ارثیه امیرکبیر برای قاتلش

تغییــرات بنیادینــی کــه امیرکبیــر قصــد داشــت در ایــران انجام دهد تنهــا به امور سیاســی صــرف منحصــر نمیشــد. او میخواست در این انقالب، مملکت را نه بر اصل و اصول توصیه عمه و خاله، بلکهبرمصلحتپیشببرد.میرزاتقیخاندرراستایپیشبردهمینهدفودر جهتانجامتغییراتیبنیادینبرایگامبرداشتندرمسیرپیشرفت،روزنامهای تأسیس کرد به نام «وقایع اتفاقیه» که نامش بهعنوان دومین روزنامه فارسی زبان ایرانی در تاریخ ماندگار شد. نخستین شماره روزنامه «وقایع اتفاقیه» به کوشش امیرکبیر در ســومین سال سلطنت ناصرالدینشاه قاجار یعنی در ۸۱ بهمن ۹۲۲۱ منتشــر شد و برای اول بار در تاریخ مطبوعات ایران هم همزمان با انتشــار این روزنامه میرزاتقی خان بحث امور مشــترکین روزنامه خود را هم سامان داد و به این ترتیب خرید «وقایع اتفاقیه» برای هر فردی که از دستگاه دولتی بیش از ۰۰۲ تومان حقوق میگرفت اجباری شــد. با این حال؛ یکســال بعد و درســت در دیماه ســال ۰۲۳۱ زمانی که رگ میرزا در حمام فین کاشان به تیغ آغشته شد روزنامه خودش اخباری تحریف شده درباره امیرکبیر منتشر کرد. البته بعد از امیرکبیر هم وقایع اتفاقیه، اگر چه دیگر آن روزنامه سابق نبود اما باز به کار خود ادامه داد و مدام مدیرانش دچار تغییر شدند و جالب اینکه یکی از مدیران این روزنامه فرزند حاج علی خان حاجبالدوله (قاتل امیرکبیر) بود. با این حال وقایع اتفاقیه از شماره ۱۷۴ به بعد، با نام «روزنامه دولت علیه ایــران» چــاپ شــد. در این روزنامــه، اخبار داخلی شــامل خبرهــای مربوط به دارالخالفه، دربار و سفرهای ناصرالدینشاه، عزل و نصبها و اعطای مقامها، نشــانها و امتیازات چاپ میشــد. ایــن روزنامه ویژه نامههــا (صفحات الیی) هم داشــت و در برخی شــمارههای آن، اعالنهای رســمی دولتــی در ورقهای جداگانه چاپ و همراه روزنامه، توزیع میشد که به آن «اشتهارنامه» میگفتند. رویهمرفته روزنامه از زبان نوشتاری سادهای بهره میبرد که تا زمان جنبش مشروطیت در نوشتههای این دوره کمتر به چشم میخورد و نکته جالب دیگر اینکــه بخش «حوادث» نیــز در وقایع اتفاقیه وجود داشــت و اتفاقاً خیلی هم مورد پسند مردم بوده است.