توبهنامه میخاییل کالشنیکف، قبل از مرگ

میخاییل کالشــــنیکوف، طراح اســــلحه تهاجمــــی ،AK47 چندماه قبل از مرگش نامهای به کلیسای ارتدوکس روسیه نوشــــته و با زبانی سرشار از پشیمانی پرســــیده بود: «آیا من مقصرمرگتمامآنافرادیهستمکهبااسلحهکالشکشته شدهاند؟ درد بزرگی را بر روح خود احساس میکنم. این درد تحملناپذیر اســــت. مدام از خودم میپرســــم: اگر اسلحه تهاجمی من افرادی را از حق زندگی منع کرده اســــت... این به این معنی است که من، میخاییل کالشنیکوف، فرزند یک کشاورز مســــیحی ارتدوکس، مسئول مرگ آنها هستم؟ هر چه بیشتر زندگی میکنم، این سؤال بیشتر به مغزم هجوم میآورد و این سؤال بیشتر به اعماق وجودم رخنه میکند که چرا خداوند قادر متعال به انسانها اجازه داده تا احساسات شیطانیای مثل حسادت، حرص و خشم را در خود پرورش دهنــــد.» او ادامه میدهد: «همــــه چیز تغییر میکند، فقط انســــان و افکار اوســــت که تغییــــر نکرده اســــت: او همچنان حریص،شیطانی،قسیالقلبوناآراماست.»

النـــا، دختر کالشـــنیکوف، به روزنامه ایزوســـتیا، گفته بـــود که یک کشـــیش به پدرش بـــرای نوشـــتن این نامه دو صفحـــهای کمک کرده اســـت. کالشـــنیکوف بارها در مصاحبههای خود اعالم کرده بود که اسلحهای که ساخته است، فقط برای تضمین امنیت کشورش ساخته شده و او نباید برای رفتار و عملکرد مردم مورد بازخواست قرار بگیـــرد. او در ســـال 2007 به خبرگزاری آسوشـــیتد پرس گفته بود: «من خوب میخوابم. سیاستمداران هستند که باید به خاطر ناتوانیشان در رسیدن به توافق و توسل به خشونت مورد سرزنش قرار بگیرند.» کلیسای ارتدوکس روســـیه نیـــز گفتههـــای او را تأیید کـــرده بود. الکســـاندر وولکوف، ســـخنگوی اسقف کلیســـای ارتدوکس روسیه، اقـــدام کالشـــنیکوف را عملـــی میهن پرســـتانه توصیف کرده و گفته بود: «اگر سالحی برای دفاع از خاک مادری ساخته میشـــود، کلیسا هم ســـازندگان و هم کسانی که با اســـتفاده از این ســـالح از خاک خود دفـــاع میکنند، را مورد حمایت قرار میدهد.» پوتین نیز در ســـال 2007 از کالشنیکوف تقدیر کرد و اسلحه او را «نماد هوشمندی و خالقیت مردم خود خواند.»