اصفهان مدرسه شبانه روزی برای نابینایان ندارد
در پـــی ارســـال نمابـــری از ســـوی جامعه اســـالمی نابینایـــان اصفهان به توانش که خواســـتار پیگیری در مـــورد تعطیلـــی مجتمـــع شـــبانه روزی ابابصیر اصفهان شـــده بودند ، برای بررسی زوایای مختلف و پیگیـــری موضوع بـــا آقـــای نیکزاد عضـــو هیأت مدیـــره این جامعه تمـــاس گرفتیم. نیکـــزاد با ارائه توضیحاتـــی در خصوص مجتمـــع ابابصیر گفت: مجتمع آموزشـــی ابابصیر (ویژه نابینایان) در سال 1348 تأسیس و با مشـــارکت مسئوالن اصفهان و افراد خیر آن مجتمع از نظر ساختمان و تجهیزات تکمیل شـــد. متأسفانه در سال 1386 به علل مختلف از جمله اختالفات هیأت مدیره آن مجتمع با اداره آموزش و پرورش استثنایی، مجتمع مذکـــور تعطیل و ســـاختمان این مجتمع به دانشـــگاه غیـــر انتفاعی راغب اصفهان اجاره داده شده اســـت. این مجتمع یکی از مراکز شبانه روزی تحصیلی نابینایان در ســـطح اســـتان بوده که با تعطیلـــی آن نابینایانی که در روستاها و شهرهای کوچک استان زندگی میکنند از تحصیل محروم شدهاند چرا که این مرکز تنها مرکز شبانه روزی آموزشی برای کودکان بود.
محمد نیکزاد با اشـــاره به اینکـــه هماکنون انجمنـــی تحت عنـــوان ابابصیـــر فعالیت دارد امـــا مرکز شـــبانه روزی نیســـت، افزود: انجمن نابینایـــان ابابصیـــر در حال حاضر فعالیـــت میکنـــد امـــا ماننـــد آن مجتمع گذشته نیست. ابابصیر سابق حکم مدرسه شـــهید محبی تهران را برای ما داشت. این انجمـــن به آموزش های جنبـــی به کودکان نابینا و کم بینا مشغول اســـت. در آن زمان خیریـــن ابابصیر را با پول مردم ســـاختند و این ســـاختمان وقف بود اما حاال مکانی که وقف برای دانشآموزان نابینا بود به بخش
دیگر واگذار شده. جامعه اسالمی نابینایان اصفهان درخواست پیگیری در این مورد را دارد. خیرین نمیتوانند براحتی ساختمانی را که وقف شده برای امور دیگر صرف کنند. در ادامـــه بـــه ســـراغ یداهللقربعلـــی رفتیم که زمانـــی دانشآموز ابابصیر بـــوده و پس از فارغالتحصیلـــی بـــه تدریـــس در همین مجتمع مشغول بوده. او داستان ابابصیر را این گونه تعریف میکند: ابابصیر ســـال 48 تأسیسشد.ساختارابابصیرازهمانابتدادو قسمت داشته است. یکی ساختار آموزشی آن که نیروی انسانی و هزینهاش را آموزش و پرورش اســـتثنایی تأمین میکـــرد و دیگر ســـاختار ملی آن که انجمن مددکاری امام زمان(عـــج) آن را اداره میکرد. این انجمن مددکاری هـــم از طریق کمکهای مردمی، قبوضی که چاپ میشد یا صندوقهایی که در ســـطح شهر وجود داشـــت تأمین هزینه میشد. این انجمن مسئولیت بخش شبانه روزی یـــا همان خوابـــگاه و کارگاه را برعهده داشـــت. انصافـــاً هـــم در زمینـــه آمـــوزش نابینایـــان خدمـــات خوبی ارائـــه میدادند. زمزمههای منحل شـــدن ابابصیر تقریباً در سالهای 57 و 58 شنیده شد. در آن سالها با آن که مجتمع به نابینایان خدمت میداد امـــا از نظرات خـــود افـــراد و حتی معلمان نابینا بـــرای چرخانـــدن و حتـــی تعلیم به کودکان نابینا استفاده نمیشد و این موجب نارضایتیهایـــی درونی در ابابصیر شـــد. به خاطـــر دارم در آن زمـــان حـــدود 60 نفـــر از بچههای ابابصیر جمع شـــدیم و به ســـراغ رئیس هیـــأت مدیره ابابصیـــر رفتیم برای حل اختالفات. ما به ایشان گفتیم بچههای نابینا سرنوشتی دارند که خود باید آن را رقم بزنند. ایشـــان در پاسخ گفتند مگر نابینایان سرنوشـــت دارند؟ شـــما نانـــی میخواهید گدایـــی میکنیـــد و بـــه شـــما میدهنـــد. میخواهم طرز نگاه ابابصیر در آن ســـالها را به شما بگویم. این موضوع گذشت و ما از ابابصیر فارغالتحصیل شدیم. سالهای 66 و 67 من برای تدریس به ابابصیر برگشتم. یکیازمشکالتی کهآنموقعابابصیرداشت آن بود که ساختمان آن حدود 8–7 کیلومتر از شـــهر فاصلـــه داشـــت. منظـــورم همین ســـاختمان راغب اســـت، که این مشکل اگر ســـاختمان به نابینایان اختصـــاص یابد باز به آن وارد اســـت. غیر از این مشکل، مشکل دیگر همان نگاه بد نســـبت به نابینایان بود که پس از گذشـــت چندین ســـال هنوز روی ابابصیر حاکم بود. در آن زمان مرکز آموزشی به دســـت آموزش و پرورش اســـتثنایی بود و بخـــش خصوصی را همان هیـــأت مدیره ابابصیرمیچرخاندامامدیریتبرعهدهیک شخصبودکهازسمتهیأتمدیرهابابصیر تعیین شـــده بود. نگاه به بچهها در مدرسه تحقیرآمیز بود و عزت نفس بچهها را واقعاً پایین میآورد. در این مدت یک بار مدیریت مجتمع عوض شـــد کـــه مدیریـــت جدید، نگاه به مراتـــب بهتری به بچهها داشـــت و تغییرات مثبت زیـــادی را هم ایجاد کرد و از نظراتنابینایاننیزاستفادهمیکرد.