شبهامپراتوریها حامی کنکور

دانشآموز ابتدایی هم حاال دیگر با سؤالهای چهارگزینــهای مواجــه میشــود و آرام آرام بــه او حقنــه میشــود که«هر آنچه میخوانی و قرار اســت بخوانــی و بیاموزی، پشــیزی نمــیارزد مگر اینکــه بتوانی تســت بزنی و در تســت زنــی موفــق باشــی؛ وگرنــه بــرو .»...و بــا چنیــن رونــدی اســت که«دانــش» از همــان ســالهای آغازیــن تحصیــل بــه متاعی بــازاری و قابل خرید و فروش بدل میشود که البته تنها در یک چارســوق میتوان یافت و آن را معامله کرد؛ نتیجه چنین تجارتی روشن است!

در تمــام ایــن ســالها مــدام در مســیر ایــن بــاور عمومــی پیــش رفتهایــم کــه حــل ایــن مســأله پیچیده و شــاید حــل ناشــدنی، خارج از تــوان مجموعــه مدیریتــی آمــوزش و پــرورش و آموزش عالی ماســت. اما به قول آن کارشــناس دردآشــنای آموزش«نمیتوانــم خــود را راضی کنــم کــه ایــن موضــوع دشــوارتر از بســیاری موضوعاتــی اســت که در مــوارد عســر و حرج یا تشــخیص انــواع مصلحــت، با قید چنــد فوریت به بحث و فحص و نهایتاً تصمیمگیری گذاشــته میشود و گرهای غامض، باألخره با عزم و توان و تدبیر گشــوده میشــود». یعنی واقعاً باید باور کنیــم کــه وعــده حــ ّل و فصــل و رفع و دفــع این هیوالی اضطرابزا از دســت همه ما خارج شده اســت؟ هرچنــد برخــی معتقدنــد، آدمهایی که جیبشــان و مؤسساتی که دخلشــان به صدقه ســری کنکور همواره پر اســت و تبدیــل به کارتل شــدهاند، آنقــدر قــدرت و ثــروت دارنــد که حاال دیگــر حتی بــا حذف کنکور هم شــاید نتوان آنها را حذف کــرد. تنها راه کمرنگ کردن قدرت این آدمهــا و مؤسســات، اصالح سیســتم آموزشــی، ارائــه خدمات آموزشــی بــا کیفیــت در مدارس، محوریــت کارنامــه مبتنــی بر دانــش داوطلب و ســربرآوردن معیارهای درست ارزشیابی است.