لطفی، پرچمدار انقالب در موسیقی ایران
حمید متبسم در سومین دوره آیین گرامیداشت محمدرضا لطفی بیان کرد
یــاران و دوســتداران زنــده یاد محمد رضــا لطفی در ســومین دوره آیین گرامیداشــت ایــن هنرمند فقید گردهمآمدند.هنرمندیتأثیرگذاردرعرصهموسیقی ایرانی که با خلق آثاری چون «ایران ای سرای امید»، «کاروان شــهید»، «برادر بیقراره» و «عشق داند» به میان توده مردم راه یافت. اما درمراســم بزرگداشت بنیانگــذار کانــون فرهنگــی و هنــری چــاووش که به مناسبت هفتاد و یکمین سالروز تولد زنده یاد لطفی شــامگاه جمعه ۵۱ دی ماه در فرهنگســرای نیاوران برگزار شد اهالی موسیقی هر یک به ایراد سخنانی در خصوصاینموسیقیدانبرجستهپرداختند.
ســیدعباس ســجادی مدیرعامــل بنیــاد آفرینشهــای هنری نیــاوران در ابتدای این مراســم بــا ذکر این ســخن که در ارتبــاط با بزرگمــردی چون لطفی ســخن گفتن کار ســادهای نیســت گفــت: رمز لطفی شدن احترام به استادان بزرگ است. خدمتی که لطفی به هنر موسیقی این سرزمین کرده کمتر از خدمت استاد صبا نبوده است.
او افــزود: تواضــع و خشــوع لطفــی مثــال زدنــی اســت. رمــز موفقیــت او نیز همیــن تواضــع، احترام بــه بزرگتــر و ادب بوده اســت. امیــدوارم ایــن ویژگی هرچــه بیشــتر در جامعه موســیقی پررنگتر شــود. ادب، گمشــده هنر امروز ایران اســت. حمید متبسم موســیقیدان و آهنگســاز نیز در ســخنانی گفت: من در ســالهای آغازین دهه ۰۶ افتخار شــاگردی استاد لطفی را داشــتم. او عاشــق تدریس بــود. درکی که از اهمیــت ردیف پیدا کردم تحت تأثیر درسهای این ردیفدان بزرگ روی من بوده است. لطفی هیچگاه از هنرجویانش شــهریه دریافت نکرد و فقط خرسند بــود کــه آنهــا درسهــا را خــوب و پرشــور بــه او ارائه دهنــد. او افزود: لطفی انقالبی در ســالهای آغازین ۰۵۳۱ انجام میدهد. بســیاری از هنرمندان که اصل موسیقی ایرانی را میشناختند طی سالهای۰۲۳۱ تا ۰۵۳۱ خانه نشین شده بودند چرا که مردم آن قدر از موسیقی ایرانی دور شده بودند که وقتی محمدرضا لطفــی با گروه شــیدا پیش درآمــد رکنالدین و رنگ درویش و تصنیف عارف را که مربوط به سده گذشته بــود ارائه میکرد، جوانان آن روزها فکر میکردند که در موسیقی انقالب شده است چرا که با این موسیقی آشــنایی نداشــتند و این آثار را مدرن میپنداشــتند. این آهنگســاز گفت: امروز جامعه موسیقی نیازمند یــک انقــالب در این هنر اســت تا بار دیگر موســیقی ایرانی اعتال یابد. آثاری که محمدرضا لطفی، حسین علیــزاده، پرویــز مشــکاتیان و پیشتــر فرامــرز پایــور برایش جان گذاشتند و آنها را خلق کردند باید دوباره در سطح جامعه مطرح شود و با حمایت شما رشد و نمو کند. هادی منتظری (آهنگساز و نوازنده کمانچه و ویولن) دیگر سخنران این مراسم گفت: محمدرضا لطفی عاشق تدریس بود و در تمام مراحل تدریس پــول نگرفت. این هنرمند همچنیــن جدیتی خاص در تربیت و آموزش شاگردان داشت، که این ویژگی، یــک ویژگی منحصر به فــرد بود. او بــا ذکر خاطرات مختلفــی از دورانی که شــاگرد او بود ابراز داشــت: به یاد دارم زمانی در دانشــکده موســیقی وقتی شــاگرد لطفی شــدم او بســیار ســختگیر بود و ۳ ترم دستگاه شــور را نواختم تــا او باالخره به من نمــره قبولی داد و در ادامــه زمانی که دیگر انگشــتانم پینه بســته بود او مــرا بــه همــکاری با گروه شــیدا دعوت کــرد. روزی بعــد از چند جلســه تمرین کمانچهای برایــم آورد و بــه من هدیه داد و گفــت به پاس زحماتی که در این مدت کشــیدی این کمانچه را به تو میدهم. جمال سماواتی بهعنوان آخرین سخنران بیان کرد: هر دوره این شانس را داشتهام با کسانی معاصر باشم که در قد و قواره تاریخند و لطفی یکی از این چهرهها است.
او افزود: لطفی امانتدار گنجینهای کهن بود که از پیشینیان به او رسیده بود و همچون امانتداری امین، بــه شایســتگی ایــن امانت را به نســل بعدی ســپرد. سماواتی گفت: قرار بود بنایی که او نهاده بود امروز به جایگاهیشایستهبرسدامامتأسفانهامروزهموسیقی دســتگاهی ما اصالً از جایگاه خوبی برخوردار نیست و زبان موسیقی کهن ایرانی در حال فراموشی است. پس از ســخنان جمال ســماواتی نوازنده و پژوهشگر موسیقی، بهاره فیاضی و گوهرناز مسائلی از شاگردان محمدرضــا لطفــی بــه اجــرای قطعاتی بــه صورت بداههپرداختند.
پایــان بخــش ایــن مراســم بداهــه نــوازی هادی منتظری بــود که به درخواســت حاضرین در ســالن انجام شد و مورد استقبال نیز قرار گرفت.
سومین دوره آیین گرامیداشت سالروز تولد استاد محمدرضا لطفی همچون دو دوره قبل توسط بنیاد آفرینشهای هنری نیاوران و با مشارکت مکتب خانه میرزا عبداهلل برگزار شد.