روزی که پسرها گریه کردند!
خبرسازانجشنوارهفیلمبرلیندر84 ساعتگذشته
در پنجمیــــــــــن و ششــــــــــمین روز از شــصت و هشــتمین دوره جشــنواره بینالمللی فیلم برلین آلمان بیش از آنکه فیلمهای بخش مسابقه خبرساز باشــند، بعضــی آثار پخــش پانورامــا (افقها) نظرهــا را جلــب کردند و یــک بار دیگر ســران برلیناله نشــان دادند که به قسمتهای ظاهراً جنبی این جشنواره هم توجهی ویژه دارند.
پــر ســر و صداتریــن فیلمهــای بــه نمایش درآمــده در بخــش پانورامای «برلیــن »2٠18 طی روزهای دوشــنبه و سهشــنبه «پسرها گریه میکننــد» کار بــرادران دینوچنــزو ایتالیایــی، «پیدایــش» ســاخته ارپــاد بوگــدان مجــاری، «جبرییل» به کارگردانــی هنریکا کول آلمانی، «ماالمبــو، مــرد خــوب» کار ســانتیاگو لــوزای آرژانتینی و «لبه رودخانه» ساخته ایسائو یوکی ســادای ژاپنــی بودنــد و در میان آنها «پســرها گریه میکنند» گوی سبقت را از همگان ربود و یکبار دیگر ثابت کرد ســینمای ایتالیا بهرغم فــرو افتــادن از بــرج عاج طی 5٣ ســال اخیر و دور افتــادن از اعصار طالییاش که ســالهای 19٤5 تــا 198٠ را پوشــش داد، هنــوز در برخی مــوارد بعضــی حرفهــای رســا را بــرای گفتن دارد، بــه طوری که هیــأت ژوری برلیناله 2٠18 به ســرکردگی تــام تیک ور آلمــان بهصراحت اعــالم کــرد از حضــور نداشــتن ایــن فیلــم در بخش مســابقه (آنجــا که جایــزه اصلی یعنی خــرس طالیی اهدا میشــود) غمگین اســت. این در حالی اســت که از ٤2 فیلم شرکت داده شــده در ایــن بخش فقــط 19 تــا را وارد رقابت بــرای کســب جایــزه کــرده و بهدالیلــی مبهــم اعالم کردهاند کــه 5 فیلم دیگر بهرغم پخش شــدن در این قســمت جزو مالحظــات هیأت ژوری قــرار نمیگیرنــد و در نتیجــه جایــزهای برایشان متصور نیست. ■ جنایتهای مافیایی در حومه شهر رم
«پســرها گریــه میکننــد» کــه میتوانســت جــای هر یک از حاضــران در بخش اصلی چه جایــزه بگیرهــا و چه جایــزه نگیرها را پــر کند، دربــاره گمراهیهــا و ســختیهای زندگــی در ایتالیــای کنونی اســت و داســتانی قابل لمس و کارآکترهایــی قابل همــذات پنداری دارد. در ایــن فیلم که آندریــا کارپنزانو، متنئــو اولیوتی، میلــه نــا مانچینی، ماســیمیلیانو تورتــورا، لوکا زینگارهتــی، دیمیتــرا بلینا و میکال دی روســی نقشهای مهمتر را بازی کردهاند، دو نوجوان را در مرکــز اتفاقــات میبینیــم. آنهــا میرکــو و مانولــو نــام دارنــد و در حومــه شــهر رم و در شــرایطی ســخت زندگــی میکننــد. یکی فقط پدرش بر جای مانــده و دومی تنها از حمایت مادر برخوردار اســت و در نتیجه در دبیرستان نمــرات خوبــی نمیآورنــد و مجبورنــد تــن به مشــاغلی ســطح پایین بدهند تا بهگذران امور زندگی توســط والدینشان یاری برسانند. امید آنها رســیدن به یک زندگی بهتر است اما یک شــب در تعقیب و گریز بــا مردی که