«شاه»ی که محبوب بود

خبر درگذشت حسین شاه حسینی در یکشنبه سوم دی ماه، خبر تلخی بود که قلب دوســـتداران او و عالقه مندان مشـــی و منش سیاســـیاش را بـــه درد آورد. گرچـــه در همـــه قاموسهـــا مرگ بواســـطه کهولت ســـن را نه به َمـــَرض که بـــه َعَرض پیری منتسب میکنند، با این حال نقش مرحوم شاه حسینی در تاریخ معاصر ایران آن چنان پررنگ اســـت که خبر درگذشـــت او خاطر هر شنونده آگاهی را مشوش میکند. اگر چند سال آغازین حیات حسین شـــاه حســـینی (متولد اســـفند 1306 در محله سرچشمه تهـــران) را بـــه حســـاب نیاوریـــم، باقی عمـــر او بـــا فعالیتهای سیاســـی و اجتماعـــی همراه بـــود. چنانکـــه در آغـــاز نوجوانی در جلســـات نهضت خداپرســـتان سوسیالیســـت شـــرکت میکرد. ناگفته نماند که احتماالً ارتباطات پدر او، حاج شیخ زین العابدین شـــاه حسینی با آیتاهلل کاشـــانی در آشنایی شاه حسینی نوجوان با سیاست بیتأثیر نبوده است اما نخستین تجربه جدی سیاسی مرحوم شاه حسینی پیوستن به ســـازمان نظارت بر انتخابات در دوره شـــانزدهم مجلس شـــورای ملی بود. این فعالیت سیاسی در دوران نهضـــت ملـــی شـــدن صنعـــت نفـــت ادامـــه یافت به گونهای کـــه از عالقه مندان به دکتر مصدق بـــود و پس از کودتای 28 مـــرداد 1332 نیز از فعـــاالن اصلی نهضت مقاومت ملی و از بنیانگذاران این نهضت به حســـاب میآمـــد. همچنین مرحوم شـــاه حســـینی در کنگره جبهه ملی در ســـال 1341 به عضویت شـــورای 35 نفـــره جبهـــه ملی انتخاب شـــد، عالوه بـــر اینها او ورزشـــکار بود و با جهان پهلوان تختی روابـــط نزدیک و دیرینه داشـــت، تا جایـــی که تختی نیـــز در جریان تشـــکیل کنگره دی مـــاه ســـال 1341 جبهـــه ملـــی نماینـــده ورزشـــکاران در کنگره بـــود. او در طـــول دوران پهلوی دوم چند بار دســـتگیر شـــد و با اوجگیری انقالب اســـالمی از فعاالن و مبـــارزان علیه حکومت پهلـــوی بـــود. بعـــد از انقـــالب و از ســـوی مهنـــدس بـــازرگان بهعنوان رئیس ســـازمان تربیـــت بدنی منصوب شـــد و مدتی نیز مســـئولیت کمیته بینالمللی المپیک را به عهده داشـــت.