نه به خشونت علیه نوع انسان!

از ســـال ۵۲ ۱۸۹۱، نوامبر هر سال برای یادآوری عزم همگانی برای مبارزه با خشـــونت علیه زنان بهعنوان روز جهانـــی رفع خشـــونت علیه زنان برگزیده شـــده اســـت. مجمع عمومی ســـازمان ملل متحـــد در ۷۱ اکتبر ۹۹۹۱ نامگذاری این روز را بهعنوان «روز جهانی نه به خشونت» تصویب کرد. در روز ۵۲ نوامبر سال 06۹۱ سه خواهر اهل جمهوری دومینیکـــن با نـــام خواهـــران میرابل پـــس از ماهها شـــکنجه به دســـت نیروهای ســـازمان امنیـــت ارتش دومینیکن کشـــته شدند. در ســـال ۱۸۹۱ در همایشـــی در کلمبیا که مدافعان حقوق زنان در امریکای التین و کارائیب تشـــکیل داده بودند؛ پیشنهاد کردند که روز کشـــته شـــدن خواهران میرابل روز «نه به خشـــونت علیـــه زنان» نام بگیـــرد. هدف پیشـــنهاد دهندگان این بـــود که نگرش جهانی را بـــه مبارزه با خشـــونت علیه زنان جذب کنند. در سال ۹۹۹۱ سازمان ملل نیز ۵۲ نوامبر را به نام روز جهانی نه به خشونت علیه زنان نامگذاری کرد. زنان و دختران در تمامی کشـــورها و سرزمینها خشـــونت را تجربه میکنند، اما این خشونتها مخفی میمانند. ۵۲ نوامبر به فعاالن زن یادآوری میکند که باید تالش کنند تا به این ســـکوت خاتمه داده شود؛ زیرا بر طبق اظهارات بان کی مون دبیرکل ســـابق ســـازمان ملل «خشـــونت مبتنی بر جنســـیت و روابط جنســـی خشونتی است که هیچ مرز جغرافیایی، اجتماعی و اقتصادی نمیشناسد.» برای نخســـتین بار در سال ۲۱0۲ دبیرکل ســـازمان ملل متحد عالوه بر انتشار بیانیه، این روز را «روز نارنجی» نام نهاد. هدف او ارتقای آگاهی و پیشـــگیری از خشونت علیه زنان و دختران بود. طبق اعالمیه جهانی منع خشونت علیه زنان، هر عمل خشــــونتآمیز براســـاس جنســـیت که به آســـیب یا رنجاندن جســـمی، جنســـی یا روانی زنان منجر شود، از مصادیق خشـــونت علیه زنان محســـوب میشـــود. برای مثال انواع تهدیدها، اجبار یا محروم کردن زنان از آزادی که در منظر عمومی یا در زندگی خصوصی انجام شود از مصداقهای بارز خشونت است. این اعالمیه، خشونت بر مبنای جنسیت، تجاوز، خشونت خانوادگـــی، حمله و آزار جنســـی، قاچاق زنان و دختـــران وهمچنین اعمال برخی ســـنتهای زیـــانآور مثل ختنه دختـــران، حمالت جســـمانی و کتک زدن، بـــه کار بـــردن الفـــاظ رکیک در رابطه بـــا زنان، نـــگاه بهعنوان ابزار جنســـی، احساس مالکیت به زن، خواهـــان نابرابری ...و را نیز از عنوانهـــای دیگر خشـــونت علیه زنان برشمرده است. خشـــونت علیـــه زنـــان در ایـــران از ســـویی بـــا فرهنـــگ و عـــرف مردســـاالر رایج در جامعه مرتبط است و در ســـوی دیگر با قوانین و سیاســـتگذاریهای تبعیضآمیـــز تشـــدید میشـــود و از آن جایی که قوانین و مقررات میتوانند هم راه را برای تحوالت فرهنگی و بینشی در جامعه باز کـــرده و هم موجب حفـــظ و تشـــدید مناســـبات عقب مانده شـــوند، قوانین وضع شـــده در ایـــران در دهههـــای اخیرهم بر تبعیضهای جنســـیتی علیه زنان و هم تشدید خشـــونت علیه آنان بشدت افزوده است. برخـــی گمـــان میکنند خشـــونت علیـــه زن تنهـــا به معنی آســـیب جســـمانی و کتک زدن اســـت؛ در حالـــی کـــه خشـــونت علیـــه زنان معنای بسیار گســـتردهای دارد. به گفتـــه تهمینـــه میالنی خشـــونت، تحقیـــر، آزار و گاهـــی یـــک نـــگاه ناســـالم، گاه ترسی اســـت که آرام آرام در طـــول زمـــان بر جـــان زن نشســـته. گاه محیطهـــای ناامنـــی که بـــرای هر نـــوع فعالیـــت زنان ایجـــاد میشـــود و اســـترسها و اضطـــراب هایی که بر جـــان زنان میریـــزد، خشـــونتهای بیکالم، آن نبودنهای خـــود واقعی زنان، آن تحقیرهـــا، کنترلها، نابودی اعتماد به نفسهـــا، آن اختالالت روانی، آن قوانین نانوشته و نوشته شدهای که مجوز خشونت علیه زنان را صادر میکند، همـــه از مصادیق خشـــونت علیه زنان اســـت که در این میان خشـــونتهای فیزیکی شاید بدترین آنها نباشد. نـــه به خشـــونت تنهـــا نه به خشـــونت علیـــه زنان نیســـت نه به تمـــام انواع خشـــونتهایی است که علیه نوع انسان فارغ از جنســـیت، سن، نژاد، دین و اعمال میشود. فعـــاالن زنان در طول چنـــد دهه تالش خود را بر آگاهـــی دادن به زنان و نیز تغییـــر قوانین تبعیضآمیـــز متمرکز کردهاند. اما برای اینکه خشـــونت علیه زنان و دختران را پشت سر بگذاریم، ضروری است که همه با هم در همکاری بـــا جامعـــه بینالمللی، در حمایـــت از یکدیگر برای رفع آنهـــا گام برداریم. تصویـــب، تغییر و اجرای مؤثـــر قوانینی که از همه شـــهروندان، بویژه زنان و دختـــران محافظت کند و نیز مهمتـــر از آن محیطی که در آن زنان و دختران در آن احساس امنیت کنند، فراهم آورد، از اساسیترین این تالشهاست.

زنان و دختران در تمامی کشورها و سرزمینها خشونت را تجربه میکنند، اما این خشونتها مخفی میمانند. ۵۲ نوامبر به فعاالن زن یادآوری میکند که باید تالش کنند تا به این سکوت خاتمه داده شود؛ زیرا طبق اظهارات بان کی مون دبیرکل اسبق سازمان ملل خشونت مبتنی بر «جنسیت و روابط جنسی خشونتی است که هیچ مرز جغرافیایی، اجتماعی و اقتصادی نمیشناسد»