شیالن؛ نماینده دانش آموزان درستکار شهر دهگالن

دانشآموز دختر دهگالنی که پس از یک ماه جست و جو، صاحب دســـتبند طال را پیدا کرد، به دلیل درســـتکاریاش از ســـوی امـــام جمعه شهر «دهگالن» و آموزش و پـــرورش شهرســـتان «قـــروه» مورد قدردانی قـــرار گرفت. این در حالی اســـت که طـــی روزهای قبل، از این دانش آموز 14 ســـاله به عنـــوان یابنده یک ســـاک پر از طال یاد شد.

«شیان اکبری» که نامش برگرفته از درخت بومی کردســــتان اســــت در ارتباط تلفنی با گــــروه زندگی از روزی گفت که برای خریــــد لباس به همراه مادرش به شــــهر قــــروه رفته بود؛ «در روزهای گذشــــته بارها دیدم و شنیدم کــــه من یــــک ســــاک پــــر از طــــا پیدا کــــردم در حالی که این اخبار درســــت نیست. ما در شهر «دهگان» زندگی میکنیم.

تقریبــــاً یــــک مــــاه پیش بــــود که با مادرم به شــــهر کنار دستیمان یعنی قــــروه رفتیم تــــا لباس بخریــــم. قبل از اینکــــه وارد مغازه بشــــویم من کنار خیابان درســــت چســــبیده به جدول، یــــک دســــتبند طایــــی رنــــگ دیدم. بــــدون اینکه به کســــی چیــــزی بگویم آن را برداشــــتم و بعــــد از اینکه خرید کردیــــم و از مغــــازه بیــــرون آمدیــــم، دســــتبند را بــــه مــــادرم نشــــان دادم. بافاصله به سراغ مغازههایی که در آن نزدیکی بودند رفتیم و موضوع را به آنها گفتیم، اما مشــــتریهای هیچ کدامشان چیزی گم نکرده بودند. به خانه برگشــــتیم و من دلشــــوره گرفته بودم که نکند صاحب دستبند را پیدا نکنیــــم. تا حــــدی که شــــبها راحت نمیخوابیدم.»

ایـــن طور کـــه شـــیان میگفت از دهـــگان تـــا قـــروه، نزدیک بـــه نیم ساعت فاصله اســـت. شبها خواب راحـــت نداشـــت و مـــدام در فکـــر صاحب دســـتبند بود به همین دلیل چند روز بعـــد یک بار دیگـــر با پدر و مادرش به قروه برگشـــتند و شـــماره تماسشان را به صاحبان مغازههای آن اطـــراف دادنـــد تـــا اگـــر صاحب دســـتبند را پیدا کردند، به آنها اطاع بدهند.

ایــــن در حالی اســــت کــــه «فاطمه رازانی»- صاحب دســــتبند- در همان روز از همــــان مغــــازهای کــــه شــــیان و مــــادرش خریــــد کــــرده بودنــــد، برای خودش لباس خریده بــــود اما متوجه افتادن دســــتبندش روی زمین نشــــد و وقتی به خانه بازگشــــت، تــــازه متوجه موضــــوع شــــد. او کــــه نمیدانســــت، دســــتبند موقع پــــرو لباس از دســــتش جدا شــــده یا اینکه جای دیگری افتاده اســــت، تمام خیابانهــــا و مغازههایی که آن روز رفته بود را جســــتوجو کرد، اما نتیجهای نداشــــت تا اینکه دوشنبه گذشــــته با او تمــــاس گرفتنــــد و از پیدا شدن دستبندش خبر دادند.

«چنــــد ســــال قبــــل دســــتبندم را نزدیــــک به 2 میلیــــون تومان خریدم و زمانی کــــه آن را گم کردم، ارزشــــی در حــــدود 4 میلیــــون و 500 هــــزار تومــــان داشــــت، امــــا وقتــــی بعــــد از جستوجوهای زیاد پیدایش نکردم، ناامید شدم، تا اینکه هفته قبل همان فروشــــندهای کــــه در روز گــــم شــــدن دســــتبندم، از مغــــازهاش خرید کرده بــــودم با من تمــــاس گرفــــت و گفت یکی از دانشآموزهای شهر دهگان دستبندم را پیدا کرده است. این طور کــــه میگفت، شــــیان به همــــراه پدر و مــــادرش به مغــــازه او آمده بودند و گفتند اگر کســــی ســــراغ قطعه طایی را از شــــما گرفت، با ما تماس بگیرید تــــا اگــــر او صاحبش بــــود را تحویلش بدهیم.»

فاطمه رازانی با بیان این جملهها ادامه داد: از فروشنده خواهش کردم شــــماره تماس خانواده اکبــــری را به مــــن بدهد. بــــا آنها تمــــاس گرفتم و بعــــد از اینکــــه متوجــــه شــــدم قطعه طایی کــــه دختر خانــــواده پیدا کرده همان دستبند من بوده است، آدرس منزلشــــان را گرفتم و برای قدردانی از کاری کــــه شــــیان کرده بــــود، راهی دهگان شدم.

در طول مســـیر بـــه یاد دســـتبندی افتـــادم کـــه چنـــد وقـــت قبـــل در جشـــن عروســـی پیدا کرده بـــودم و با پیگیریهـــای زیـــاد توانســـتم آن را به صاحبش باز گردانم. به خانه خانواده اکبری رســـیدم. 4 فرزند ایـــن خانواده به همراه پدر و مادرشـــان در حالی که وضعیت مالی چندان خوبی نداشتند، در آن خانـــه زندگـــی میکردنـــد، امـــا بـــدون چشمداشـــت به دســـتبند طا، دنبـــال صاحـــب آن بودند بـــه همین خاطـــر وظیفه خـــودم میدانســـتم به عنوان یک معلم، از آموزش و پرورش شهرســـتان قروه بخواهم از «شـــیان» به عنوان نماینـــده دانشآموزان برای ترویج درستکاری، قدردانی کنند.

خوشبختانه این اتفاق هم افتاد و نه تنها اداره آموزش پرورش شهرستان، که امام جمعه دهگان هم از شـــیان بـــه عنـــوان نماینـــده دانش آمـــوزان منطقه و مروج درســـتکاری، قدردانی کردند.