تاحدود ســـال 82 و 83 همیـــن روند ادامه داشـــت. در این مـــدت فعالیت ابابصیـــر افت وخیز داشـــت اما به کار خـــود ادامه میداد. بخش خصوصی ابابصیر هرگز حاضر نشـــد مورد حسابرسی قرار گیرد. یعنی بارها شده بود که از ســـازمانهای مختلف برای تعیین دارایی ابابصیرآمدهبودنداماابابصیرزیربارحساب پـــس دادن نرفت. در آن ســـالها کســـی در جریان قرار نگرفت که درآمد ابابصیر چقدر استیااینکهکمکهایمردمیچقدراست. این پنهانکاری باعث اعتراض عدهای شـــد. این افراد با درخواستهای مکتوب اعتراض خـــود را اعالم کردند که منجر به آن شـــد که ســـال 85 وزارت اطالعات مجوز بخش غیر دولتـــی ابابصیـــر را تمدید نکـــرد. با تمدید نشـــدن مجـــوز ابابصیر، آمـــوزش و پرورش استثنایی، جلسه ای در ابابصیر ترتیب داد و مدیریت را برکنار کرد. هیأت مدیره ابابصیر در برابر این موضوع موضع گرفت و از همان شب شـــروع به تقسیمبندی اموال مجتمع کرد. چرا که باالخره مرکزی بود که یکســـری از امـــوال آن را آموزش و پرورش اســـتثنایی و یکســـری را هیأت مدیره ابابصیر از طریق کمکهـــای مردمی تهیه کرده بـــود. تقریباً یک سالی به این صورت گذشت. پس از یک ســـال ابابصیر به آموزش و پـــرورش اخطار داد که خوابگاه را تخلیه کند و دانشآموزان را از آنجا ببرد. یکی دو ســـالی هم با هشـــدار و اخطار گذشـــت تا اینکه آموزش و پرورش استثنایی مدرســـهای به نام شهید سامانی راهانـــدازی کرد و از ابابصیر رفت و قســـمت شـــبانه روزی کـــه حـــدود 001دانشآموز در آن درس میخواندنـــد هم به صورت کامل منحل شد. البته در این ســـالها دیده شده بود که ابابصیر همچنان در حال جمع کردن کمکهـــای مردمی اســـت. بعـــد از منحل شدن قسمت شبانه روزی خیلی از کودکان نابینـــا کـــه در شهرســـتانهای دور اصفهان بودنـــد از تحصیل بازماندنـــد. ما چند باری به سازمان آموزش و پرورش استثنایی نامه نوشـــتیم و مشـــکل را مطرح کردیم اما هر دفعه اعالم شد که موضوع در حال پیگیری اســـت. خیلی از دانشآموزان تا 50 کیلومتر دورتر از شهر زندگی میکنند. هستند کسانی که با ســـرویس رفـــت و آمد کنند امـــا واقعاً پاســـخگوی نیاز نیســـت. البته این را اضافه کنم ابابصیر از ســـال 90 دوباره شروع به کار کرده اما بخش شـــبانه روزی ندارد و در حد آموزش و مهارتهای غیر درســـی و جنبی به بچهها خدمترسانی میکند. نکته مهم ماجـــرا در این اســـت که اســـتان اصفهان با وجود وســـعت و طبعاً تعداد دانشآموزان نابینا و کـــم بینایی کـــه دارد همچنان فاقد مدرسه شبانه روزی برای نابینایان است لذا برای بررســـی ضرورت وجود یک مدرســـه شبانه روزی در اصفهان از سازمان آموزش و پرورشاستثناییخواستارتوضیحاتیشدیم و بـــه ســـراغ کارشـــناس آمـــوزش و پرورش استثنایی اصفهان رفتیم. محمد فصیحی دراینموردباتأکیدبراینکهاصفهانمدرسه شـــبانه روزی ندارد، گفـــت: در حال حاضر اصفهان مدرسه شبانه روزی برای آموزش نابینایان ندارد اما دانشآموزی نیســـت که به خاطر این موضـــوع از تحصیل بازمانده باشـــد، ما به همه شهرســـتانها و روستاها در صـــورت نیاز معلم رابط میفرســـتیم و در مدارس اســـتثنایی مـــان هم کالسهای ضمیمه بـــرای نابینایان راهانـــدازی کردیم. اگر بچه ای از مدرســـه باز مانده است شاید پدر و مادر یا والدینش به ما مراجعه نکرده و به نحوی ما از وجود کودک بیخبریم. البته برنامههایی برای راهاندازی خوابگاهی برای دانشآموزان اســـت اما قرار نیست مدرسه شـــبانه روزی احداث شـــود چرا کـــه رویکرد آموزشوپرورشاستثنایی،سیستمتلفیقی و فراگیر است. در صورت راهاندازی خوابگاه، بچه هامیتواننددرخوابگاهمستقرشونداما در مدارس عادی در کنار دیگر بچه ها درس بخوانند.