سرمقاله:«وحدتوعبرت۲رکنموفقیت»؛حسینشمسیان

چهار سال اســت مشفقانه و نقادانه، خطر اعتماد به امریکا گوشزد میشود... اگر روزی کســی به طعنه بــه ســپاه گفته «اگــر پول و رســانه و تفنگ در اختیار یک نهاد نظامی قرار بگیرد، فســادآفرین اســت» اگر به طعنه گفته «با مانور موشــکی میخواستند برجام را بــه هم بزنند» و چندین و چند اگــر دیگر، همین که امروز میگوید: «ســپاه پاســداران در دل این مردم بوده و در همــه روزهای خطر از منافع ملی ما دفاع کرده اســت، ســپاه نه تنها محبوب ملت ایران بلکه محبوب مردم عراق، کردهای عراق، دمشــق و سوریه و لبنان هم هست، امریکاییها حق دارند از سپاه عصبانی باشند به دلیل آنکه میخواســتند داعش را 20 ســال در این منطقه نگه دارند و از این ابزار استفاده کنند، اما سپاه مانع شد» جای مسرت و خوشحالی و عالمــت تنبه و بیداری اســت، آن را به فال نیــک باید گرفت و آن روزها را به رخ نکشید. این، یعنی «آماده شدن دوشادوش یکدیگر» شــرط اول وحدت و همدلی اســت که باید خود را ملتزم و مقید به آن بدانیــم... بازگشــت از راهی پرهزینــه و بیفایــده. روزگاری نگاه بــه امریکا از «شــیطان بزرگ» به «طرف مذاکره» و حتی «شــریک تجــاری» تغییــر یافــت! روزگاری بــا خوشخیالــی، توهم شــکاف انداختن بین دو حزب اصلی امریکا یا بین کنگره و رئیس جمهوری مطــرح و به عنــوان چماقی به ســر منتقدان کوبیده میشــد! اینها همان آدرسهایی اســت که بهاشتباه رفته شــده و یادآوری آنها نه از ســر شــماتت که از ســر صداقت و احساس مســئولیت است. اگر قرار است اتفاقی بیفتد، از همه این راهها باید بازگشت... تنها با طی کردن این مسیر میتوان اندکی از شرمندگی مردم درآمد و فرصت از دست رفته چهار ساله را جبران کرد.