هیچگاه سر سفره صاحبان قدرت ننشست

پیکرعلیاشرفدرویشیانباهمراهیاهالیفرهنگ و ادب در آغوش خاک آرام گرفت

اهالــی فرهنگ و ادب در حالی پیکر علی اشــرف درویشــیان را تــا خانه ابدیاش همراهــی کردند کــه اغلب آنــان از او بهعنوان نویســندهای نام بردنــد که همواره مهمترین دغدغهاش قلم و انعکاس زندگی کودکان رنج و کار بود، نویســندهای که بیاغراق، انســانی آزاده، عدالتخواه و برابری طلب بود و هیچگاه دربرابرهیچ قدرتی سرخم نکرد.

اجرای این مراسم که صبح روز گذشته در بهشت سکینه کرج برگزار شد را فرخنده حاجیزاده برعهده داشــت، حاجیزاده با اشاره به برخی ویژگیهای اخالقی و کاری درویشیان گفت:«درویشیان انسانی آزاده، عدالتخواه و برابری طلب بود و براستی نماد تعهد در ادبیات محسوب میشود. درویشیان آزادی اندیشه و بیان و مسئولیت عدالت اجتماعی را وارد عرصههای ادبی و داستانی ما کرد.» در بخشــی از بیانیه جمعی از نویســندگان برای درگذشت درویشیان هم آمده بود: «درویشیان هیچگاه سر سفره صاحبان قدرت ننشست. او نه تنها از قلم خود محافظت کرد بلکه در تمام زمانها خواســتار آزادی قلم و منتقد سانسوربود.»

محسن حکیمی هم از سخنرانان این مراسم بود که با اشاره به آثار درویشیان گفت: «او از همان کودکی با رنج ناشــی از جامعه ســرمایهداری آشــنا شد. درویشیان معلم روستاهای کرمانشاه بود و برای همین آموزش به کودکان مظلوم و نوشتن از محرومان به زندان افتاد. تا سال 57 سه بار به زندان رفت و بار آخر با انقالب مردم علیه سلطنت آزاد شد.» حکیمی در بخشی از گفتههایش به این نکته اشاره کرد که زندگی درویشیان تنها رنج و فقر نبود، بلکه سراسر مبارزه با تبعیض و ظلم و آزادیخواهی بود. بعد از او فریبزررئیسداناهمدرویشیانرانویسندهمشهورومتعهدونویسندهمحرومانخواند و گفت: هرگز تا زمانی که زنده بود از گفتن از فقر و محرومیت و ستم در آثارش دست نکشــید و مطمئناً نمود این مســائل در آثار او بینتیجه نخواهد بود. تا زمانی که فقر و تبعیض وجود دارد؛ علیاشرف درویشیان و آثارش نیز ضرورت دارد. رئیسدانا ادامه داد: «تاریخ نویسندگانی مثل امیل زوال، ناتویل گورچین، صمد بهرنگی و علیاشرف درویشیان را فراموش نخواهد کرد. درویشیان معتقد بود ژانر ادبی طبقه کارگر نداریم و تمام ادبیات باید در خدمت محرومان باشد و خودش به نوعی وقف ادبی تهیدستان و رنجکشــیدگان شده بود و لحظهای از مبارزه برای عدالت و رفع تبعیض غافل نشد. برای من و ما، او شرافت قلم است.»

بهرنگ درویشیان هم قرار بود از جمله سخنرانان این مراسم باشد که بهدلیل شــرایط روحیاش قادربه صحبت نشــد و به جای او ناصر زرافشــان سخنان خود را بــا اشــاره بــه عالقهای که مردم به درویشــیان دارنــد آغاز کــرد و گفت:«عالقه و عاطفه این مردم به علیاشــرف درویشیان خاص است. من این محبت و عالقه مردم به او را حس میکنم. اگر علیاشــرف بین مردم جایی دارد به خاطر وجود فیزیکیاش نیســت بلکه برای این اســت که راوی رنجهای خود مردم بود.» اکبر معصوم بیگی هم با اشاره به آثار ارزشمندی که امروز از درویشیان به یادگار مانده گفت:«بهنظرمزندگیعلیاشرفباتمامرنجهاییکهمتحملشدهشگفتانگیز و رشکانگیز اســت. اگر این رنجها باعث شده داستانی مثل آبشوران و سالهای ابریبهوجودبیاید؛چرابایدبرایزندگینویسندهاشگریهکنیم؟اوشاگردهمایی و فروزانفــر بــود، بایــد به زندگی او غبطه بخوریم.» این مراســم با شــعرخوانی و اجرای قطعاتی از موسیقی بختیاری توسط علیاکبر شکارچی به پایان رسید و در نهایت پیکر او با نوای مرغ سحر به خاک سپرده شد.