ضرورتبازاندیشیدرمفهوم«هویتجمعی»
اســـتاد علومسیاســـی دانشـــگاه عالمهطباطبایـــی، معتقد اســـت که «ملت» یک مفهوم سیاســـی است و قبـــل از آنکه یک مفهـــوم تاریخی، فرهنگی، دینی یا جغرافیایی باشـــد، انگشت اشـــاره را از تاریخ و فرهنگ و زبان به ســـمت «تنوعـــات موجود در زمـــان حـــال» میبـــرد و وقتی از ملـــت ســـخن میگوییـــم، یعنی از امکان همزیستی این تنوعات سخن میگوییم.
دکتـــر محمدجـــواد غالمرضـــا کاشـــی، اخیراً یادداشــــتی بــــا عنوان «فهــــم سیاســــی از ملــــت» در کانال تلگرامــــی خود منتشــــر کرده اســــت و میپرســــد کــــه «آیــــا زمــــان آن فرا نرســــیده که بههویــــت جمعی خود دوبــــاره بیندیشــــیم؟» بــــه زعــــم او، پیشــــترها هویت جمعــــی ما، همان بود که مطبوعات و رسانههای مرکز میگفتند.
دولت مرکزی یک صدای کانونی بــــود و هیــــچ امکانــــی بــــرای تولیــــد صــــدای دیگــــر وجــــود نداشــــت. اما امروز صدای مرکــــز در میان صداها باید جایی برای خود دست و پا کند.
هرکس اگر احساس کند در نظام شمارش دولت شــــمرده نمیشود، میتوانــــد «تولید صدا کنــــد» چنان فریــــاد بزند که صداهــــای دیگر را به حاشیه ببرد.
او معتقد اســــت که ذیل ســــقفی که همه در آن زیســــت میکنیم و بر ایــــن قلمــــرو ســــرزمینی، دور تا دور، طیفهــــای گوناگونــــی بــــا تنوعــــات مذهبی، قومی، زبانی نشســــتهاند و در ایــــن قلمــــرو بــــزرگ، حکومتها خدمتگــــزار هســــتند و صاحبخانــــه نیستند.
به زعم او، فهم سیاسی از ملت، بیــــش از هــــر فهــــم دیگــــر از ملت، ظرفیت دارد میکروفون را از دســــت متولیان مرکزی بگیرد و به صداهای مختلف امکان ظهور و بروز دهد.
«فهــــم سیاســــی از ملــــت» نــــه چندان برای گذشــــته از دســــترفته اندوهنــــاک اســــت نه بــــرای آینده و فردای درخشان، عجول.
به «زمــــان حــــال» و بــــه نیازها و خواســــتهای فــــوری و ضــــروری که به ملزومــــات زندگی امــــروز مربوط هستند، اولویت میدهد.