اوج همدردي و همدلي ملي

ترديدي نيست كه بايد در مقابل عزت، شرافت، فضيلت و اوج همــدردي، همنوايــي، همدلــي، هميــاري و ايثــار ايرانيان ســر تعظيم فرود آورد. با وقوع زلزله كرمانشاه، يــك بار ديگــر، آزموني ملي از ســوي ايرانيان به نمايش گذاشــته شــد. واقعيت آن اســت كه همدلي، همگرايي، همنوايي، همدردي، دگردوستي جزو خصايص تاريخي ايرانيــان اســت. در خبرها خواندم كه يــك فرد نيكوكار و گمنام (كه نميخواســت نامش فاش شــود) سرپرستي همــه ايتــام مناطق زلزلــهزده را به عهــده گرفت. رئيس كميتــه امــداد از وصــول يــك چــك 10 ميليــارد تومانــي بــراي كمك بــه مناطق زلزلهزده خبر داد. يك اســتاد دانشــگاه از جمعآوري 750 ميليون تومان كمك مردمي كه بهصورت قطرهاي از هزاران نفر جمعآوري شــده بود، اطالع داد. ورزشــكاران و چهرههاي مطرح هنري و گروههاي مرجع با حركت انساني و اخالقي خود، خنده بر لبان مردان و زنان و جوانان زلزلهزده نشاندند. در هر كوي و برزن و مسجد و محراب كه ميگذري، خيمههايي براي جمعآوري كمك به مردم كرمانشاه برپا شده است. در فضاي عمومي و چهره مردم حزن و اندوه و همدردي با هموطنان موج ميزند. يك هموطن تحت پوشــش كميته امداد تنها فــرش زير پاي خود را اهــدا ميكند. يك هموطن نيازمند ديگر از دو پتوي موجود، يك پتوي خود را اهدا ميكند. كودكان ايرانزمين اندك داشتهها و قلكهاي خود را بــراي مناطــق زلزلهزده ارســال كردهاند. دولتمــردان و نيروهاي مســلح (اعم از ارتش، سپاه و بسيج و نيروي انتظامي) با تمام توان در كنار مردم قرار گرفتند.

يكايك اين پديدهها در كنار تصوير نازيباي به وجود آمده از خرابي زلزله، تصوير زيباي انسانيت، شرافت، فضيلت و اخالق ايراني را به نمايش گذاشته است. اين ســرمايه بزرگ اجتماعــي را بايد قدر بدانيــم و از آن محافظــت و مراقبت كنيم و بدانيم بزرگترين حالل مشــكالت در شــرايط سخت بحراني، اعتماد و مشاركت و همدردي مردمان اين ســرزمين اســت. حوادث ميگذرند اما قضاوتها نسبت بــه رفتار دولــت و مردم در اين حوادث در اذهان عمومــي ميمانند. ما بنا نداريم مشــكالت و چالشهــاي موجــود در اين حــوزه را انكار كنيم؛ چراكه هــر پديده غير قابل پيشبيني و بحرانزايي، چنين طبيعتي دارد؛ اما در تاريخ اين سرزمين ثبت خواهد شــد كه وقتي رودبار و بم و آذربايجان (ورزقان) و كرمانشاه (سرپل ذهاب) ...و ميلــرزد، همــه ايرانيان ميلرزنــد و اين همان ويژگي ممتاز ايرانيان اســت كه تاريخ و تمدن اين سرزمين گواه روشني بر آن است.

بايد بدانيم با گذشت زمان، خرابيها جبران شده، آالم كاهش پيدا ميكنند اما ارزشهاي انســاني و اخالقي و معرفتي فراموششــدني نيستند. هنوز در كتابها پــس از نيــم قرن از فداكاري ريزعلي خواجوي مينويســند. همچنــان در محافل و منابــر و مجالــس از گذشــت و ايثــار مــردان بزرگ ســخن گفته ميشــود. چمران، خــرازي، همت، باكري، باقري، صياد شــيرازي ...و همچنان بهعنوان تاريخســازان اين ســرزمين در خاطرها ماندگار شــدهاند. مانــدگاري اين بــزرگان در ذهن و روح جامعــه بهدليل خصلــت ايثار، ازخودگذشــتگي و فــداكاري براي يــك ملت بوده است و ايرانيان به اين سرمايههاي خود ميبالند. جوانان و كودكان كرمانشاه نيز در فردايي نزديك، اين ايثار و گذشت را در خاطرات خود ثبت و ضبط خواهند كرد و به نسلهاي بعدي منعكس میكنند. چراكه تاريخ آيينه عبرت است.

در پايان ضمن همدردي با همه حادثهديدگان و غمزدگان، شكوه ملي ايثار و فداكاري و همدردي ملي را ارج نهاده پيشــنهاد ميكنيم در تقويم ملي ايران، روز زلزله كرمانشاه بهعنوان روز ملي ايثار و همدردي ثبت شود.

سیدرضا صالحی امیری استاد دانشگاه