میهمانخارجیجشنوارههاهستم

لزوم حضور یک كارگردان هنری برای جشنواره تئاتر و فيلم فجر

راستش من شبيه ميهمانهای خارجى هستم كه برای حضور در جشــنوارههای فيلــم و تئاتر از آنها دعوت بهعمل مىآيــد. آنچه مىدانم و مىبينم در حد همين حرف و نظرهای ميهمان اســت كه اصــوالً حرف و نظر كامل و يقيناً درســتى نيســت. بــا اين حال تجربــه و نظر من كه اصــوالً تجربهای محــدود و مربوط به چنــد دوره و فيلم و تئاترهای محدودی است از اينجا نشأت مىگيرد. اگر بخواهم صادقانه حرف بزنم بايد بگويم كه من خيلى به ويترينها عالقهای ندارم چون فكر مىكنم ويترينهــا تماميت يک محصول را به نمايــش نمىگذارند؛ مخصوصاً وقتــى پای سياســت و سياســتگذاری هم بــه ميان بيايد. شــايد به خاطر همين مســأله هم چندسالى اســت برای رفتن به جشنواره فيلم و تئاتر رغبتى نــدارم مگر اينكه بهعنوان مدعو دعوت كننــد و برای اكران فيلم يا اجرای نمايشى به جشــنواره بروم. برای جشنوارهها اصوالً آدمهايى را مىآورنــد كه نه تنها بيشــتر از ما، بلكه اصالً تجربــه و حضوری حرفهای بهعنوان مثال در حوزه تئاتر ندارند و اين دوستان مىنشينند به انتخاب و گزينش آثار. اين تجربهای اســت كه از آن ســالها كه به جشــنواره تئاتر و فيلم فجر مىرفتم. نظر من اين اســت كه بايد برای جشــنوارهای مثل فيلم و تئاتر فجر از يک كارگردان هنری استفاده كنند كه آثار رسيده را از ديد هنری چينش كند و نه اينكه رنگ و بوی ارزشــگذاری غيرحرفهای و غير هنری به آن بدهند؛ چون ما چنين چيزی در بحث هنر نداريم. اين روزها از بعضى دوستان و نزديكان مىشنوم كه تئاتر مد شده است. خب مگر اين مد، بد اســت؟ چرا اين مدهای خوب در جامعه رواج پيدا كند. اتفاقاً اگر اين مد خوب جا بيفتد و به آنجايى برسد كه بايد، جشنوارههای مــا هم ممكن اســت بهتر شــود. اصــالً از عالئم رو بهتوســعه بودن يک جامعه همين اســت كه مردم به ديدن تئاتر رغبت نشان بدهند. يعنى به خودشان بگويند يک چيزی كم است و بگردند دنبال آن چيزی كه كم است. هيچ فرقى با كتاب خواندن ندارد. همانقدر كه كتاب خواندن مهم است ديدن تئاتر هم مهم و حياتى است. اين را من مىگويم كه ميهمان خارجى جشنوارهها هستم؛ نه بيشتر.