فرجام تلخ یک هفته انتظار

خبــر تأثربــار شــهادت ملوانــان کشــتی ســانچی، آن هــم در آســتانه یکمیــن ســالگرد حادثــه موهــش ســاختمان پاســکو، قلبهــر ایرانــی وطنپرســت را به درد میآورد. ســال گذشــته در روز پنجشنبه سیام دیماه شاهد آغاز فاجعهای بودیــم که پــس از دو هفته تــاش، حتی یک نفر از آتشنشــانان شــهید، ســالم از آن جهنم آتش و دود بیــرون نیامدند و خــدا میداند، این انتظار بدتــر از مــوت، چگونــه بــر خانــواده ایــن عزیزان گذشــت و امــروز هم سرنوشــت ملوانان کشــتی ســانچی، آن هم هــزاران کیلومتــر دورتر از خاک وطــن و در میــان آبهــای خروشــان و موجهای سرکش، چنین غمگنانه رقم خورد. برای تمامی درگذشــتگان ایــن دو حادثــه، از درگاه ایــزد یکتا، طلــب مغفــرت و آمــرزش میکنم و صبــری به سان ایوب برای خانواده آنان آرزومندم. حوادث طبیعــی و غیرطبیعــی همــواره در کمیــن مردم ما بوده و هســت و متأســفانه میــزان حوادث غیر طبیعــی کم نیســت و در کنار این حــوادث، زلزله غــرب کشــور و از دســت رفتــن تعــداد زیــادی از هموطنــان عزیــز کردمــان، مزیــد بــر علت شــد. اینگونــه حــوادث باید و حتماً مــا را بیش از پیش در کنــار یکدیگر قرار دهــد و دلهایمان را به هم نزدیکتــر ســازد و بیاموزیــم از «چشــم» کــه هر عضــوی به درد میآید، او اشــکبار میشــود. باید قراری باقی نماند، چــون دیگر اعضا، آرام و قرار ندارند. در کنار این حوادث غیرمنتظره و تأثرآور، کشــته و مجروح شــدن تنی چند از هموطنانمان در آشــوبهای اخیــر، این امــر را بار دیگــر به رخ کشــید کــه بایــد بیــش از پیش هوشــیار باشــیم و درصــدد التیام زخمهــای کهنه ناشــی از جهل و جهالتی باشیم که بر این ملت رفت.

از دیــده و دل اشــکباریم برای عزیــزان ملوان و همچنین درگذشــتگان حادثه پاســکو و بلوای اخیر و به آتش کشیدن پرچم مقدس کشورمان، امــا مــا ایرانی هســتیم و «زنــده به آنیم کــه آرام نگیریم/ موجیم که آسودگی ما، عدم ماست.»