سرمقاله: «روحانی از حق خود میگذرد؟»؛ احمد غالمی

■

انگار مخالفان دولت روحانی دست از سرش برداشــتهاند، حمــالت آنان کاهــش یافته و آرامشی موقت و نسبی دولت روحانی را فرا گرفته اســت. انتقادات و فشــارهای مخالفان از طرق مختلف نتیجه داد و موجــب شــد روحانی از حــق خود که همانا قدرت مردم اســت، بگذرد و به دولت خود پناه ببرد. با این ایده که حق هر کسی به اندازه قــدرت او اســت. روحانی با 4٢ میلیون رأی حق داشــت بانی تحوالت اساســی در کشور شــود، اما اینگونه نشــد و دولت روحانی نیز همچون دولتهای پیشین این حق را وانهاد و به قدرت دولت روی آورد... این روزها روحانی آشکارا از مردم کناره میگیرد. زلزله کرمانشاه تجلی این کنارهگیــری و انزوا اســت. چرا دولتی کــه با آرای مــردم روی کار آمده، نتوانســت یکصدا آنان را بســیج کند و اشــتیاق مردم را برای کمک به آسیبدیدگان به کنشی سیاسی تبدیل کند. گرچه اسحاق جهانگیری تالش کرد با علنیکردن تلفا ِت مســکن مهــر، ناکارآمدی دول ِت قبل را عیان کند. این مواجهه، نشــان داد که «هیچ چیز طبیعی در بالیای طبیعی وجود ندارد» و چنان که دیوید هاروی معتقد اســت، حوادث طبیعــی رویدادهایــی اجتماعــی و طبقاتــی هســتند و ایــن حقیقــت زمانی آشــکار خواهد شــد که اثرات یک زلزله بر طبقات پایین پدیدار میشــود. آیا مردم اعتمادشان را به دولت روحانی از دست دادهاند و به انتظارش نمیمانند، یا اینکه دولت روحانی دنبال دردسر نیست و بر این باور است که مردم هرجا باشند، دردسر زودتر به آنجا میرود؟ شــاید دولت روحانی در تالش است به قدرت مطمئنتری پناه ببرد. هرچه هســت، دولت روحانی بیش از گذشــته از مردم کناره میگیرد. شــاید روحانی در این انزوا به دنبال سیاســتی کالنتر باشــد. سیاستی مغایــر بــا ایــن ایده که حق هــر کس به انــدازه توان او اســت، توانی که نشأت گرفته از قدرت مردم است. آیا روحانی سالهای پایانی را بدون استفاده از حق خود سپری خواهد کرد؟