هجمهپوپولیستهابرایتخریبدولت

این روزها بیشتر از هر زمانی شاهد هستیم که مخالفان بــه هیچ امری مگر ناکامی دولت تدبیر و امید رضایت نمیدهنــد. پروژههــای ســیاهنمایی عملکــرد دولــت، ایجــاد نارضایتــی در میــان مــردم از طریــق تبلیغــات مســموم در شــبکههای اجتماعــی، برخــی تریبونها و روزنامهها، ساخت ویدئوهای کوتاه و طنزهای جهتدار و کوبیــدن بر طبل مخالفت و شــایعهپراکنیها، بســیار زودتــر از حد تصــور یعنی ســال اول دولــت دوازدهم، یکی پس از دیگری به اجرا درمیآید. این مخالفتها و انتقادهای گاه تند، که در بسیاری موارد بدون توجه به منافع ملی و شرایط حساس بینالمللی انجام میشود، آینده تیرهای را جلوی چشمان هر شــهروند و بینندهای ترســیم و احســاس ناامنی و نگرانی را بیــش از هر زمان، تقویــت و القــا میکنــد. برای ایــن مخالفان، تنهــا زمینگیر کــردن و ناکامی دولت دوازدهــم، به هر قیمتی، در اولویت اســت و به نظر میرســد، ایــن پروژهها بدون توجه به عواقب ملی و بینالمللی آن تا 1400 ادامه خواهد یافت.

وجــود عوامــل مختلــف و ضعــف در برخــی بخشهــای دولــت، بهدلیــل واقعیتهای موجــود و مطالبات اقتصادی و اجتماعی زمین مانده ملی و تأخیر در تحقــق وعدههای رئیس جمهــوری روحانی، مخالفان را در ســیر و فرآیند این پــروژه ضدملــی مصممتر ســاخته اســت. از ســوی دیگــر، کمرنگ شــدن حضور چهرههای شاخص اصالحطلب و حامیان اصلی دولت، در کابینه و بدنه اجرایی، که به نسبت دولت یازدهم، افزایش بیشتری یافته است، از دیگر دالیل به چالش کشاندن بیرحمانه و ضد ملی دولت تدبیر و امید است.

اندکی توجه الزم اســت تا به ســادگی به این تحلیل رسید که مخالفان دولت، برنامهریزی شــده، عزم خــود را برای زمینگیر کردن دولت تا 1400 و مانعتراشــی بر ســر راه حل مشــکالت عمومی، جزم کردهاند. بویژه اینکه به صورت گسترده از ظرفیت و امکانات شبکههای مجازی بهره برده و در بسیاری موارد با وارونه نمایی و جعــل خبــر، یک دولت برآمده از انتخابات آزاد و متکی و مســتحضر به رأی 24 میلیونی ملت را نشانه رفتهاند.

از مخالفان جدی اصولگرای غیرمعتدل و جریانهای سیاســی همسو گرفته، تا جریان احمدی نژادیســم، که در عین تالش و دســت و پا زدن برای خروج از به حاشــیه رفتن و ماندن در عرصه سیاســی کشور، با هدف بهدســت آوردن حاشیه امنیت، در مقابل هشــت ســال ناکامــی و بیکفایتی و پروندههای کیفریشــان در دادگســتری، سعی میکنند از خود جریان سومی در مقابل دو جریان اصولگرایی و اصالحطلبی بسازند، لذا حمله آنان به دوستان و حامیان سابق اصولگرایشان، در کنار حمله به دولت مستقر، صورت میپذیرد.

ایــن قلــم، در ایــن یادداشــت، درصــدد کالبــد شــکافی، علتیابــی و بیــان ضعفهای طبیعی در دولت و حامیانش نیســت، بلکه روی ســخنم با مخالفان دولت مســتقر و حتی حامیان صادق دولت اســت، که شکســت روحانی و دولت دوازدهم، تنها شکست جریانهای سیاسی اصالحطلبی و اعتدالی نخواهد بود!

اگــر با توجــه به شــرایط حســاس منطقــهای و بینالمللــی و محدودیتهای تحمیل شــده و الینحل به دســتگاه اجرایی و اداره کشور، وعدههای اجتنابناپذیر دولت، به سبب موج عظیم تبلیغات منفی، کارشکنیهای کمرشکن و فشارهای طاقــت فرســا و مانع تراشــیهای عمدی و بیحــد و حصر و ادامــهدار و نگاههای گروهــی و بیتوجهــی به منافــع و امنیت ملــی، محقق نشــده و موفقیت حداقل نســبی دولــت دوازدهــم، هم تضمین نشــود، این ملــت و جریانهای سیاســی و دلسوزان وطن هستند که خسارت جبرانناپذیر خواهند دید و نه تنها دولت حسن روحانی! هشــدار! زیرا که کشــور در پیچ تاریخی سرنوشتســازی قرار گرفته است! دلسوزان کشور به هوش باشند، «خطر پوپولیسم 1400 در کمین» است.