انتخاب نزدیکترین راه
دکتر مجید صفاری نیا -روانشناس اجتماعی-نیز در خصوص پدیده همسرکشی به «ایران» میگوید: در روانشناسی و طبقه بندیهای آن عنوانی به نام همسرکشی نداریم. ما همسرآزاری و خشونت آزاری داریم که میتواند به همسرکشی منتج شود.
به طور قطع بیشتر افرادی که در زندگیشان به پدیده همسرکشی میرسند، از عقدههای پنهانی در وجودشان رنج میبرند که از گذشته و در دوران کودکی همراهشان بوده است.
نکته دیگر مسائل اختالالت هذیانی است که افراد به بدبینی و شکاکی انسجام یافته نسبت به همسرشان میرسند و در یک اقدام جنونآمیز دست به قتل میزنند. مسأله دیگر هم مصرف مواد مخدر و روانگردانهاست که افراد پس از مصرف دچار توهماتی میشوند که در بسیاری از آنها به همسرکشی ختم میشود.
البته در بسیاری از مواقع جدایی میتواند مانع بروز جنایاتی چون همسرکشی شود اما این مسأله را هم باید در نظر داشته باشید که زنان در بحث طالق مشکالت زیادی را پیش رو دارند. از همان ابتدا عنوان کردن بحث طالق برای خانوادهها نوعی تابو محسوب میشود و خانوادهها از دخترانشان حمایت نمیکنند. پس از آن هم سازمانهای حمایتی و حقوقی حامی زنان نیستند بنابراین میبینیم که زنان تا حد امکان تالش میکنند تا به سمت طالق نروند اما وقتی زندگیشان را در بنبست میبینند ممکن است هرکاری برای برون رفت از مشکلشان انجام دهند.
متأسفانه در کشور ما از مراکز مشاوره و روانشناسی آنطور که باید استقبال نمیشود و طبق آماری که به دست آورده ایم، از 100 درصد زوجین ایرانی، حدود 65 درصد به هیچ عنوان تمایلی به حضور در مراکز روانشناسی و مشاوره ندارند. حدود 35 درصد تالش میکنند تا مشکالتشان را از طریق مشاوران و روانپزشکان حل و فصل کنند که البته از این تعداد هم حدود 50 درصد تنها یکبار مراجعه میکنند و تمایلی به ادامه درمان ندارند. از اینرو فقط 17 – 18 درصد از زوجینی که دچار مشکل شدهاند، مشکالتشان را از طریق مشاوره حل میکنند.به اعتقاد من اگر دولت مسأله مشاوره پیش از ازدواج را همانند آزمایشهای جسمی الزامی کند، بسیاری از مشکالت مرتبط با همسرآزاری و همسرکشی اتفاق نمیافتد. ما آزمونهایی داریم که در کوتاهترین زمان مشخص میکند که زوجین مشکالت حاد روانی دارند یا خیر. همین آزمونها میتواند در دراز مدت باعث انسجام و تحکیم خانوادهها شود.
خانوادهها و بزرگترهای فامیل هم نباید از رفتارهای غیرطبیعی زوجین به سادگی عبور کنند. وقتی فردی سراغ مواد روانگردان میرود قطعاً تغییر رفتارهایی خواهد داشت که خانوادهها باید از همان ابتدای تغییرات با مراجعه به مراکز درمانی و قضایی مانع بروز حوادث ناگوار شوند.
در مجموع باید بگویم که زوجینی که اقدام به همسرکشی میکنند از تفکر و هوش باالیی برخوردار نیستند و عاقبت کارشان را نمیبینند. به طوری که اگر افراد قدری عاقبت اندیش باشند و از فکرشان استفاده کنند قطعاً دست به جنایاتی اینچنینی نمیزدند. در اغلب مواقع شاهدیم که افراد دم دستیترین برنامه ممکن که همان حذف فیزیکی همسرشان است انجام میدهند. این در حالی است که بهترین کار، سنجیدهترین کار است.