نامه شکایت درمیشیان به رئیسجمهوری به خاطر لغو اکران <عصبانی نیستم>

«عصبانــی نیســتم» از جمله فیلمهایی اســت که قــرار بود این روزهــا روی پــرده اکران باشــد. در روزهای پایانی جشــنواره فیلم فجر به اشــتراکگذاری پســت «آمــاده نمایش و اکــران عمومی «عصبانی نیســتم!» هســتم» توســط رضا درمیشــیان کارگردان ایــن فیلم و نوید محمدزاده و باران کوثری از وقوع خبرهای تازه دربــاره اکران یــا موانع نمایش آن حکایت داشــت. اگــر چه این بار عالوه بر پروانه نمایش، ســند ســه امضایی مدیران باالدست ســینمایی از تضمین اکران این فیلم حکایت داشــت اما تجربه جلوگیــری از نمایــش عمومــی این فیلــم در چنــد روز مانده به وعده اکران آنقدر تکرار شده بود که در خوش بینانهترین حالت نمایش این فیلم را با اما و اگرها همراه کند. ابراهیم داروغهزاده، منوچهــر شاهســواری و علیرضــا رضــاداد حــدود دو مــاه قبــل )96/9/27( در جلسهای تاریخ قطعی اکران «عصبانی نیستم» را 25 بهمــن ماه تعیین کرده و با امضاهایشــان ضمانت کردند که این بار فیلم طبق قرار وعده شده در زمان قانونی اکران شود اما نمایش عمومی «عصبانی نیستم!» این بار و برای چندمین بار منتفی شد. در سکوت سه مدیری که امضایشان پای این سند دیده میشــد، ســخنگوی شــورای صنفی نمایش دلیــل تعویق اکران فیلم را نداشــتن پخشکننده و انصــراف فیلمیران عنوان کــرد. صحبتهــای غالمرضا فرجی اما بــا تکذیبیه پخشکننده جدیــد این فیلم همراه بود. ســبحان گســتر در بیانیــهای عنوان کــرد کــه کلیــه قراردادهای خــود با ســالنهای ســینما را تحویل شــورای صنفــی داده و همچنــان در انتظــار حوالــه اکران اســت. با تمام حواشــی ایجاد شــده در این چند روز، پاســخی روشــن از سوی مدیران ســینمایی اعالم نشد تا کارگردان این فیلم دست به قلم شــده و در نامــهای به رئیس جمهــوری از باالترین مقام اجرایی کشــور برای نمایش این فیلم دادخواهی کند. در بخشی از نامه رضا درمیشیان خطاب به حسن روحانی آمده است: «آیا دریافت پنج پروانه نمایش با سانســورهاى مختلف، تأیید فیلم در کمیته بازبینی آثار توقیفی، انتخاب چهار تاریخ اکران توســط مسئوالن سینمایی و چهار بار ثبت تاریخ اکران در شوراى صنفی نمایــش، دریافت تعهدنامه کتبی تاریــخ قطعی نمایش فیلم از مســئوالن ســینمایی، پنج سال ســکوت و انتظار، درخواست و ســؤال نمایندگان محترم مجلس از وزیر محترم ارشــاد، هزاران ساعت پشــت در اتاق مدیران ســینمایی انتظار کشیدن، صدها هزار بار پلههاى ســازمان ســینمایی را باال و پایین کردن، سؤال و جــواب و باز هم ســؤال و جواب براى نمایش عمومی «عصبانی نیستم»! کافی نیست؟»