امیدوارند بــا زدن پول او نان شــب خانــواده را جور کنند، وی را به قتل میرســانند و در نتیجه گذارشــان ناخواسته به مافیای منطقه میافتد و مجبورند گماشتههای آنان شوند و این به معنای تغییر دراماتیــک مســیر زندگی آنها اســت. درســت اســت کــه از ایــن پــس کارهــای تکلیــف شــده توســط ســران مافیایی خود را انجام میدهند و فــوران پــول باعث بــاد کردن جیبهایشــان میشود اما عمالً از زندگی شرافتمندانه دست میشــویند و با ســرعتی هرچه بیشــتر بهسوی تباهــی میرونــد و چــه چیــزی بدتــر از اینکــه پــس از اوجگیری مالی دســت بــه قطع ارتباط بــا خانــواده و دوســتان ســابق خــود میزنند تا مبــادا بــه دام پلیــس بیفتند که رد آنهــا را زده و در پی بازداشتشــان اســت و گریــه درونی و پشــیمانی فکری آنها از همین بابت اســت اما راهی برای بازگشت ندارند. نشریه پرشمارگان واریهتی امریکا، دیروز (سهشنبه) «پسرها گریه میکننــد» را از بهتریــن آثار جشــنواره «برلین »2٠18 توصیف و تصریح کرد که برادران دینو چنزو که عالوه بر کارگردانی فیلم سناریوی آن را هم نوشــتهاند نمادی آشــکار از نســل جدید ســینماگران ایتالیا هستند. مردانی که هرگز به سطح غولهای افســانهای نئورئالیست مانند روبرتــو روســهلینی، فدهریکــو فلینــی و لوچینو ویســکونتی نمیرســند امــا الاقــل بــرای روال فعلی ســینمای ایتالیا که از کمبود ایدههای نو رنج میبرد، آبروداری میکنند. ■ دفرمههای سینمای لهستان
پیشــتر از ســایه انداختــن فیلمهــای بخش افقهــا بــر ســر آثــار قســمت مســابقه در دو روز گذشــته گفتیــم امــا سهشــنبه نخســتین مرتبــه نمایــش فیلــم »Mug« کار مالگورنهاتا ژوموفکا لهســتانی در جشنواره تحقق یافت و فیلمی که لهســتان امیدوار است یکشنبه شب آینده گوشهای از جوایز برتر جشنواره را بهخود اختصــاص دهــد، مــورد قضــاوت داوران قرار گرفت. این فیلم با بازی ماتئوژ کوشی کیوویچ، آگنیــژگا پودســیادلیک، رومــن گانکاشــیک و داریــوژ ژیناکــی در نقشهــای عمــده دربــاره مردی اســت که دســت بــه جراحی پالســتیک روی صورتــش میزنــد امــا تغییــر محســوس ســیمایش پــس از عمــل او را دچــار آشــفتگی روحــی و بحــران هویــت میکنــد و نمیتوانــد بــا تبعــات ایــن قضیــه کنــار بیایــد. مالگورزاتا ژوموفکا کارگــردان فیلم پس از اتمام نمایش دیشــب آن در برلیــن توضیــح داد کــه اگر اکثر تصاویــر او در وســط و عمــق شــفافیت دارنــد اما در گوشــهها محو و کشــدار بهنظر میرسند. بــرای رســاندن ایــن نکتــه بــه بینندگان اســت کــه چطــور کاراکتــر اصلــی فیلم پــس از عمل جراحی نه فقط خود را دفرمه بلکه کل جهان را نیــز تغییر شــکل داده و مخــدوش میبیند. ایــن فیلــم 91 دقیقــهای از 17 فروردین 1٣97 در اروپــای غربی و از 26 اردیبهشــت این ســال در قســمتهایی از امریــکای شــمالی اکــران عمومی خواهد شد.