او قهرمانزاده شد

«جهان پهلوان» وصفى است كه فقط برای غالمرضا تختى به كار گرفته مىشود، مردی كه غمخوار محرومان و رنجديدهها و محبوب اقشــار مختلف ايران بود و اســطوره نســلهای مختلف شد. هر نســلى كه از راه مىرســد، ارزشهای زيبايىشناسى و اخالقــى خويــش را مىســازد و پــى مىگيرد و بســيار از آدمهــا و اتفاقها و رويدادهــا فقط در خاطر و خاطره يک نســل باقى مىمانند، اما «جهان پهلوان» هر بار در خاطره جمعى نسلهای مختلف ايرانيان يادش تازه است. فرقى نمىكند، زاد روز او باشد يا سالگرد مرگ قهرمان ملى ما، خيلىها او را در همه ايام سال ياد مىكنند؛ كافى است سری به زورخانهها، قهوهخانهها و ورزشــگاهها بزنيم تا عكسهای او را روی تشــک كشتى، هنگام گرفتن مدال بر سكوی قهرمانى يا ميان زلزله زدههای بوئين زهرا بر در و ديوار اين مكان ببينيم. او چهره شكســتناپذير مردمى اســت كه بارها و بارها در روند تكوين تاريخ معاصر ايران شكست خوردهاند و زخم ديدهاند. مقابل زور سر خم نكرد، دست تهيدستان بسياری را گرفت و مصداق عياری و جوانمردی ايران معاصر شد. سالهای كودكى را در رنج و محروميت سپری كرد و با پشتكار از حاشيه به متن رسيد و صدای محرومان و فرودستان شد بدون اينكه بخواهد ساحت پهلوانى و قهرمانى را به سياست بيااليد، آنچه را مىبايست، كرد و زخمهای كهنه بسياری را مرهم بود. او به جبران شكستها و اندوه و رنجها و زخمهای مردمش بارها قهرمان شد و پشت حريفان را به خاک ماليد، اما حرمتشان را لگدمال نكرد. او قهرمان زاده شد، تا ما سر باال بگيريم و بدانيم چگونه مىتوان همواره طرف مردم، طرف عدالت و برابری و طرف آزدی باشيم. طرفى كه مىتواند ذرهای از اندوه و آالم مردم كم كند.