استتار اضافه کاریهای پوچ

امـــروز در دنیـــا آمارهای متعـــددی درباره ســـاعات کار کارمنـــدان و کارگران در کشـــورهای مختلف داده میشـــود که مطابق معمـــول ژاپنیهـــا، چینیها ...و در صـــدر قـــرار دارند اما آیـــا اتکای صرف به بـــاال بودن ســـاعات کاری میتواند توجیهکننده یک اقتصاد پیشـــرو باشـــد؟ چندی پیش خبری بهنقل از مقالهای در سایت «هافینگتون پست» خواندم که در آن آمده بود: «در قانون کار آلمان، ساعت کاری 35 ساعت در هفته تعیین شده است؛ یعنی میانگین روزی پنج و نیم ساعت اما چطور این کشور فوق پیشرفته میتواند با این میزان ساعت کار، همچنان جایگاهش را در صحنه رقابـــت با ژاپن و امریکا حفظ کند؟ کارمندان آلمانـــی تحت هیچ شـــرایطی در زمان کار حق صحبت غیـــر کاری با یکدیگر را ندارند. استفاده از شبکههای اجتماعی نظیر فیس بوک، اینستاگرام و شبکههای پیام رســـان در محل کار تقریباً قدغن اســـت و هیچ تماس تلفنی غیر کاری در ساعات کار نباید گرفته شود.» در ادامه آمده بود: «در مســـتند معروف BBC با نام «از من یک آلمانی بساز»، یـــک زن جوان آلمانی به انگلیس ســـفر میکنـــد و از اینکه کارمنـــدان در محل کار براحتی با یکدیگر درباره مســـائل زندگی خصوصیشـــان صحبت میکنند، بهـــت زده میشـــود. این زن میگوید آنهـــا در آلمان حتی حق بررســـی ایمیل شخصیشان را هم در محل کار ندارند.» واقعیت آن است که امروز استناد صرف به کمیت ساعات کار - ساعاتی که تنها عبور عقربهها معیار اندازهگیری آن اســـت - محک و معیار جدیای برای مؤثر بودن یک فعالیت به شمار نمیرود و اگر شما امروز با مدیران کشور چه بخش خصوصی و بخش دولتی صحبت کنید احتماالً همه آنها متفقالقول خواهند بود که این شـــیوه از احتســـاب زمان کارآیی چندانی ندارد چه بســـا کارمندی به شـــهادت و گواهی عقربهها برای یک ســـازمان در یک روز 12 ساعت کار کند اما خروجی او به اندازه کارمند دیگری که برای همان ســـازمان 6 ســـاعت در روز یا حتی کمتر زمان کنار بگذارد نباشد. مدیران در این جا چگونه مداخله میکنند؟ معمـــوالً مدیـــران ما بویـــژه در بخشهـــای دولتی خـــود را درگیر حاشـــیههای اندازهگیـــری زمان کیفی حضـــور کارمندان در ســـازمانها نمیکنند. از آن ســـو متأسفانه فرهنگ سازمانی فرســـودهای به برخی از کارمندان یاد داده است که برای رســـیدن به دریافتی بیشتر بیآن که کار، خدمت و خالقیت بیشتری تولید کنند اضافه کار بمانند و این یعنی در قبال کاری که تولید نشده است منابع مالی صرف میشود و این یعنی در قبال خدمتی که ارائه نشده منابع انرژی مصرف شده اســـت و چه بسا در بســـیاری از ســـازمانها برای اســـتتار اضافه کاریهای پوچ، نشســـتها، جلسات و همایشهایی برگزار میشود تا صورت قانونی تری بهمنابع مالی تخصیص داده شده به آن ساعات داده شود.