روایتبهزادنبویازآزادسازیگروگانهایسفارتامریکادرتهران

بیانیـــه الجزایـــر به عنـــوان یکی از مصوبـــات دولت شـــهید رجایی، از نخســـتین تجربههای دیپلماتیک جمهـــوری اســـامی ایـــران اســـت. ایـــن بیانیـــه که حاصل مذاکرات دولت شهید رجایی درباره آزادی گروگانهای امریکایی پس از تســـخیر النه جاسوسی امریکاســـت؛ در مذاکراتی غیرمســـتقیم با امریکا و با واســـطه مقامات الجزایری به دســـت آمده است. بهزاد نبوی، امضاکننـــده این توافقنامه در گفتوگو با ســـایت جماران، بـــه بازخوانی زمینه و شـــرایط و چگونگی امضـــای این بیانیـــه پرداختـــه و برخی از آخریـــن انتقادات درباره آن را توضیح داده اســـت. وی گفته است: «برخاف آنچه میگویند؛ مذاکرات طوالنی نشد؛ دو مرحلهای شد... در این سه ماه یک مرحله ما پیشـــنهاد 23 میلیـــارد دالر نقد کردیم که مذاکرات متوقف شـــد؛ در مرحله بعد پیشـــنهادات جایگزین دنبال شـــد.» بـــه گفته نبـــوی «امام برای حل ماجرای گروگانها 4 شـــرط طرح کرد. مجلس شـــورای اســـامی کمیســـیونی تشـــکیل داد و تقریباً همین 4 شـــرط را به صـــورت یک مصوبـــه درآورد. ایـــن مصوبه نمیتوانســـت حکـــم قانون را داشـــته باشـــد. نه مجلـــس و نه دولـــت، هیچ کـــدام در امر گروگانگیری مسئولیتی نداشتند و طبعاً هیچ قانونی نمیتوانست برای آزادی اتباعی که نگهداری آنها ربطی به دولت نداشـــت و قانوناً هم نمیتوانســـت ربطی به یک دولت قانونی داشـــته باشـــد، تکلیفی برعهده دولت بگذارد.»

وی دربـــاره پیگیری حضرت امـــام در این رابطه هم افزوده اســـت: «هر چند روز یکبار حاج احمدآقا از طرف امام به مـــن زنگ میزد که چه کار کردید؟ ماجرا تمام شـــد یا نشـــد؟ خـــود امام دوبار شـــهید رجایی و من را خواســـت و پیگیـــر کار بودند. در یکی از دیدارهـــا فرمودنـــد، آقـــای دکتـــر یداهلل ســـحابی آمده بود پیـــش من و گریه میکرد کـــه اینها؛ یعنی دولت رجایی نمیخواهند ماجرا را حل کنند؛ شـــما هیأتـــی را بگذارید که ایـــن ماجرا را حـــل کند...هم شـــهید رجایی و هم مـــن به ایشـــان توضیح دادیم که مـــا معتقد به محاکمـــه اتباع امریکایـــی زندانی ولو به شکل ســـمبلیک بودیم، اما چون شما گفتید و مجلس هم نظر شـــما را تأیید کـــرد ما با تمام قوا دنبال حل ماجرا رفتیم.»

بهـــزاد نبوی درباره آزادســـازی گروگانها و اینکه گفته میشـــد دولـــت اینقدر موضوع را کـــش داد تا کارتر از کاخ ســـفید برود، توضیـــح داد: «مرحوم بن یحیـــی وزیر امـــور خارجـــه الجزایر زنـــگ زد و گفت کارتـــر میگوید؛ اگر مـــا همیـــن االن پولهایی را که میتوانیم فوری به حساب ایران منتقل کنیم؛ نبوی قـــول می دهد کـــه گروگانها را تا وقتـــی من در کاخ سفید هستم آزاد کند؟ ... همان روز عصر آنان را به فرودگاه مهرآباد تهران رساندم... هنوز کارتر در کاخ ســـفید بود که آنهـــا از ایران پرواز کردنـــد و به آلمان رســـیدند؛ اما تا به امریکا برســـند، ریـــگان وارد کاخ ســـفید شده بود.» به گفته وی «امام، دولت و شهید رجایی قویاً مصمم بودند که در زمان کارتر موضوع حل شود و به دوره ریگان کشیده نشود.»