـــی در میان همگان فردی بســـیار محبوب و دوســـت داشتنی نیز هست. طی تمام این شصت ســـالی که او را میشناسم از جواد مجابی هیچ تکبر و رفتار نابجایی ندیدهام. آنچنان که هر گاه به حضور وی در مراسم یا محفلی نیاز باشد بیهیچ چشمداشت و بهانهای حاضر میشود و هیچ گاه از انتقال دانســـتههایش به دیگـــران دریغ نمیکند. مجابی نه تنها در ادبیـــات، که در هنرهای تجسمی هم بهواسطه نقدها، نقاشیها و از سویی آثار ارزشمندی همچون «نود سال نوآوری در هنر تجسمی ایران» چهرهای شاخص به شمار میآید. عالوه بر این او بیش از 10 سال هم بهعنوان روزنامه نگار، حضوری جدی در رسانهها داشته است. مجابی را میتوان یکی از منتقدان شاخص در عرصه هنرهای تجسمی هم دانست، هم احاطه کافـــی به هنرهای ایـــن عرصه دارد و هم اینکه در نقد بـــدون هیچ نگاه مغرضانهای مینویسد. حاال در سالروز تولد این دوست قدیمی اگر قرار باشد آرزویی داشته باشم به جای طلب 120 ســـال عمر همراه با سالمتی، از خدا برای او حداقل 061سال عمر میخواهم چراکه آنقدر جواد مجابی نازنین اســـت که هر چه عمر طوالنیتر داشته باشد افراد بیشتر شانس بهرهمندی از حضور او را خواهند داشت.