خانهام ابری ست

خانه پدر شــعر مدرن فارسى با رأی ديوان عدالت اداری از فهرســت آثار ملى خارج شد. بيم آن مىرود، مالکان، خانــه آقای شــاعر را تخريــب كنند. آنها ســال 1380 هم يک بار تصميم به تخريب خانه مىگيرند، اما ســيمين دانشور، نويسنده مطرح كه از سالهای دهه سى همسايه نيمايوشيج بوده، بموقع از راه مىرسد و مانع مىشود و خانه نيما بهشماره 4603 در شمار آثار ملى ثبت مىشود. خانم نويسنده گفته بود: «من نگذاشتم خانه نيما راخراب كنند. داشتم مىرفتم سلمونى. ديدم بنای اصلى را دارند خراب مىكنند. فوری آمدم خانه. تلفن كردم به شهردار تجريش و رئيس ميراث فرهنگى، آقای بهشتى. فوری آمدند. گفتم اينها دارند خانه اصلى را خراب مىكنند، اين ميراث فرهنگيــه. باهم رفتيم. عــروس خانواده آمد گفت كه مىخواهيــم اينجا راخراب كنيم وآپارتمان بسازيم. اينها نگذاشتند، رفتند قولنامه كردند، اماخونه من راهم قولنامه كردند كه اين دو تا ميراث فرهنگى شد». بسياری از دوستداران آقای شاعر، نگــران هســتند خانه تخريب شــود و ســازمان ميــراث فرهنگى هم بــه رأی ديوان عدالت اداری اعتراض كرده اســت، اگر بيش از اين تعلل شــود، خانه نيمايوشيج هم به سرنوشت خانه بسياری از هنرمندان و نويسندگانى گرفتار مىشود كه در اثر بىتوجهى تخريب شــدند. خانه نيما و همســايههايش جالل آلاحمد و سيمين دانشــور يک خانه معمولى نيســت. اين خانه پاتوق و محل رفت و آمد بســياری از چهرههای هنری و ادبى ســالهای دهه ســى و چهل بوده و بخشــى از تاريخ هنر و ادبيــات ايران محســوب مىشــود؛ بىتوجهى به خانه هنرمندان و نويســندگان، بىاعتنايى به ادبيات و هنر و چهرههای هنرمند نيست؟!