داستانپرآبچشمبیمهفرهنگیان
معاونـــت پشـــتیبانی وزارت آمـــوزش و پـــرورش بـــدون رعایـــت تشـــریفات قانونـــی معامـــالت دولتـــی (برگـــزاری مناقصـــه) و بـــدون نظرخواهـــی از معلمان، طـــرح بیمه آتشســـوزی و زلزلـــه واحدهـــای مســـکونی فرهنگیـــان را، بـــا یک شـــرکت بیمـــه خاص بخشـــنامه کـــرده و برخـــی ادارات کل هم به صـــورت اتوماتیک و بـــدون رضایت معلمان حق بیمه را از حقوق کارکنان کم کردهاند.
بـــه نظر میرســـد ایـــن طـــرح، اقدامی در جهـــت ســـرپانگه داشـــتن یک شـــرکت بیمه ضعیف وابسته به صندوق ذخیره فرهنگیان اســـت. صندوقـــی کـــه در یکســـال گذشـــته با بحرانهـــای گوناگونـــی روبـــهرو بوده اســـت. بســـیاری از فرهنگیان در شبکههای اجتماعی بـــا تردیـــد بـــه ایـــن دســـتورالعمل بیمـــهای مینگرنـــد. هرچنـــد حـــق بیمه آتشســـوزی شـــرکتهای بیمـــه مبلـــغ ناچیزی اســـت اما جمعیـــت میلیونی فرهنگیان ایـــن قرارداد را برای شرکتهای بیمه کم مشتری و نهچندان معتبرجذاب کرده است.
بیمه درمانی معلمان هم داستانی پر آب چشم اســـت. دفترچه بیمه خدمات درمانی کـــه تنها یک دلخوشـــی برای روز مبادا اســـت و اعتبارچندانـــی ندارد. معلمـــان در کنار آن نوعی بیمه تکمیلی موســـوم به بیمه طالیی دارند کـــه قرار بود دغدغههای درمانی آنها را برطرف کند. در حالی کـــه ماهانه بابت بیمه تکمیلـــی یک خانواده 4 نفـــری از حقوق یک فرهنگی مبلغ ۰81 هزار تومان کســـر میشود امـــا هنگام مراجعـــه به درمانـــگاه حتی برای یک سرماخوردگی کوچک باید هزینه ویزیت و بخشـــی از هزینـــه دارو و تزریقـــات ...و را بپردازند.
در ادبیات بیمه عنوان طالیی به این معنا اســـت که شرکت بیمه (بیمه گر)، صد درصد هزینههای خدمات پزشـــکی را پوشـــش دهد. بیمـــه طالیـــی از اردیبهشـــت ســـال 89 برای فرهنگیان شـــاغل برقرار شـــد و بر اساس یک روال اداری، نیمی از مبلغ حق بیمه، توســـط وزارتخانـــه و نیم دیگر توســـط شـــخص بیمه شـــده پرداخـــت میشـــود. وزارت آمـــوزش و پـــرورش اعتبار مالی بیمـــه طالیی را از طریق صرفهجویـــی در منابع دیگـــر تأمین میکند و تاکنون هیچ یـــک از وزرای آموزش و پرورش نتوانســـتهاند منابع مالی پایـــداری برای بیمه تکمیلی فرهنگیان در بودجه پیشبینی کنند.
شرکتهای معتبر بیمه به دلیل ناپایداری وضعیـــت اقتصـــادی آمـــوزش و پـــرورش و بدحســـابی در پرداخت بدهی، حاضر به عقد قرارداد طوالنی مدت با این وزارتخانه نیستند و هرســـال مبلغ حـــق بیمه بیشـــتری را طلب میکننـــد. در مقابـــل آموزش و پـــرورش برای گرفتن تخفیف متوســـل به چانـــه زنی بیهوده میشـــود. نتیجـــه ایـــن فرآینـــد این اســـت که شرکتهای معتبر با آموزش و پرورش قرارداد نمیبندنـــد. شـــرکتهای بیمـــه، مؤسســـاتی انتفاعـــی و تجاری هســـتند و میـــزان تعهدات آنها بســـتگی به میـــزان حق بیمـــهای دارد که توسط بیمهگذار پرداخت میشود. هرچه حق بیمه بیشـــتری پرداخت شـــود، شـــرکت بیمه خدمات بیشتر و بهتری ارائه میدهد.
وقتـــی آموزش و پـــرورش، تقریباً با نصف مبلـــغ متعـــارف، بـــا یـــک شـــرکت قـــرارداد میبندد، معنایش این اســـت کـــه اوالً باید با شرکت بیمه دسته چندم قرارداد ببندد. ثانیاً شرکت بیمه هم متقابالً با گنجاندن بندهایی در قرارداد کیفیت و کمیت خدمات ارائه شده را کاهـــش میدهـــد و بیمه شـــده وقتی برای درمـــان مراجعه میکند با ایـــن واقعیت تلخ مواجه میشـــود که بیمـــهاش از جنس طالی تقلبی است. کارکنان ســـازمانها و نهادهایی کـــه بیمه قـــوی درمانـــی دارنـــد از سوبســـید مناســـب دســـتگاه متبوع از محل درآمدهای اختصاصـــی برخوردارنـــد. امـــا آمـــوزش و پـــرورش کـــه کیســـهاش خالـــی اســـت، برای پرداخت سوبســـید کمتر ســـراغ شـــرکتهای بیمـــه ضعیـــف و غیرمعتبـــری مـــیرود کـــه خدمات مناسبی ارائه نمیدهند.
بازنشســـتگان فرهنگـــی کـــه بـــا افـــراد تحتتکفل خود حدود یک میلیون و ســـیصد هـــزار نفر هســـتند، بیش از شـــاغالن فرهنگی بـــه بیمـــه تکمیلی قـــوی و مطمئـــن و بادوام نیـــاز دارند، زیرا افراد باالی ۰6 ســـال بیشـــتر در معـــرض بیماری قـــرار دارنـــد و پرداخت هزینههای سنگین درمانی یکی از نگرانیهای اصلی بازنشستگان به خصوص بازنشستگان کمدرآمد اســـت. در حال حاضر چشـــمانداز روشـــنی هـــم بـــرای بیمـــه تکمیلی مناســـب بازنشستگان وجود ندارد.